Κατά τη διάρκεια του A Παγκοσμίου Πολέμου, στην επαρχία Όσατζ, του Μιζούρι καταγράφηκαν τουλάχιστον 2.800 κάτοικοι στη Λίστα Επιλεκτικής Υπηρεσίας.
Ήταν ονόματα αγοριών που «προσφέρονταν» από τις οικογένειες τους για το καλό της πατρίδας.
Τα δίδυμα αδέρφια στην υπηρεσία της πατρίδας
Η στρατιωτική θητεία για τα διζυγωτικά δίδυμα αδέρφια Άλμπερτ και Άντον Μποργκμάγιερ ήταν η έμπρακτη απόδειξη για την αγάπη στην πατρίδα και η συνέχιση της οικογενειακής παράδοσης.
στις 22 Ιουνίου 1917
Γεννημένοι στις 25 Απρίλη 1897, γιοι του ξενοδόχου Έρικ Μπορκμάγιερ, τα αδέρφια μετανάστευσαν στην Ουάσινγκτον για να αναζητήσουν μια καλύτερη ζωή.
Στις 22 Ιουνίου 1917, η έκδοση της Franklin County Tribune ανέφερε τους έξι άνδρες της Ουάσινγκτον που «προσφέρθηκαν να υπηρετήσουν στην πρόσφατα οργανωμένη νοσοκομειακή μονάδα».
Μέσα σε αυτούς ήταν και ο Άντον Μποργκμάγιερ.
Περίπου δυο μήνες μετά οι ΗΠΑ κήρυξαν τον πόλεμο στη Γερμανία.
Ο Άντον θέλησε να υπηρετήσει άμεσα στο μέτωπο, αλλά δεν έγινε δεκτός για άγνωστους λόγους.
Δεν το έβαλε κάτω. Ένα χρόνο αργότερα, στις 5 Ιουνίου 1918, μαζί με τον αδερφό του κατάφεραν να καταταγούν και να φύγουν για στρατιωτική εκπαίδευση.
Η φυματίωση θέρισε το στρατόπεδο
Όταν έφθασαν στο στρατόπεδο το 1918, ο μεγαλύτερος αδελφός τους, Γουίλιαμ πολεμούσε ήδη στη Γαλλία.
Η οικογένεια Μποργκμάγιερ με τη θέλησή της, είχε πλέον και τα τρία αγόρια της στο χακί να υπηρετούν την πατρίδα εν καιρώ πολέμου.
Τα δίδυμα αγόρια εκπαιδεύονταν στο στρατόπεδο.
Όμως, ο Άλμπερτ απολύθηκε στις 20 Νοέμβρη 1918, εννέα ημέρες μετά την ανακωχή, με ποσοστό αναπηρίας 25%.
Είχε φυματίωση, δήλωσε ο Ρόμαν Μποργκμάγιερ, ξάδερφος των δίδυμων αγοριών. Θυμάμαι ότι το συζητούσε η οικογένεια αγωνιώντας για τη ζωή του.
Σε άρθρο που γράφτηκε από το Τμήμα Ιατρικής του Αμερικανικού Στρατού αναφέρθηκε ότι το στρατόπεδο στο Τέξας, είχε το χειρότερο ρεκόρ φυματίωσης.
Η επιστροφή στο σπίτι και η σύντομη χαρά πριν από το πρόωρο τέλος
Ο Άλμπερτ επέστρεψε στην Ουάσινγκτον εξοντωμένος από την ασθένεια.
Τα επόμενα χρόνια κύλησαν ήρεμα για τα δυο αδέρφια. Παντρεύτηκαν και απέκτησαν τις δικές τους οικογένειες.
Ο Άλμπερτ δεν κατάφερε όμως να αναρρώσει ποτέ. Έφυγε νικημένος από τη φυματίωση σε ηλικία μόλις 39 ετών.
Όπως ανέφερε ο αδερφός του:
Έζησε με έναν πνεύμονα για μεγάλο διάστημα. Αντιμετώπισε την αρρώστια με κουράγιο και περηφάνια.
Εννέα χρόνια μετά τον χαμό του Άλμπερτ έφυγε από τη ζωή και η σύζυγός του, Μαρία.
Ο Άντον κατάφερε να σταθεί στα πόδια του δουλεύοντας σε βιομηχανία παπουτσιών έως το 1960 που απεβίωσε σε νοσοκομείο του Σέντ Λιούις.
Πηγή: The Silver Star Families of America
