Ο Θεόδωρος Δηλιγιάννης και ο Χαρίλαος Τρικούπης ήταν οι πολιτικοί που εισήγαγαν πολύ έντονα την έννοια του δικομματισμού στην Ελλάδα.
Ο Τρικούπης χαρακτηριζόταν ως εκσυγχρονιστής, ενώ ο Δηλιγιάννης ως εκπρόσωπος του συντηρητικού κόσμου. Συχνά όμως, η αντιπαράθεσή τους έφτανε στα άκρα.
Ο κόσμος φανατίζονταν πολύ με τους δύο πολιτικούς και δεν δίσταζε να συγκρούεται ακόμα και με τις αστυνομικές αρχές για να τους υποστηρίξει.
Ο Τύπος της εποχής ήταν γεμάτος με γελοιογραφίες, που σατίριζαν τη διαμάχη Δηλιγιάννη – Τρικούπη, η οποία όξυνε το πολιτικό αδιέξοδο και επιδείνωνε την κοινωνική ζωή.
Σε μια από αυτές εικονίζεται η Ελλάδα ως γυναίκα, που τραβάει το αυτί και στους δύο αντιπάλους.
Ο Δηλιγιάννης ήταν περισσότερο λαϊκός και προσηνής προς του πολίτες, γεγονός που πιστεύεται από πολλούς ότι του κόστισε και τη ζωή.
Τον Φεβρουάριο του 1905 νίκησε στις εκλογές τον διάδοχο του Τρικούπη, Γ. Θεοτόκη και ήταν ο κυρίαρχος του πολιτικού παιχνιδιού.
Στις 31 Μαΐου όμως, έπεσαν αιφνίδια οι τίτλοι τέλους για τον Πρωθυπουργό.
Ο Θεόδωρος Δηλιγιάννης έφθασε με την άμαξά του στην είσοδο του Βουλευτηρίου, στην οδό Σταδίου, συνοδευόμενος από τον σωματοφύλακά του Γιάννη Πάνο, προκειμένου να παραστεί σε μία συνεδρίαση ρουτίνας.
Ένας άνδρας 35 περίπου ετών προθυμοποιήθηκε να του ανοίξει την πόρτα της άμαξας. Ο ανύποπτος Δεληγιάννης χωρίς να το ξέρει ευχαρίστησε τον δολοφόνο του.
Δείτε στο βίντεο της «Μηχανής του Χρόνου» τη δολοφονία του Θ. Δηλιγιάννη και την ταυτότητα του δράστη.
Ήταν η δεύτερη δολοφονία πολιτικού στην Ελλάδα, μετά από αυτήν του Καποδίστρια, στις 9 Οκτωβρίου του 1831, στο Ναύπλιο.
Η αρχική εικονογράφηση προέρχεται από τον πίνακα του Achille Beltrame.
