H οδοντιατρική δεν είναι μια σύγχρονη επιστήμη. Έχει αναπτυχθεί πριν από χιλιάδες χρόνια, καθώς οι άνθρωποι πάντα υπέφεραν από ασθένειες του στόματος και αναζητούσαν τρόπους να απαλύνουν τους πόνους τους και να διευκολύνουν τη ζωή τους.
Ένας λαός που ασχολήθηκε συστηματικά με τη φροντίδα των δοντιών και την προσθετική οδοντιατρική, ήταν οι Ετρούσκοι, οι οποίοι κατοικούσαν στην κεντρική Ιταλία και ανέπτυξαν έναν σημαντικό πολιτισμό. Η προέλευση τους είναι άγνωστη όπως και η κατάληξη τους.
Πιθανόν να εξαφανίστηκαν όταν οι Ρωμαίοι επικράτησαν στην Ιταλία και επέβαλλαν τον πολιτισμό τους.
Όταν οι επιστήμονες ανακάλυψαν αρχαίες νεκροπόλεις των Ετρούσκων, ήρθαν αντιμέτωποι με ένα πρωτόγνωρο θέαμα.
Στα κρανία υπήρχαν οδοντοστοιχίες με γεφυρώματα από χρυσά ελάσματα και ψεύτικα δόντια.
Όπως φαίνεται, οι Ετρούσκοι ήταν οι πρώτοι που έκαναν οδοντοστοιχίες με ψεύτικα δόντια και ασχολήθηκαν με τον καλλωπισμό των δοντιών. Οι αρχαιολόγοι ανέφεραν ότι αυτό ήταν ένα δείγμα υψηλού πολιτισμού.
Δεν υπήρχαν οδοντίατροι, οι γιατροί αναλάμβαναν τη φροντίδα των χαλασμένων δοντιών των ασθενών.
Όταν κάποιος έχανε το δόντι του είτε από αρρώστια είτε από χτύπημα, ο γιατρός χρησιμοποιούσε δόντι από άλλους ανθρώπους ή ζώα, πιθανόν από βόδια, και το τοποθετούσε σε μια χρυσή ζώνη, που εφάρμοζε στη γνάθο του ασθενή. Στη συνέχεια προσάρμοζε το καινούργιο δόντι στην υπόλοιπη οδοντοστοιχία.
Τα χρυσά ελάσματα άνηκαν κυρίως σε πλούσιους ανθρώπους. Η οδοντιατρική και τα οδοντικά εμφυτεύματα κόστιζαν αρκετά χρήματα και μόνο οι ανώτερες τάξεις είχαν τη δυνατότητα να φτιάχνουν τα δόντια τους στους γιατρούς της εποχής. Όσοι δεν είχαν χρήματα παρέμεναν χωρίς δόντια.
Από τις οδοντοστοιχίες που έχουν ανακαλυφθεί κατά καιρούς φαίνεται ότι οι Ετρούσκοι ασχολήθηκαν με την οδοντιατρική ήδη από το 700 π.Χ.
Μια από τις πιο περίτεχνες τεχνητές οδοντοστοιχίες βρίσκεται σε μουσείο της Ιταλίας και βρέθηκε σε έναν από τους αρχαιότερους τάφους σε νεκρόπολη της Ταρκυνίας. Η χρυσή ζώνη έχει θήκες όπου μέσα τους βρίσκονται τρία δόντια εκ των οποίων τα δύο ανήκουν σε βόδι.
Οι Ετρούσκοι δεν ήταν οι μόνοι που ασχολήθηκαν με την οδοντιατρική. Στην κοιλάδα του Ινδού, σημερινό Πακιστάν, έχουν βρεθεί δόντια ανθρώπινων κρανίων με τρύπες, οι οποίες ανοίχτηκαν από χορδές τόξου και χρονολογούνται το 7.000 π.Χ. Οι Σουμέριοι πίστευαν ότι τα δόντια καταστρέφονται από σκουλήκια. Οι Αιγύπτιοι μελετούσαν επίσης χιλιάδες χρόνια πριν τις ασθένειες των δοντιών και έβρισκαν θεραπείες για τους ανυπόφορους πόνους.
Οδοντιατρική στην Αρχαία Ελλάδα
Στην αρχαία Ελλάδα ο Ιπποκράτης και ο Αριστοτέλης ασχολήθηκαν με την οδοντιατρική.
Στο έργο του Ιπποκράτη γίνεται αναφορά στην οδοντογένεση και περιγράφεται με λεπτομέρεια ο τρόπος που ο άνθρωπος αποκτά τα πρώτα του δόντια. Συγκεκριμένα αναφέρει ότι σχηματίζονται τελευταία γιατί αναπτύσσονται από τα οστά της κεφαλής και γίνονται σκληρότερα από τα υπόλοιπα οστά γιατί περιέχουν το ψυχρό στοιχείο.
Όταν πέσουν τα πρώτα δόντια, νεογιλά, τα καινούργια γερνούν μαζί με τον άνθρωπο εκτός αν καταστραφούν από κάποια αρρώστια.
Για τον Ιπποκράτη η εξαγωγή ενός δοντιού αποτελούσε την ύστατη θεραπευτική μέθοδο ενώ οι ιπποκρατικοί γιατροί θεωρούσαν το τρίξιμο των δοντιών κακό οιωνό για τον άνθρωπο.
Ο Αριστοτέλης ήταν επίσης από τους πρώτους που ασχολήθηκαν με την οδοντιατρική. Είχε περιγράψει τρόπους για την αντιμετώπιση της τερηδόνας. Αναφέρθηκε στον τρόπο που έκαναν εξαγωγές με λαβίδες και πως σταθεροποιούσαν τα δόντια με σύρματα.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Ο Ιπποκράτης έκανε εγχειρήσεις στον εγκέφαλο και στην καρδιά, πριν από 2500 χρόνια
