Η Ελληνική Μυθολογία απεικονίζει όλες τις θεότητες ως μια οικογένεια. Γνωστότεροι είναι οι δώδεκα θεοί του Ολύμπου και οι προκάτοχοι τους, οι Τιτάνες. Υπάρχουν όμως και θεοί που υπήρχαν πολύ πιο πριν. Ένας από αυτούς είναι ο Μορφέας.
Κατά τη Μυθολογία είναι ο θεός των Ονείρων. Η «Νυξ» ήταν η μάνα του, προσωποποίησης της Νύχτας και ο «Somnus» που θεωρείται ο θεός του Ύπνου ήταν ο πατέρας του. Ο Μορφέας είχε και πολλά αδέρφια γνωστά ως «Όνειροι».
Δυο από αυτά ήταν ο Φοβήτωρ και ο Φάντασος.
Ο Φοβήτωρ θεωρούταν υπεύθυνος για τους εφιάλτες, παίρνοντας μορφές ζώων ή τεράτων, ενώ ο Φάντασος δημιουργούσε σουρεαλιστικές εικόνες παίρνοντας μορφές αντικειμένων, όπως πέτρες ή ξύλα. Σε αντίθεση με τα δυο του αδέρφια, ο Μορφέας μετέφερε μηνύματα και προφητείες από τους θεούς στους θνητούς μέσω των ονείρων. Εμφανιζόταν κυρίως σε βασιλιάδες και ηρωικές μορφές.
Για τα αδέρφια του τα φτερά ήταν ο τρόπος για να φτάνουν γρηγορότερα στους παραλήπτες, ενώ ο Μορφέας πολλές φορές χάρη σε αυτά κατάφερε να σώσει τον πατέρα του Ύπνο, από την οργή του Δία.
Ο μύθος της Αλκυόνης και του Κύηκα που γέννησαν τις «αλκυονίδες μέρες»
Στην κλασική λογοτεχνία ο Μορφέας κάνει την εμφάνιση του στην «Μεταμόρφωση» του Οβίδιου, μέσα από την ιστορία της Αλκυόνης και του Κύηκα.
Η Αλκυόνη στην ελληνική μυθολογία ήταν σύζυγος του Κύηκα και κόρη του Αιόλου. Με τον Κύηκα ζούσε πολύ ευτυχισμένη και η αγάπη τους ήταν πρότυπο για όλους. Μια μέρα, ο Κύηκας βγήκε στο πέλαγος για ψάρεμα. Μάταια τον παρακαλούσε η Αλκυόνη να μην πάει γιατί είχε ένα άσχημο προαίσθημα. Εκείνος δεν την άκουσε και όντως σηκώθηκαν δυνατοί άνεμοι που βύθισαν το πλοίο του.
Τότε ο Μορφέας παίρνει τη μορφή του Κύηκα και εμφανίζεται στο όνειρο της Αλκυόνης. Της εκφράζει τη θλίψη του και εκείνη ξυπνώντας βρίσκει το πτώμα του άντρα της ξεβρασμένο στην ακτή. Η ερωτευμένη κοπέλα, απελπισμένη πήδηξε στη θάλασσα και έδωσε τέλος στη ζωή της.
Οι θεοί όμως τους λυπήθηκαν και τους μεταμόρφωσαν σε πουλιά, τις γνωστές μας αλκυόνες.
Μάλιστα επειδή οι αλκυόνες γεννούν τα αυγά τους τον Ιανουάριο σε φωλιές μέσα στους βράχους, ο Δίας επέτρεψε στον ήλιο να λάμπει δυνατά και να ζεσταίνει τις αλκυόνες μέχρι να επωαστούν τα αυγά τους.
Γι αυτό το λόγο, οι λιγοσές αυτές ζεστές μέρες του Γενάρη, ονομάστηκαν αλκυονίδες μέρες.
Πηγή: Morpheus – The God of Dreams.Δ
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
«Ο φύλακας ήταν αληθινός Κέρβερος». Πώς βγήκε η φράση από το μυθικό τέρας του Άδη με τα τρία κεφάλια και τα δηλητηριώδη δόντια…
