Η ιστορική πορεία της Κύπρου, από τα προϊστορικά χρόνια έως σήμερα, καθορίστηκε σε μεγάλο βαθμό από τις κλιματικές συνθήκες και τις σχέσεις με τους γειτονικούς λαούς.
Έτσι, δημιουργήθηκαν συγκεκριμένες καθημερινές ασχολίες, αρχιτεκτονική, μορφές τέχνης, ταφικά έθιμα και άλλα. Σαφώς δεν θα μπορούσαν να μείνουν ανεπηρέαστες και οι γαστρονομικές συνήθειες των Κυπρίων.
Η μεσογειακή διατροφή που χαρακτήριζε Κύπρο και Ελλάδα ήδη από την αρχαιότητα βασίστηκε κατά πολύ στο κλίμα, τις εμπορικές ανταλλαγές και τις οικονομικές συνθήκες από περίοδο σε περίοδο. 
Οι Κύπριοι, λαός γεωργικός, είχαν δημιουργήσει ένα τραπέζι από το οποίο δεν έλειπαν το ελαιόλαδο, τα λαχανικά, τα φρούτα, τα όσπρια, τα δημητριακά και τα καρυκεύματα.
Από την Νεολιθική εποχή και μετά, οι κάτοικοι έγιναν κτηνοτρόφοι και εγκατέλειψαν τη νομαδική ζωή. Τότε άρχισαν να συμπληρώνουν τα γεύματά τους με γάλα και κρέας, όχι όμως σε τόσο συχνή βάση. Από το τραπέζι δεν έλειπε ποτέ το ψωμί, το οποίο συνοδευόταν από το «όψον».
Το όψον ήταν συνοδευτικό συνήθως με τυρί, αυγά, παστά ή φρέσκα ψάρια και πιο σπάνια κρέας.
Ο σίτινος άρτος, αποτελούσε τη λαϊκή τροφή αφού ήταν σχετικά φτηνός ενώ υπήρχε και ο φάκινος άρτος που ζυμωνόταν από το ζωμό της φακής.
Παρόμοια ψωμιά ζυμώνονται έως σήμερα στην περιοχή Ομόδους, γνωστά ως «αρκατένα», που έχουν ως βάση τον ζωμό των ρεβυθιών.
Το κρέας
Το κυνήγι δεν ήταν πάντα αποτελεσματικό και το κρέας δεν μπορούσε να είναι συχνή τροφή. Έτσι οι προϊστορικοί Κύπριοι ανακάλυψαν διάφορους τρόπους για να το συντηρούν ώστε τίποτα να μην πηγαίνει τίποτα χαμένο. Πέρα από το ψήσιμο του κρέατος, ότι περίσσευε το έκαναν παστό για να συντηρηθεί. Το κρέας τρωγόταν βραστό, αλίπαστον, καπνιστό ή αποξηραμένο. Επίσης έτρωγαν εγκέφαλο, μυελό, πόδια και οπίσθια. Επιπλέον, μία από τις «λιχουδιές» του γεύματος ήταν η γουρουνίσια μήτρα, η οποία έπρεπε να είναι καλοβρασμένη αλλά όχι πολύ.
Το κρασί
Ήδη από τα πανάρχαια χρόνια, το κυπριακό κρασί αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα αγαθά του νησιού τόσο ως συνοδευτικό στο τραπέζι όσο και για την ανάπτυξη της οικονομίας.
Το κυπριακό κρασί, γνωστό σε όλη την Ανατολή, άλλοτε χαρακτηριζόταν ως «Κυπρίων νάμα» άλλοτε ως λεπτότατον, «οίνος άκρατος» και «φοινίκιος».
Ο γεωγράφος Στράβων αποκαλεί την Κύπρο «εύοινον». Μάλιστα, στα ψηφιδωτά της Πάφου στον περίφημο «Οίκο του Διονύσου», αναγράφεται η πρόταση «Οι πρώτοι οίνον πιόντες», που παραπέμπει στην κατανάλωση κρασιού ιδίως κατά τις λατρευτικές τελετές προς τον θεό Διόνυσο.
Τα επιδόρπια
Στο δράμα Πύλαι, αναφέρονται τα ευρθροκίτρινα ηδονικά τραγήματα. Πρόκειται για τα κάθε λογής επιδόρπια που σερβίρονταν μετά το γεύμα.
Τις περισσότερες φορές τα τραγήματα ήταν πεφρυγμένοι καρποί όπως σύκα, ρεβίθια και κουκιά ή σταφίδες, αμύγδαλα και φρούτα.
Το άριστον γεύμα
Το σημαντικότερο γεύμα της ημέρας, ήταν του μεσημεριού. Καθώς οι διατροφικές συνήθειες δεν οι ίδιες με τις σημερινές όπως επίσης ούτε το ωράριο των ανθρώπων, οι περισσότεροι από αυτούς μπορεί να έτρωγαν μόνο μία φορά την ημέρα. Για αυτό το μεσημεριανό γεύμα, ονομάστηκε «άριστο».
Πολλές φορές, οι εργάτες, οι στρατιώτες και οι ταξιδιώτες που έτρωγαν εκτός οικίας, έτρωγαν στα «εργατικά δείπνα», των οποίων τα έξοδα κάλυπτε η πολιτεία.
Διαβάστε επίσης στη ΜτΧ: Κουμανταρία, το αρχαιότερο κρασί στον κόσμο παράχθηκε στη Λεμεσό το 3500 π.Χ και κυριάρχησε σε όλα τα βασιλικά τραπέζια της Ευρώπης. Πως εντοπίστηκαν υπολείμματα μέσα σε αγγεία και λύθηκε ο αρχαιολογικός γρίφος …
