Στη φωτογραφία εικονίζεται η Εκατερίνα Τεοντορόγιου, η 26χρονη ρουμάνα ηρωίδα που πολέμησε στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι Ρουμάνοι τη συγκρίνουν με τη βασίλισσα Μαρία, σύζυγο του βασιλιά Φερδινάνδου και τελευταία βασίλισσα της Ρουμανίας.
Γεννήθηκε το 1894 και μεγάλωσε σε μια αγροτική οικογένεια. Αποφοίτησε από το σχολείο θηλέων του Βουκουρεστίου και όνειρο της ήταν να γίνει δασκάλα. Ωστόσο, το ξέσπασμα του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου άλλαξε τα σχέδιά της. Η Ρουμανία ενεπλάκη στον πόλεμο στο πλευρό των Συμμάχων και η Εκατερίνα υπηρέτησε ως νοσοκόμα στην πρώτη γραμμή.
Βοήθησε τους στρατιώτες στη μάχη εναντίον των Γερμανών στη γέφυρα του ποταμού Ζίου, στο Τίργκου Ζίου και τιμήθηκε από τη βασιλική οικογένεια για τη γενναιότητα της.
Όταν ο αδερφός της σκοτώθηκε σε μάχη κοντά στο Πορτσένι, αποφάσισε να εκδικηθεί τον θάνατό του και να ενταχθεί στο στρατιωτικό σώμα.
Πολέμησε τους Γερμανούς στο πλευρό των συμπατριωτών της, παρόλο που ο ρόλος των γυναικών στον πόλεμο δεν ήταν στο πεδίο των μαχών. Εντάχθηκε ως εθελόντρια στο 18ο σύνταγμα πεζικού και ξεχώρισε για τις στρατιωτικές της ικανότητες.
Το 1916 συνελήφθη από τους Γερμανούς στα υψώματα Ρασίνα-Πεστεάνα-Τούνσι όμως κατάφερε να δραπετεύσει, σκοτώνοντας με περίστροφο έναν γερμανό στρατιώτη.
Αργότερα, κατά τη διάρκεια μάχης στο Φιλιάσι τραυματίστηκε από βλήματα στα πόδια της, αλλά δεν εγκατέλειψε τον πόλεμο.
Μόλις αποθεραπεύτηκε εντάχθηκε ξανά στο σύνταγμα πεζικού 43/59 ως εθελόντρια νοσηλεύτρια. Λίγο αργότερα της δόθηκε η διοίκηση μιας διμοιρίας 25 αντρών σε σύνταγμα πεζικού και συνέχισε να μάχεται με ανδρεία στα σύνορα.
Στις 3 Σεπτεμβρίου 1917 αρνήθηκε να μείνει πίσω στη μάχη που έγινε με τους Γερμανούς. Καθώς οδηγούσε τη διμοιρία της σε αντεπίθεση, χτυπήθηκε στο στήθος από εχθρικά πυρά. Λίγο πριν πεθάνει ψέλλισε: «εμπρός άντρες, μην εγκαταλείπετε, είμαι ακόμη μαζί σας!».
Οι Ρουμάνοι ανήγειραν αγάλματα και μνημεία προς τιμήν της και τη θεωρούν εθνική ηρωίδα. Το 1978 γυρίστηκε ταινία βασισμένη στην ζωή της Εκατερίνας Τεοντορόγιου με τίτλο «Οι στρατιώτες ποτέ δεν κλαίνε».
