Όταν σκεφτόμαστε ένα μονομάχο της Αρχαίας Ρώμης, η εικόνα που δημιουργείται στο μυαλό μας είναι ενός σκληροτράχηλου άντρα με μυώδες σώμα.
Όμως στην πραγματικότητα, η εξωτερική εμφάνιση των μονομάχων ήταν πολύ διαφορετική.
Ανασκαφές στην Έφεσο έφεραν στο φως σκελετούς μονομάχων και τα ευρήματα άλλαξαν την εικόνα που είχαν οι αρχαιολόγοι για το παρελθόν.
Μελετώντας τα δόντια και τη σύσταση των κοκάλων, οι επιστήμονες κατέληξαν ότι οι μονομάχοι ήταν χορτοφάγοι.
Η διατροφή τους ήταν πλούσια σε υδατάνθρακες, φυτικές ίνες και ελάχιστες ζωικές πρωτεΐνες.
Έχουν βρεθεί κείμενα που αναφέρονται στους μονομάχους ως “hordearii”, δηλαδή “κριθαρο-άντρες”, που τρέφονταν καθημερινά με κριθάρι.
Η διατροφή με κριθάρι και λαχανικά προκαλούσε έλλειψη ασβεστίου στους μονομάχους, γι’ αυτό και κατανάλωναν “χυμούς” με στάχτες, που είναι πλούσιες σε ασβέστιο.
Ο λόγος πίσω από την χορτοφαγία των μονομάχων δεν ήταν ούτε η έλλειψη τροφίμων ούτε η ζωοφιλία.
Οι μονομάχοι έπρεπε να είναι χοντροί, έτσι ώστε το λίπος να λειτουργεί και ως ασπίδα προς τα χτυπήματα.
Ο παλεο-παθολόγος του Πανεπιστημίου της Βιέννης, Καρλ Γκρόσμιτ, που μελέτησε τους σκελετούς μονομάχων της Εφέσου, είπε: “Το μαξιλαράκι λίπους σε προστατεύει από μαχαιριές και καλύπτει νεύρα και αρτηρίες κατά τη διάρκεια μιας μάχης”.
Η αντοχή των μονομάχων ήταν σημαντική όχι μόνο για τους ίδιους τους πολεμιστές, αλλά και για το κοινό, που δεν ήθελε το σόου να τελειώσει πολύ νωρίς.
“Οι επιφανειακές πληγές ήταν πιο εντυπωσιακές,” συνέχισε ο Γκρόσμιτ, που πιστεύει ότι οι μονομάχοι σκέφονταν: “Αν τραυματιστώ, αλλά μόνο στο στρώμα του λίπους, μπορώ να συνεχίσω να πολεμώ. Δεν πονάει πολύ και ξετρελαίνει το κοινό”.
Σκέψεις εκ του ασφαλούς, πολλούς αιώνες μακριά από τα γεγονότα και σίγουρα μακριά από την αρένα.
Της Αθηνάς Τζίμα
