Το βράδυ της 18ης Οκτωβρίου του 1912 κι ενώ ο Α’ Βαλκανικός πόλεμος ήταν σε εξέλιξη, η Θεσσαλονίκη συγκλονίστηκε από μια μεγάλη έκρηξη.
Το τουρκικό θωρηκτό Φετχί Μπουλέ που βρισκόταν στο λιμάνι της πόλης είχε υποστεί ρήγμα και βυθιζόταν.
Οι κάτοικοι ξύπνησαν ανάστατοι νομίζοντας ότι η πόλη δεχόταν επίθεση. Μαζί τους και οι Τούρκοι που δεν περίμεναν επίθεση από θαλάσσης και κυριολεκτικά «πιάστηκαν στον ύπνο».
Το σαμποτάζ ήταν μια παράτολμη ενέργεια του Νίκου Βότση. Ο υποπλοίαρχος ήταν ανηψιός του ηρωικού Παύλου Κουντουριώτη ο οποίος την ώρα της επίθεσης ήταν στο λιμάνι του Μούδρου, στην απελευθερωμένη πλέον Λήμνο.
Με το ξέσπασμα του πολέμου, του ανατέθηκε η επιτήρηση της παραλιακής ζώνης της Κατερίνης, ώστε οι Τούρκοι να μην μπορούν να ξεφορτώσουν στη στεριά πυρομαχικά.
Για τον έμπειρο αξιωματικό Βότση, η αρμοδιότητα αυτή δεν ήταν αρκετή.
Ήθελε να επιτεθεί στον τουρκικό στόλο είτε στα Δαρδανέλια, είτε στη Σμύρνη, είτε στη Θεσσαλονίκη.
Τελικά, το Υπουργείο Ναυτικών μετά από επανειλημμένες πιέσεις του Βότση, ενέκρινε το τολμηρό του σχέδιο να κάνει ένα μεγάλο χτύπημα μέσα στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης.
Εκεί βρισκόταν παροπλισμένο το θωρηκτό Φετχί Μπουλέ, το οποίο όμως χρησιμοποιούνταν ως διοικητική βάση των Τούρκων και ήταν σύμβολο ισχύος της οθωμανικής εξουσίας.
Η πρόσβαση ήταν πολύ δύσκολη, καθώς η είσοδος του λιμανιού παρακολουθείτο από το φρούριο Καραμπουρνού ενώ η θαλάσσια περιοχή ήταν ναρκοθετημένη.
Για να τα καταφέρει, ζήτησε τη βοήθεια δύο ναυτικών από το Λιτόχωρο. Του Νικόλα Βλαχόπουλου και του Μιχάλη Κουφού.
Ο Βότσης μπήκε στο λιμάνι με το «τορπιλοβόλο 11» χωρίς να γίνει αντιληπτός από τους Τούρκους. Έριξε δύο τορπίλες και χτύπησε το “Φετχί Μπουλέντ” που άρχισε να βυθίζεται προς τα δεξιά.
Η τρίτη τορπίλη χτύπησε την παραλία και εξερράγη.
“11.35, χθες Πέμπτην, ετορπιλίσαμεν επιτυχώς εις λιμένα Θεσσαλονίκης τουρκικόν θωρηκτόν ‘Φετχί Μπουλέντ’. Πλοίον βυθιζόμενον έκλινε δεξιά. Πλήρωμα και πλοίον ημών αβλαβή”.
Δείτε στο βίντεο της «Μηχανής του Χρόνου» το χρονικό της ανατίναξης του Φετχί Μπουλέ που έκαμψε το ηθικό των Τούρκων.
Το 1917 ο Νικόλαος Βότσης έλαβε μέρος στο κίνημα της Εθνικής Άμυνας στη Θεσσαλονίκη, το 1920 υπηρετούσε ως κυβερνήτης στο θωρηκτό “Κιλκίς”, ενώ το 1921 διορίστηκε ύπατος αρμοστής Κωνσταντινουπόλεως. Το 1922 συμμετείχε στη μεταφορά και σωτηρία των Ελλήνων της Μικράς Ασίας με το θωρηκτό “Λήμνος”. Ο Βότσης ήταν αντίθετος στο Κίνημα του 1922 των Πλαστήρα, Γονατά, Φωκά μετά την Μικρασιατική καταστροφή και παραιτήθηκε από το Πολεμικό Ναυτικό. Πέθανε τελικά μόνος και πικραμένος στη Γαλλία.
