Ήταν ο πρώτος τους δίσκος πριν από 30 χρόνια και έμελλε να γίνει σήμα κατατεθέν για το έργο τους, αλλά και για τη γενικότερη πορεία τους.
Τα κομμάτια τους τότε προκάλεσαν τεράστια εντύπωση και παραμένουν σημείο αναφοράς μέχρι και σήμερα.
Τα ΖΕΣΤΑ ΠΟΤΑ του Χάρη και Πάνου Κατσιμίχα κυκλοφόρησαν τον Απρίλιο του 1985 , άνοιξαν νέους μουσικούς δρόμους και έγραψαν ιστορία στην ελληνική δισκογραφία. Οι ίδιοι, για την επανέκδοση του κλασικού πλέον δίσκου της που επανακυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μετρονόμος, γράφουν:
Ο λόγος που ξαναγράφτηκαν και επανεκδίδονται τώρα, είναι μια υπόσχεση που είχαμε κάποτε δώσει στους εαυτούς μας. Αυτός ο πρώτος και σημαδιακός για τη ζωή μας δίσκος, θα γυρίσει κάποια στιγμή πίσω, για να πάρει τη θέση του στη βιβλιοθήκη, ανάμεσα στα ταξίδια του Γκιούλιβερ, τα παραμύθια των αδερφών Γκριμ και τις ιστορίες του Ιουλίου Βερν. Επιτέλους γύρισε.
Τον παλεύαμε δύο ολόκληρα χρόνια (2014 – 2015), γιατί δε θέλαμε να κάνουμε μια διασκευή. Αυτό θα ήταν εύκολο.
Αντίθετα, θέλαμε να ξαναφτιάξουμε τα ΖΕΣΤΑ ΠΟΤΑ, νότα – νότα, έτσι ακριβώς όπως γράφτηκαν, το 1985. Αυτή ήταν και η δυσκολία της όλης προσπάθειας.
Κάποιες ενορχηστρωτικές πινελιές 30 χρόνια μετά, έγιναν αυθόρμητα, χωρίς φυσικά να είναι απαραίτητες.
Με ή χωρίς αυτές, τα ΖΕΣΤΑ ΠΟΤΑ, είναι αυτά που είναι.
Ήρθε στο στούντιο ο Γιάννης ο Σπάθας, είχαμε τις λούπες του Νίκου του Αντύπα, βρήκαμε μια φωτογραφία που συμβολίζει αυτή την επιστροφή και τα ΖΕΣΤΑ ΠΟΤΑ, αχνίζουν ακόμα. Παράξενος δίσκος.
Μας κοιτάζει τώρα από το ράφι της βιβλιοθήκης και μας χαμογελάει, σαν καραβάκι που περιπλανήθηκε στις θάλασσες όλου του κόσμου και επιτέλους επέστρεψε στο λιμάνι από όπου ξεκίνησε τόσα χρόνια πριν», λένε ο Χάρης και ο Πάνος Κατσιμίχας, για την επανέκδοση του κλασικού πλέον δίσκου της ελληνικής δισκογραφίας.
Δείτε την εκτέλεση του τραγουδιού «Φάνης» από τον Πάνο Κατσιμίχα στον «Σταυρό του Νότου» όπου επανεμφανίστηκε στην κεντρική σκηνή μετά από δύο δεκαετίες. Ο Πάνος βρέθηκε στο στέκι της Φραντζή, με παρέα του αυτή την φορά το δυναμικό ροκ συγκρότημα Κίτρινα Ποδήλατα που τον συνοδεύει και τον συντροφεύει τα τελευταία χρόνια σε πολύ επιτυχημένες εμφανίσεις. Ο «Φάνης» είναι ένα από τα παλαιότερα τραγούδια των Κατσιμιχαίων που γράφτηκε το 1977 και ηχογραφήθηκε στα «Ζεστά Ποτά». Παρακολουθείστε έντονες στιγμές και θαυμάσιες ερμηνείες, όπως αυτή που απαθανάτισε η Μηχανή του Χρόνου.
ΠΑΝΟΣ ΚΑΤΣΙΜΙΧΑΣ & ΚΙΤΡΙΝΑ ΠΟΔΗΛΑΤΑ. Την Παρασκευή στην Κεντρική Σκηνή στον Σταυρό του Νότου : Φραντζή & Θαρύπου 35-37, Νέος Κόσμος, τηλ: 2109226975
Οι στίχοι:
Δυο χρόνια είχα να σε δω
Και σε συνάντησα ξανά μια Κυριακή
Κερνούσες ούζα και κονιάκ στο καφενείο
Και τα καλά σου φόραγες σαν να `τανε γιορτή
Δεν ήσουνα φαντάρος για να σου πω καλός πολίτης
Μα ούτε και που γιόρταζες για να σου πω χρονιά πολλά
Τρελάδικο και φυλακή δυο χρόνια κι έξι μήνες
Ήπια το ούζο κι είπα γεια χαρά
Κι όλοι ζητούσανε να δουν συστάσεις, προϋπηρεσία
Μα μόλις είδανε κι αυτοί πως είχες κίτρινο χαρτί
Σε διώξανε σαν το σκυλί κι ούτε σ’ αφήσανε να πεις
Μια δικαιολογία
Και είπες στην αρχή καλά κι αλλού εζήτησες δουλειά
Κι αλλού ξανά κι αλλού τα ίδια και τα ίδια
Μα ήσουν άτυχος πολύ γιατί έπεσες και σ’ εποχή
Που όλοι σφίγγαν το λουρί κι εσύ είχες κίτρινο χαρτί
Κι αυτό το χρώμα ξέρεις φέρνει αλλεργία
Κι ερχότανε κι ο πυρετός κάθε που νύχτωνε
Σε τυρρανούσε καλοκαίρι και χειμώνα
Κι είναι μαρτύριο τρομερό το βίτσιο αυτό το βρομερό
Που σου `μαθε στη φυλακή
εκείνος ο ψηλός απ’ τη Δραπετσώνα
σου λείπει η σκόνη η λευκή, το ξέρεις πως δε φταις εσύ
φωτιές σου καίνε το κορμί,
κουτάλι και βελόνα
Και έκανες υπομονή γιατί φοβόσουν το κελί
Καλόπιανες τη μοναξιά και τον ασβέστη που `πεφτε
Σαν χιόνι απ’ το ταβάνι
Και μέχρι να σου βγει η ψυχή δε θα ξεχάσεις μια στιγμή
Κάποια βραδιά στη φυλακή φωνές και κλάματα
Κι είπανε τ’ αλλο το πρωί στο δεκαπέντε το κελί
Ότι βιάσαν οι παλιοί τον έφηβο το Φάνη
Κι όταν σε βρήκαν παγωμένο στο κελί σου
Είπαν αυτός είναι απ’ ώρα πια νεκρός
Και κάποιος έτρεξε τηλέφωνο να πάρει
Πέντε βδομάδες τώρα υπόφερες το ξέρω
Το ξέρω σου `λειψε η σκόνη η λευκή
Και μού `λεγες εκεί ξανά δε θα γυρίσω
σιχάθηκα τις νύχτες τις λευκές
Σαν άνθρωπος κι εγώ θέλω να ζήσω
Δυο χρόνια είχα να σε δω
Και σε συνάντησα ξανά μια Κυριακή
Κερνούσες ούζα και κονιάκ στο καφενείο
Και τα καλά σου φόραγες σαν να `τανε γιορτή
Πηγή: www.musicpaper.gr
