Βορειοανατολικά της κοιλάδας της Κωπαΐδας ξεπροβάλλει το κάστρο του Γλα. Ένα οχυρό που βρίσκεται στην περιοχή της Βοιωτίας και δημιουργήθηκε την περίοδο της Μυκηναϊκής εποχής.
Το όνομα του προέρχεται από την τουρκική γλώσσα καθώς δεν είναι το γνωστό το αρχαίο όνομα του.
Το εντυπωσιακό κάστρο έχει τρία χιλιόμετρα μήκος και θεωρείται η μεγαλύτερη μυκηναϊκή ακρόπολη της Ελλάδας.
Χτίστηκε περίπου το 1.300 π.Χ. ώστε οι άρχοντες της περιοχής να επιβλέπουν την πεδιάδα.
Η πεδιάδα της Κωπαϊδας, τα παλαιότερα χρόνια ήταν λίμνη και ο λόφος που χτίστηκε η ακρόπολη, νησί.
Πάνω στο «νησί» χτίστηκε το τεράστιο φρούριο σε ύψος 20 εώς 40 μέτρα από την πεδιάδα.
Όταν οι Μινύες, ένα προϊστορικό φύλο που έλεγχε την περιοχή της Βοιωτίας, έφτασαν στην περιοχή ανέλαβαν την αποξήρανση της λίμνης.
Μερικά χρόνια αργότερα χτίστηκε το κάστρο του Γλα.
Σύμφωνα με σημερινές έρευνες, υπολογίζεται ότι χρησιμοποίησαν δυο εκατομμύρια κυβικά μέτρα χώματος και 250.000 κυβικά μέτρα από πέτρες για το μεγαλόπνοο έργο.
Το οχυρό είχε 5,50 μέτρα πάχος και αποτελούταν από τεράστιους ογκόλιθους. Για την ολοκλήρωση του, εργάστηκαν οι κάτοικοι των γύρω περιοχών.
Στο εσωτερικό του δεν είναι χτισμένα πολλά κτίρια. Το μεγαλύτερο και βασικό κτίριο της ακρόπολης είναι το Μέλαθρον.
Υπάρχουν δρόμοι που ενώνουν τις τέσσερις πύλες του κάστρου και αναχώματα περιμετρικά για να εμποδίζουν την εισροή νερού.
Πιθανότατα, το κάστρο του Γλα χρησίμευε ως αποθηκευτικό κέντρο των καλλιεργειών και ως χώρος επίβλεψης των εργασιών στην πεδιάδα. Τα ελάχιστα κτίσματα φανερώνουν ότι δεν χτίστηκε για να κατοικηθεί από πληθυσμό.
Πιθανώς, διέμεναν οι εργάτες και οι άρχοντες που διορίζονταν από τα ανάκτορα των Θηβών και Ορχομενού ώστε να ελέγχουν την αποξήρανση της λίμνης.
Λειτουργούσε για να οργανώνονται οι γεωργικές εργασίες, η φορολογία και να ελέγχεται ο τοπικός πληθυσμός.
Εκατό χρόνια μετά την δημιουργία του, το φρούριο εγκαταλείφθηκε ξαφνικά.
Μια μεγάλη φωτιά που ξέσπασε το 1.200 π.Χ. η οποία προήλθε από κάποιον εχθρό είναι η επικρατέστερη αιτία εγκατάλειψης της ακρόπολης.
Μετά την καταστροφή της αυτόματα σταμάτησαν όλα τα έργα.
Ο Όμηρος αναφέρει, ότι ο πόλεμος που ξέσπασε μεταξύ των βασιλείων της Θήβας και του Ορχομενού ήταν η αιτία που η Κωπαίδα έγινε πάλι λίμνη.
Με πληροφορίες από τον Καστρολόγο
