Τον θάνατο του Νέρωνα το 68 μ.Χ., ακολούθησαν εμφύλιοι πόλεμοι και οι σύντομες και ασήμαντες βασιλείες του Γάλβα, του Όθωνα και του Βιτέλιου.
Και οι τρεις ήλθαν και παρήλθαν μέσα σε λιγότερο από έναν χρόνο.
Ο κυριότερος λόγος που έμεινε ο Γάλβας στην ιστορία μετά από επτά μήνες στην εξουσία, είναι ο αναξιοπρεπής θάνατός του.
Αφού δολοφονήθηκε, σύμφωνα με την παράδοση για τους Ρωμαίους αυτοκράτορες, ο Γάλβας αποκεφαλίστηκε από έναν στρατιώτη.
Επειδή ήταν εντελώς φαλακρό το κομμένο κεφάλι, ήταν δύσκολο να το πιάσουν.
Έτσι ο στρατιώτης αυτοσχεδίασε και το έφερε στον Όθωνα, τον νέο αυτοκράτορα, με τον αντίχειρα του χωμένο στο στόμα του.
Μετά ο Όθων έδωσε το κεφάλι στο συγκεντρωμένο πλήθος, που το μετέφερε πάνω σε ένα καρφί.
Έκαναν διεστραμμένη πλάκα με το μακάβριο τρόπαιο, εκτοξεύοντας προσβολές.
Ο Γάλβας κάποτε είχε γελοιοποιηθεί, όταν είχε αναφέρει αποσπάσματα από τον Όμηρο, θέλοντας να απαντήσει σε μία φιλοφρόνηση για τη ρωμαλέα του εμφάνιση.
«Μέχρι τώρα το σφρίγος μου είναι αμείωτο», είχε πει τότε.
Ο όχλος φώναζε χλευαστικά: «Γάλβα, Γάλβα, θεέ του Έρωτα, μην κουνιέσαι για να απολαύσεις το σφρίγος σου!»
Όθων
Ο Όθων, ο οποίος μαζί με τον δικό του αντικαταστάτη, τον Βιτέλιο, ήταν επικεφαλής της δολοφονίας του Γάλβα, κερδίζει μια θέση στην ιστορία για ανεκδοτολογικούς λόγους.
Ήταν ένας από τους βασικούς υποστηρικτές του αυτοκράτορα Νέρωνα στη διάρκεια της βασιλείας του.
Λόγω της σχέσης τους, ο Όθων θεωρούσε τον εαυτό του άτρωτο από την οργή του Νέρωνα.
Ήταν υπεύθυνος για την προστασία της Ποππαίας Σαβίνας, την οποία ο Νέρων είχε κλέψει από τον σύζυγό της.
Ο Όθων, ωστόσο, την ερωτεύθηκε τρελά και αποφάσισε να την κλέψει από τον αφέντη του.
Κανονικά αυτό θα ήταν μοιραίο λάθος, αλλά τη γλύτωσε.
Όπως αναφέρει ο Σουητώνιος, αντί να διατάξει να σκοτώσουν τον ανταγωνιστή μνηστήρα, ο Νέρων στάθηκε έξω από την πόρτα του δωματίου όπου έμεναν ο Όθων με την Ποππαία και ικέτευε για τη γυναίκα του.
Τον αγνόησαν.
Όπως ο Γάλβας, έτσι και Όθων δεν απόλαυσε για πολύ τη βασιλεία του.
Νικήθηκε στον εμφύλιο πόλεμο από τον ανταγωνιστή του, Βιτέλιο, και αυτοκτόνησε με μαχαίρι.
Βιτέλιος
Την τριανδρία των αυτοκρατόρων, που εκθρονίστηκαν το 69 μ.Χ. έκλεισε ο Βιτέλιος.
Προερχόταν από μια οικογένεια επαγγελματιών κολάκων.
Κατάφερε να ξεχωρίσει ως πιστός ακόλουθος τεσσάρων αυτοκρατόρων πριν ανέβει ο ίδιος στην εξουσία.
Σύμφωνα με τον Σουητώνιο, πέρασε την εφηβεία του ως μέλος του ανδρικού χαρεμιού, που είχε συγκροτήσει ο αυτοκράτορας Τιβέριος.
Ο «ακόλαστος» Βιτέλιος ήταν ένας απ’ τους αγαπημένους του Καλιγούλα, ο οποίος θαύμαζε τις ικανότητές του στις αρματοδρομίες. Ήταν και ευνοούμενος με τον Κλαύδιο, που λάτρευε να παίζει ζάρια μαζί του.
Ιδιαίτερα ο Νέρων ήταν μεγάλος θαυμαστής του, αφού ο Βιτέλιος του προσέφερε μια υπηρεσία πολύ του γούστου του.
Ο Νέρων θεωρούσε τον εαυτό του σπουδαίο μουσικό, αλλά παρίστανε τον μετριόφρωνα.
Όταν έπαιρνε μέρος σε μουσικούς αγώνες, ο αυτοκράτορας έκανε πως έφευγε και ο Βιτέλιος ξεσήκωνε το ακροατήριο, με την ιδέα να βάλουν τον αυτοκράτορα να παίξει γι’ αυτούς.
Μετά ο Βιτέλιος κυνηγούσε τον τάχα απρόθυμο Νέρωνα και, εκ μέρους του κόσμου, τον ικέτευε να παίξει.
Αφού κέρδισε τον θρόνο από τον Όθωνα, ο Βιτέλιος παραδόθηκε στη λαιμαργία του.
Νομίσματα της εποχής που έχουν βρεθεί, απεικονίζουν πιστά τα μαξιλαράκια λίπους που κατακλύζουν το πίσω μέρος του κεφαλιού του.
Ένα από τα αγαπημένα του πιάτα, με υλικά που στέλνονταν από όλη τη ρωμαϊκή αυτοκρατορία, αποτελείτο από συκώτια λούτσου, μυαλά φασιανού και παγωνιού, γλώσσες φοινικόπτερου και σπέρμα σμέρνας.
Όμως ο Βιτέλιος έτρωγε σχεδόν τα πάντα, αρπάζοντας τα υπολείμματα της θυσίας από τους βωμούς ή καταβροχθίζοντας αποφάγια της προηγούμενης μέρας.
Όπως και αυτές των δύο προκατόχων του, η βασιλεία του Βιτέλιου ήταν πολύ σύντομη.
Αιχμαλωτίσθηκε προσπαθώντας να ξεφύγει από τις δυνάμεις του μελλοντικού αυτοκράτορα Βεσπασιανού και πιάστηκε στην κρυψώνα του, σε ένα δωματιάκι του επιστάτη, με ένα κρεβάτι και ένα στρώμα στριμωγμένο δίπλα στην πόρτα.
Αιφνιδιασμένος από τους στασιαστές που λεηλατούσαν το παλάτι, ο Βιτέλιος στην αρχή προσπάθησε να αρνηθεί ότι ήταν ο αυτοκράτορας, αλλά γρήγορα αναγνωρίστηκε.
Του έδεσαν τα χέρια πίσω από την πλάτη του και του τύλιξαν μια θηλιά γύρω από τον λαιμό.
Μετά, μέσα σε ένα πλήθος που τον γιουχάιζε, σύρθηκε μισόγυμνος στην Αγορά, με τα εναπομείναντα ρούχα του κουρέλια.
Του πετούσαν ακαθαρσίες, ενώ ο κόσμος φώναζε «φαταούλα» και άλλες παρόμοιες προσβολές. Τελικά, οι στρατιώτες τον βασάνισαν, πριν τον αποτελειώσουν και πετάξουν το κουφάρι του στον Τίβερη.
ΠΗΓΗ: «ΒΑΣΙΛΙΚΑ ΣΚΑΝΔΑΛΑ», Michael Farquhar. ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΝΑΛΙΟΣ
