Σύμφωνα με τον Τάκιτο μια κακοτεχνία ήταν η αιτία που έχασαν τη ζωή της αρκετές χιλιάδες άνθρωποι την περίοδο της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.
Μεταξύ άλλων των κατασκευών που είχαν καταρρεύσει, το χειρότερο παράδειγμα κακοτεχνίας ήταν η κατάρρευση του αμφιθεάτρου στη μικρή πόλη, Φιδένες, βόρεια της Ρώμης.
Το 27 π.Χ. ένας απελευθερωμένος σκλάβος με το όνομα Ατίλιος, ανακοίνωσε ότι ήθελε να οργανώσει αγώνες μονομάχων στις Φιδένες. Ακόμη και στη Ρώμη εκείνη την εποχή οι αγώνες ήταν σπάνιοι επειδή ο αυτοκράτορας Τιβέριος είχε αποσυρθεί στο Κάπρι. Γέροι και νέοι, γυναίκες και άνδρες άρχισαν να καταφτάνουν από παντού μόλις έμαθαν το νέο.
Η προσωρινή αρένα όμως δεν είχε σταθερό υπόβαθρο και τα ξύλινα βάθρα είχαν συναρμολογηθεί με προχειρότητα επειδή το κίνητρο του Ατίλιου ήταν το κέρδος και όχι η χαρά των συνανθρώπων του, όπως σχολιάζει με αυστηρότητα ο Τάκιτος.
Η αρένα κατέρρευσε και πολλοί άνθρωποι στα βάθρα και στο δρόμο σκοτώθηκαν. Πολλοί πέθαναν σφηνωμένοι ανάμεσα στις σανίδες. Το θέαμα ήταν φριχτό. Τη νύχτα ηχούσαν μέσα στην πόλη οι φωνές του τρόμου και του πόνου. Οι αρχές έψαχναν απεγνωσμένα για αγνοούμενους.
Όταν απομάκρυναν τα χαλάσματα μέτρησαν, σύμφωνα με τον Σουγτώνιο, 20.000 θύματα. Ο Τάκιτος ανεβάζει τον αριθμό στις 50.000. Μετά από αυτό αποφασίστηκε ότι πριν από την κατασκευή αμφιθεάτρων θα πρέπει να γίνεται ενδελεχής έρευνα του εδάφους. Ο Ατίλιος εξορίστηκε από τη χώρα.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
