Στα δεκαεπτά της χρόνια η Μπέτυ Ρόμπινσον, κέρδισε το χρυσό μετάλλιο στα 100 μέτρα στους Ολυμπιακούς αγώνες του 1928 στο Άμστερνταμ. Ήταν οι πρώτοι Ολυμπιακοί αγώνες που οι γυναίκες είχαν τη δυνατότητα να αγωνιστούν στον στίβο και η Ρόμπινσον ήταν η πρώτη γυναίκα που κέρδιζε το χρυσό μετάλλιο.
Γεννημένη το 1911 στο Ιλινόις της Αμερικής, ξεκίνησε τυχαία να ασχολείται με το τρέξιμο.
Μια μέρα που έτρεχε να προλάβει το τρένο, ο καθηγητής της βιολογίας την είδε έκπληκτος να πιάνει «υπερβολική ταχύτητα» για την ηλικία της και την παρότρυνε να ξεκινήσει προπονήσεις με την ομάδα των αγοριών.
«Η πιο γρήγορη γυναίκα στον κόσμο»
Πράγματι, σε ελάχιστο χρονικό διάστημα η Ρόμπινσον άρχισε να τρέχει ανταγωνιστικά σε τοπικούς αγώνες.
Την ίδια χρονιά έκανε κάτι ασύλληπτο για νεαρή αθλήτρια. Έπιασε τον χρόνο του παγκόσμιου ρεκόρ και φυσικά κλήθηκε στην εθνική ομάδα των ΗΠΑ και κέρδισε μια θέση στους Ολυμπιακούς αγώνες του 1928.
Κάνοντας την κούρσα των εκατό μέτρων στα 12.2 δευτερόλεπτα έγινε η πρώτη γυναίκα που κέρδιζε χρυσό μετάλλιο σε αγώνισμα στίβου.
Επιστρέφοντας στην Αμερική ξεκίνησε να σπουδάζει στο Πανεπιστήμιο. Παράλληλα κατέρριπτε με ευκολία το παγκόσμιο ρεκόρ σχεδόν σε κάθε αγώνα και ξεκίνησε να προετοιμάζεται για τους Ολυμπιακούς του Λος Άντζελες το 1932.
Το αεροπορικό ατύχημα
Ένα χρόνο πριν από τους Ολυμπιακούς, η Ρόμπινσον παραλίγο να χάσει τη ζωή της σε πτώση αεροπλάνου. Ήταν Ιούνιος 1931. Ο ξάδελφός της, αγόρασε ένα μικρό αεροπλάνο και της πρότεινε να κάνουν μια βόλτα.
Φυσικά δέχθηκε και χαρούμενοι απογειώθηκαν. Όταν το αεροπλάνο έφτασε στα 500 μέτρα ύψος, εμφάνισε βλάβη, έκανε βουτιά στο κενό και έπεσε στο έδαφος.
Οι διασώστες βρήκαν τους δύο νεαρούς αναίσθητους, με σπασμένα χέρια και πόδια και με πληγές σε όλο τους το σώμα.
Θεωρώντας πως η Μπέτυ ήταν νεκρή τη μετέφεραν με ένα κάρο στο γραφείο κηδειών. Πιθανόν, τα άτομα που πήγαιναν τους νεκρούς στα γραφεία κηδειών έπαιρναν ως μπόνους κάποιο χρηματικό ποσό.
Όμως, για καλή της τύχη στο γραφείο τελετών,παρατήρησαν ότι η κοπέλα ήταν ακόμα ζωντανή και μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο, σε κωματώδη κατάσταση.
Η Ρόμπινσον παρέμεινε δύο μήνες σε κώμα και στη συνέχεια χρησιμοποιούσε αναπηρικό καροτσάκι για τέσσερις μήνες.
Οι γιατροί δεν της έδιναν ελπίδες ότι θα μπορούσε να περπατήσει. Οι εφημερίδες της εποχής έγραφαν: “Η γυναίκα δρομέας δεν θα τρέξει ξανά”.
Η Μπέτυ Ρόμπινσον τους διέψευσε και κατάφερε να περπατήσει δύο χρόνια αργότερα. Όπως είχε πει η ίδια, η καλή φυσική της κατάσταση, τη βοήθησε να ξεπεράσει τους τραυματισμούς και να επανέλθει. Μπορεί να έχασε τους Ολυμπιακούς του Λος Άντζελες αλλά έβαλε στόχο να πάρει μέρος στους Ολυμπιακούς του Βερολίνου το 1936.
Όμως το ένα της πόδι ήταν ελάχιστα ασύμμετρο με το άλλο και δεν μπορούσε να γονατίζει στον βατήρα. Για τον λόγο αυτό, αποφάσισε να πάρει μέρος στο αγώνισμα της σκυτολοδρομίας, που οι δρομείς παίρνουν τη σκυτάλη σε όρθια θέση.
Το 1934 ξεκίνησε να προπονείται και κατάφερε να πάρει ξανά μια θέση στην αμερικανική ολυμπιακή ομάδα. Η Μπέτυ έτρεξε τρίτη στη σειρά και ξεπερνώντας τους Βρετανούς και τους Γερμανούς που ήταν φαβορί, κέρδισε το χρυσό μετάλλιο για δεύτερη φορά.
Τα επόμενα χρόνια αποσύρθηκε από το στίβο, παντρεύτηκε και απέκτησε δύο παιδιά.
Πέθανε από καρκίνο το 1999 στη Νέα Υόρκη σε ηλικία 87 ετών.
