Ο Ιμάν Γουίλκενς, στο βιβλίο του «Εκεί που ήταν κάποτε η Τροία», υποστηρίζει ότι, αντίθετα με ότι πιστεύαμε μέχρι τώρα, ο τρωικός πόλεμος δεν έγινε στη Μικρά Ασία, αλλά στην Αγγλία.
Η Τροία, λέει ο Γουίλκενς, ήταν στους λόφους του Γκογκ Μάγκογκ στο Κεϊμπριτζσάιρ της Αγγλίας. Το 1.200 π.Χ, οι Κέλτες που
κατοικούσαν εκεί, δέχτηκαν επίθεση από Κέλτες της ηπειρωτικής Ευρώπης, γιατί ήθελαν να αποκτήσουν τον έλεγχο των ορυχείων κασσίτερου, που βρίσκονταν στην περιοχή.
Σύμφωνα με το βιβλίο, οι άνθρωποι που εγκαταστάθηκαν στον ελλαδικό χώρο, ήταν Κέλτες. Μαζί τους έφεραν τις παραδόσεις και τις ιστορίες τους, οι οποίες έγιναν η βάση για τα επικά ποιήματα του Ομήρου, την Ιλιάδα και την Οδύσσεια. Λέει, δηλαδή, ότι ήταν ιστορίες από τη Δυτική Ευρώπη, που μεταδίδονταν προφορικά και μεταφράστηκαν στα ελληνικά απ’ τον Όμηρο, το 750 π.Χ.
Οι Έλληνες, που είχαν ξεχάσει τις ρίζες των τραγουδιών, θεώρησαν ότι ο πόλεμος είχε γίνει στην περιοχή της Μεσογείου.
«Πολλές απ’ τις ελληνικές λέξεις που χρησιμοποιεί ο Όμηρος, έχουν ρίζες από τις ευρωπαϊκές γλώσσες, κυρίως απ’ τα ολλανδικά, αλλά και από τα αγγλικά, τα γερμανικά και τα γαλλικά», γράφει στο βιβλίο του.
Η θάλασσα που ταξίδεψε ο Οδυσσέας, δεν ήταν η Μεσόγειος, αλλά ο Ατλαντικός Ωκεανός. Ο Γουίλκενς έχει βρει και την τοποθεσία που βρισκόταν η Σκύλλα κι η Χάρυβδη, δηλαδή το βουνό του Αγίου Μιχαήλ, απέναντι απ’ τις ακτές της Κορνουάλης, στη νοτιοδυτική Αγγλία.
Για να αποδείξει τη θεωρία του, παρουσιάζει τις ομοιότητες που εμφανίζουν τα ονόματα των ποταμών που αναφέρονται στην Ιλιάδα, με αντίστοιχα ποτάμια της Αγγλίας. Ο Καμ, ο Μικρός και ο Μεγάλος Ουζ, είναι τα αντίστοιχα ποτάμια Σκάμανδρος, Σιμοέντας και Σατνιόεις. Ο Τάμεσης, ο μεγάλος ποταμός του Λονδίνου, αντιστοιχεί με την περιοχή Τεμέση της Ιταλίας, με την οποία οι Αχαιοί έκαναν εμπόριο χαλκού.
Η Ιθάκη, η πατρίδα του Οδυσσέα, ήταν μάλλον το Κάντιθ στην
Ανδαλουσία της Ισπανίας. «Ο Αγαμέμνονας λέει ότι το ταξίδι από το Άργος μέχρι την Ιθάκη του πήρε ένα μήνα. Η απόσταση αυτή στην Ελλάδα, είναι τόσο μικρή, που κανονικά θα τη διένυε μέσα σε 24 ώρες».
Ο Γουίλκενς αναφέρει, ότι τις ίδιες αμφιβολίες είχε και ο Βέλγος δικηγόρος, Θεόφιλος Κεγιό, που το 1878, έγραψε βιβλίο, περιγράφοντας την ίδια θεωρία.
Οι σύγχρονοι ιστορικοί, ως επί το πλείστον, έχουν αδιαφορήσει για το βιβλίο του Γουίλκενς. Ορισμένοι έχουν σχολιάσει, ότι είναι καλογραμμένο και θα μπορούσε να σταθεί αντάξιο ιστορικών συγγραμμάτων, αλλά ότι δύσκολα θα μπορούσε να το πάρει κανείς στα σοβαρά.
