Η συμμετοχή γυναικών στον αθλητισμό τη δεκαετία του ΄30 δεν ήταν σύνηθες φαινόμενο. Όμως, η οικογένεια Λανίτη από τη Λεμεσό είχε προοδευτική άποψη για τα δικαιώματα των κοριτσιών και τις δραστηριότητες που μπορούν να αναπτύσσουν.
Ο επιφανής Λεμεσιανός, Νικόλαος Λανίτης, ήταν από τους πρώτους άντρες που στήριξε τις κόρες του στη συμμετοχή τους στον στίβο. Η συμβολή του γέννησε την πρώτη ελληνίδα αθλήτρια στον κλασικό αθλητισμό, μια γυναίκα θρύλο: τη Δομνίτσα Λανίτου.
Γεννημένη στην παραθαλάσσια πόλη της Κύπρου το 1914, έλαβε για πρώτη φορά μέρος σε αθλητικόυς αγώνες σε ηλικία 12 ετών. «Σχεδόν καθημερινά ο πατέρας μου με έπαιρνε μαζί του στο στάδιο για να παρακολουθήσουμε αγώνες ή προπονήσεις. Κάποια απ’ αυτές τις φορές, θα ήμουν 12 ή 13 χρονών, δοκίμασα και εγώ να πηδήξω. Είδα ότι τα κατάφερα και έτσι συνέχισα».
Ο Νικόλαος Λανίτης πίστεψε στην κόρη του και φρόντισε να τη βοηθήσει με κάθε τρόπο. Ήταν ισχυρός άνδρας και το 1928, μετά από δική του εισήγηση, οι Παγκύπριοι αγώνες περιέλαβαν για πρώτη φορά και γυναικεία αθλήματα: το άλμα εις μήκος και το άλμα εις ύψος.
Έτσι, η Δομνίτσα μπόρεσε να λάβει επίσημα μέρος και τα ρεκόρ της ήταν τα πρώτα που καταγράφηκαν επίσημα στον κατάλογο του ΣΕΓΑΣ (Σύνδεσμος Ελληνικών Γυμναστικών Αθλητικών Σωματείων).
Η αθλήτρια που προκαλούσε με το κοντό παντελονάκι
Το 1931 μετακόμισε με την αδελφή της Ισμήνη στην Αθήνα για να συνεχίσει τις σπουδές της στο Αμερικάνικο Κολέγιο Θηλέων, όπου σπούδασε πολιτικές επιστήμες και νομικά.
Χωρίς να χάνει χρόνο, η 17χρονη Δομνίτσα άρχισε να ασχολείται με τον αθλητισμό. Την ημέρα που πήρε μέρος σε επτά αγωνίσματα δρόμου και αλμάτων και θριάμβευσε καταρρίπτοντας έξι πανελλήνια ρεκόρ, ο πατέρας της συνελήφθη από τους Βρετανούς για την εμπλοκή του στο ενωτικό κίνημα.
Οι προπονήσεις της και οι δημόσιες εμφανίσεις της δεν έμειναν απαρατήρητες από τη συντηρητική ελληνική κοινωνία του μεσοπολέμου.
Δεν ήταν απλώς ένα κορίτσι που έπαιρνε μέρος σε έναν ανδροκρατούμενο χώρο, αλλά ήταν και «προκλητική» για την εποχή της, κάνοντας τις προπονήσεις της με κοντό παντελονάκι.
Όπως έλεγε: «Στην Κύπρο δεν υπήρχαν προκαταλήψεις για τη συμμετοχή των κοριτσιών σε αγώνες. Εκπρόσωποι των αθλητικών συλλόγων ήταν γνωστά μέλη της κοινωνίας. Καμία οικογένεια δεν ήθελε να απαγορέψει στα κορίτσια της να πηγαίνουν στο στάδιο, Τότε, θυμάμαι, δεν φορούσαμε ακόμα σορτσάκια, αλλά φουφούλες με λάστιχο μέχρι το γόνατο. Η κατάσταση στην Αθήνα ήταν διαφορετική. Όταν κάναμε προπόνηση στο Παναθηναϊκό Στάδιο μαζεύονταν πολλοί νεαροί που έκαναν άσχημα σχόλια και έλεγαν διάφορα προσπαθώντας να ενοχλήσουν τις κοπέλες που έκαναν προπόνηση».
Μία γυναίκα στην Εθνική Ομάδα
Καταρρίπτοντας διαρκώς τα δικά της ρεκόρ, η Δομνίτσα κέρδισε επάξια μία θέση στην Εθνική Ομάδα και κατέρριψε πολλά βαλκανικά ρεκόρ.
Το 1936 επιλέχτηκε να εκπροσωπήσει την Ελλάδα στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου.
Έτρεξε στα 80μ με εμπόδια και στα 100μ. προκρίθηκε στα ημιτελικά ως τρίτη από τη σειρά της με χρόνο 12.6». Στη συνέχεια όμως αποκλείστηκε.
Μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες συνέχισε να συμμετέχει σε διάφορες ελληνικές αποστολές έως το 1941, οπότε ξέσπασε ο πόλεμος και δήλωσε εθελόντρια νοσοκόμα. Τότε παντρεύτηκε και τον σύζυγό της Κώστα Καβουνίδη και μαζί απέκτησαν τον γιο τους, Σπύρο.
Το 1948, στους πρώτους μεταπολεμικούς Ολυμπιακούς Αγώνας, ο σύζυγός της την ώθησε να λάβει μέρος και να μην τα παρατήσει. Η ίδια πίστευε πως θα ήταν δύσκολο έχοντας οικογένεια να ασχοληθεί ξανά με τον αθλητισμό, όμως ο Κώστας Καβουνίδης είχε αντίθετη άποψη.
Έλαβε μέρος στους Ολυμπιακούς του Λονδίνου στην ολυμπιακή ελληνική αποστολή με άλλους 13 άνδρες και παρήλασε ως επικεφαλής της ομάδας.
Το 1950 σταμάτησε να ασχολείται με τον επαγγελματικό πρωταθλητισμό όμως αφοσιώθηκε στην προώθηση του γυναικείου αθλητισμού μέσα από την Τεχνική Επιτροπή Αθλητισμού του ΣΕΓΑΣ της οποίας υπήρξε πρόεδρος καθώς και με το τένις.
Το ποίημα του Παλαμά
Το 1934 ο Νικόλαος Λανίτης επισκέφθηκε τον ποιητή Κωστή Παλαμά στο σπίτι του μαζί με τις τις κόρες του, Δομνίτσα και Ισμήνη.
Ο ποιητής τότε έγραψε ένα ποίημα στο λεύκωμα της Δομνίτσας
«Ένα είναι το τραγούδι μου για σας, Δομνίτσα, Ισμήνη,
Μία ρίμα για τη χάρη σας γίνεται περιβόλι,
Χαρά στα νιάτα σας, ανθοί φυτρώνουν μυροβόλοι,
Της Κύπρος τα τριαντάφυλλα, της Αττικής οι κρίνοι».
Με πληροφορίες από την εφημερίδα Απογευματινή
Διαβάστε επίσης στη ΜτΧ: Η γυναίκα από τη Λεμεσό που άνοιξε την πόρτα της μόρφωσης σε χιλιάδες κορίτσια, δημιούργησε το πρώτο γυμναστήριο για γυναίκες και εξέδωσε το πρώτο γυναικείο περιοδικό. Υπήρξε σύμβολο χειραφέτησης για όλες τις Ελληνίδες
