10 Νοεμβρίου 2009. Ο Ρόμπερτ Ένκε αποχαιρετά τη γυναίκα του και την κόρη του με ένα φιλί. Φεύγει από το σπίτι, για να προπονηθεί με την ομάδα του. Ήταν απλά μια δικαιολογία. Δεν υπήρχε καμία προπόνηση.
Ο Ένκε οδηγούσε για πολλές ώρες μέχρι που σταμάτησε. Βγήκε από το αμάξι και έπεσε στις ράγες τη στιγμή που περνούσε ένα τρένο. Ο Ρόμπερτ Ένκε πάλευε χρόνια με την κατάθλιψη, που ποτέ δεν ξεπέρασε. Ήταν μόλις 32 χρόνων.
Τα πρώτα χρόνια
Ο Ρόμπερτ Ένκε γεννήθηκε στις 24 Αυγούστου 1977, στην πόλη Ιένα της Ανατολικής Γερμανίας. Ήταν το μικρότερο από τα τρία αδέρφια της οικογένειας.
Οι γονείς και οι φίλοι χαρακτήριζαν τον μικρό Ρόμπερτ, ως ένα ήσυχο και απόμακρο παιδί.
Το μοναδικό αξιοπρόσεχτο γεγονός της παιδικής του ηλικίας υπήρξε η πτώση του τείχους του Βερολίνου, και η επανένωση της οικογένειας με συγγενικά μέλη που ζούσαν στη Δυτική Γερμανία.
Από τα οκτώ του έπαιζε ποδόσφαιρο στην τοπική ομάδα «SV Jenapharm», όταν το 1985 τράβηξε τα βλέμματα των «κυνηγών ταλέντων» του συλλόγου Καρλ Τσάις Ιένα.
Αν και αγωνιζόταν ως επιθετικός, ο προπονητής της ομάδας εφήβων τού πρότεινε να αλλάξει θέση και να μεταφερθεί κάτω από τα γκολπόστ. Η κίνηση ήταν σωστή.
Το ανερχόμενο ταλέντο έπαιξε ως τερματοφύλακας στην Εθνική Εφήβων και δέκα χρόνια αργότερα, το 1995, στα 18, έκανε το ντεμπούτο του στην πρώτη ομάδα της Ιένα.
Παρά τις μόλις τρεις συμμετοχές του, τον επόμενο χρόνο, υπέγραψε τριετές συμβόλαιο με την Μπορούσια Μενχενγκλάντμπαχ.
Ανάγκη για αναγνώριση
Ο Ένκε πήγε στην Γκλάντμπαχ ως δεύτερος τερματοφύλακας. Παρά τις καλές του επιδόσεις σε προπονήσεις και φιλικά, ο προπονητής της ομάδας έδωσε την ευκαιρία στον νεαρό Ρόμπερτ, μόνο όταν ο βασικός τερματοφύλακας της ομάδας τραυματίστηκε.
Έπαιξε άλλες 32 φορές. Ο σύλλογος περνούσε μια άσχημη περίοδο, με εσωτερικές φιλονικίες και συνεχή αρνητικά αποτελέσματα.
Το κλίμα ήταν άσχημο και ο Ένκε δίσταζε να προχωρήσει σε μια ανανέωση συμβολαίου. Όταν αρνήθηκε να συνεχίσει στην ομάδα αντιμετώπισε την οργή της Γκλάντμπαχ και των φιλάθλων της.
Αποφάσισε να μετακομίσει στην Πορτογαλία, όπου αγωνίστηκε με τα χρώματα της Μπενφίκα.
Τα χρόνια που έμεινε στον πορτογαλικό σύλλογο, ήταν σύμφωνα με τον ίδιο, τα καλύτερα.
Προπονητές και παίχτες έδειχναν μεγάλη εμπιστοσύνη σε εκείνον και ο Ένκε τους «αντάμειβε¨με τις εξαιρετικές εμφανίσεις του.
Το 2002 ήταν η χρονιά του.
Ένας από τους ιστορικότερους ευρωπαϊκούς συλλόγους, η Μπαρτσελόνα τον ήθελε στο δυναμικό της.
Ο Ένκε έφτασε στην Ισπανία με τις καλύτερες προϋποθέσεις.
Σύντομα, όμως συνειδητοποίησε ότι το ποδόσφαιρο που έπαιζε η καταλανική ομάδα, δεν ταίριαζε με αυτό που είχε συνηθίσει.
Ο Ένκε έμεινε στον πάγκο και αγωνίστηκε μόνο σε ένα παιχνίδι.
Απογοητευμένος από τη στάση του συλλόγου, και από την πίεση που δεχόταν, κλείστηκε στον εαυτό του.
Τότε ήταν και η εποχή που εμφάνισε πρώτα συμπτώματα κατάθλιψης.
Η Μπαρτσελόνα, τον έστειλε δανεικό στην τουρκική Φενερμπαχτσέ, όπου ο τερματοφύλακας φάνηκε να βρίσκει πάλι τα «πατήματά» του.
Για λίγο όμως. Κάθε φορά που δεχόταν ένα γκολ, κλεινόταν στον εαυτό του και ξόδευε ώρες προσπαθώντας να βρει τα λάθη που τον οδήγησαν να μην μπορέσει να αποκρούσει ένα σουτ ή μια κεφαλιά.
Επέστρεψε στη Βαρκελώνη και από κει στην ομάδα της Τενερίφης.
Η ομάδα που αγωνιζόταν στη δεύτερη κατηγορία του ισπανικού πρωταθλήματος, ήταν περισσότερο «ευαίσθητη¨στις συχνές κρίσεις άγχους του αθλητή, ο Ένκε ένιωσε οικεία και κατάφερε να αποδώσει για άλλη μια φορά.
Ωστόσο, μετά από μικρό χρονικό διάστημα, ο Ένκε επέστρεψε με τη γυναίκα του , Τερέζα, που ήταν έγκυος, στη Γερμανία.
Η τραγωδία που τον σημάδεψε
Η επαγγελματική πορεία του Ένκε ήταν ανοδική και το 2004 συμμετείχε για ακόμη μια φορά στο πρωτάθλημα της Μπουντεσλίγκα με τη φανέλα της Αννόβερο 96.
Δε συνέβη τ ίδιο και με την προσωπική του ζωή του.
Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης της συζύγου του, το παιδί τους διαγνώστηκε με σοβαρό πρόβλημα στην καρδιά. Αν και η συμβουλή του γιατρού ήταν το παιδί να μην γεννηθεί, το ζευγάρι είχε άλλη άποψη.
Στα τέλη του 2004, γεννήθηκε η κόρη του ζευγαριού, Λάρα. Παρά το γεγονός ότι η επέμβαση στην καρδιά ήταν επιτυχής, η Λάρα από τις παρενέργειες έχασε την ακοή της, ενώ το σοβαρό πρόβλημα δεν εξαφανίστηκε.
Το 2006, η Λάρα έφυγε από τη ζωή.
Παρά το τραγικό γεγονός, ο Ένκε κατάφερε να συνεχίσει και βρήκε καταφύγιο στο ποδόσφαιρο. Φαινομενικά.
Αν και έγινε αρχηγός της ομάδας, υπήρχαν μέρες που ο Ένκε δεν είχε κουράγιο να σηκωθεί από το κρεβάτι.
Διαγνώστηκε επίσημα με κατάθλιψη και επισκεπτόταν τακτικά ψυχίατρο.
Τ0 2008, το ζευγάρι υιοθέτησε ένα κορίτσι, τη Λέιλα.
Το τέλος του Ένκε
Το νέο μέλος της οικογένειας έφερε πιο κοντά το ανδρόγυνο και επέδρασε ευεργετικά. Ο τερματοφύλακας είχε βρει ξανά τη φόρμα του. Ήταν μάλιστα και η βασική επιλογή για το επερχόμενο Μουντιάλ του 2010 στη Ν. Αφρική.
Μία λοίμωξη όμως στο στομάχι τον άφησε εκτός γηπέδων για δύο δύο μήνες, γεγονός που τον βύθισε ακόμη περισσότερο στην κατάθλιψη. Κάτι βεβαία που αρνήθηκε μέχρι την τελευταία στιγμή.
Ο Ένκε απέκτησε «εμμονικές» σχεδόν σκέψεις ότι εκείνος ήταν υπεύθυνος που πέθανε η κόρη του, και φοβόταν ότι κάποιος ή κάτι θα έπαιρνε μακριά του και την Λέια.
Παρά την υποστήριξη της γυναίκας του, των φίλων και του ψυχιάτρου του, ο Ένκε είχε πάρει την απόφαση του.
Στις 10 Νοεμβρίου 2009, ο Ρόμπερτ αποχαιρέτησε τη γυναίκα του και την 8 μηνών κόρη τους με ένα φιλί στο μέτωπο. Μετά από μια πολύωρη περιπλάνηση με το αυτοκίνητό του, έπεσε πάνω σε μια διερχόμενη αμαξοστοιχία.
Το αυτοκίνητο βρέθηκε ξεκλείδωτο λίγα μέτρα μακριά από το σημείο που άφησε την τελευταία του πνοή.
Στη θέση του συνοδηγού είχε αφήσει το πορτοφόλι, τα κλειδιά του και ένα σημείωμα.
Μεταξύ άλλων, ζητούσε συγγνώμη από την οικογένεια του και το ιατρικό προσωπικό που τον φρόντιζε, για την εσκεμμένη παραπλάνηση τους ότι ήταν όντως καλύτερα. «Ήταν απαραίτητο να συνεχίσω τον σχεδιασμό της αυτοχειρίας μου» έγραψε.
Ήταν μόλις 32 ετών.
Η είδηση της αυτοκτονίας του Ρόμπερτ Ένκε βύθισε σε πένθος ολόκληρο τον ποδοσφαιρικό κόσμο της Γερμανίας.
Τα ερωτήματα γύρω από την απόφασή του δεν βρήκαν απάντηση ποτέ.
«Προσπάθησαν να είμαι εκεί για εκείνον και του εξήγησα ότι το ποδόσφαιρο δεν είναι τα πάντα. Υπάρχουν πολλά όμορφα πράγματα σε αυτή τη ζωή. Δεν είναι μάταιη. Είχαμε τη Λάρα, και τώρα την Λέια. Πάντα ήθελα να τον βοηθήσω να το ξεπεράσει. Δεν ήθελε να πει τίποτα επειδή φοβόταν. Τρόμαζε στην ιδέα ότι θα έχανε και την Λέια», δήλωσε μετά τον θάνατό του η Τερέζα.
Το 2013 η γυναίκα του Ένκε μετακόμισε στην Κολωνία και έκτοτε εργάζεται με άτομα που υποφέρουν από κατάθλιψη.
Έξω από το στάδιο του Αννοβερο 96, ένας δρόμος μετονομάστηκε σε οδό «Ρόμπερτ Ένκε» και ο σύλλογος ενίσχυσε οικονομικά ένα ίδρυμα προς τιμήν του Ένκε ου θα ασχολείται την ψυχική υγεία των αθλητών.
Ο τερματοφύλακας τάφηκε δίπλα στην κόρη του.
Διαβάστε στη «ΜτΧ»: Ο ποδοσφαιριστής που αυτοκτόνησε όταν έχασε τη θέση του βασικού στην λατρεμένη του ομάδα. Της είχε χαρίσει 4 πρωταθλήματα και τον τιμούν σε κάθε αγώνα…
