Η εποχή που τα λαχανικά και τα φρούτα μεταφέρονταν με κάρα δεν είναι και τόσο μακριά.
Πριν από μισό αιώνα, στα μέσα της δεκαετίας του ΄60, το χονδρεμπόριο δεν έχει ακόμη αντικαταστήσει τα γαϊδουράκια με φορτηγά και κάθε μέρα, οι πραματευτές γέμιζαν το προαύλιο της αγοράς στην καρδιά της Αθήνας.
Η λαχαναγορά του Ρέντη εγκαινιάστηκε το 1959 με σκοπό να εξυπηρετήσει τις αγορές της Αθήνας και του Πειραιά, όπως επίσης τους εμπόρους από την Πελοπόννησο και τη Βόρεια Ελλάδα.
Ουσιαστικά, συνενώθηκαν οι αγορές του Πειραιά και της Αθήνας που ήταν στον Ταύρο, καθώς υπήρχε και η ανάλογη έκταση των 300 στρεμμάτων που επέτρεπε την ανάπτυξη των εγκαταστάσεων.
Η κεντρική φωτογραφία τραβήχτηκε το 1965, τότε που τα γαϊδουράκια ήταν ακόμη ένα από τα μέσα μεταφοράς των προϊόντων ακόμη και στην αναπτυσσόμενη Αθήνα.
Η επιλογή της περιοχής έγινε και για έναν άλλο λόγο, πέρα από τη χωροταξία, αφού στου Ρέντη υπήρχαν λαχανόκηποι, αμπέλια και Ελαιώνες που κάλυπταν και τη γειτονική περιοχή του Ελαιώνα.
Μεγάλες εκτάσεις καταλάμβανε και η καλλιέργεια της πατάτας και της αγκινάρας που χρησιμοποιούνταν και ως τροφή για τις αγελάδες. Σε περιόδους λειψυδρίας, κυρίως μετά τον πόλεμο, οι αγρότες του Ρέντη έβαζαν λάχανα, κουνουπίδια και κουκιά, ενώ το καλοκαίρι ευδοκιμούσαν οι ντομάτες και τα κολοκυθάκια.
Έτσι, η τροφοδοσία της αγοράς ήταν άμεση. Στα 1940 ο Άγιος Ιωάννης Ρέντης ήταν ο τρίτος μεγαλύτερος δήμος του Λεκανοπεδίου σε καλλιεργήσιμη έκταση, μετά το Χαλάνδρι και την Κηφισιά.
Μετά από δύο δεκαετίες, την εποχή που τραβήχτηκε η φωτογραφία, ξεκίνησε σταδιακά η βιομηχανοποίηση της περιοχής με την κατασκευή μεγάλων εργοστασίων στην περιοχή όπως η ΒΙΑΜΥΛ και η ΦΟΥΛΓΚΟΡ. Ανάλογες εγκαταστάσεις ξεκίνησαν να χτίζονται και στους γειτονικούς Δήμους του Αιγάλεω, της Κοκκινιάς και του Μοσχάτου με συνέπεια όλο και περισσότερες βιομηχανικές μονάδες να φυτρώσουν περιμετρικά της λαχαναγοράς.
Στις αρχές της δεκαετίες του ΄70 οι λαχανόκηποι εξαφανίστηκαν και ο Ρέντης γέμισε μονάδες ελαιουργίας, χημικής βιομηχανίας, κατασκευών, βυρσοδεψίας, υφαντουργίας, κεραμοποιίας, σαπωνοποιίας και βιομηχανίας τροφίμων.
Βέβαια, τα θεμέλια για τη μετάλλαξη του χαρακτήρα της περιοχής είχαν μπει δεκαετίες νωρίτερα, στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, με την κατασκευή της οδού Πειραιώς και του σιδηροδρόμου Αθηνών – Πειραιά. Η περιβαλλοντική επιβάρυνση από την κατασκευή του σιδηρόδρομου στην ευρύτερη περιοχή του Ρέντη και του Ελαιώνα ήταν τεράστια, καθώς χρειάστηκε να κοπούν 30.000 δέντρα για την αποπεράτωση των έργων.
Το 1989 ο Οργανισμός Κεντρικής Λαχαναγοράς Αθηνών μετονομάστηκε σε Κεντρική Αγορά Αθηνών και το 1998 μετατράπηκε σε Ανώνυμη Εταιρεία με την επωνυμία «Οργανισμός Κεντρικής Αγοράς Αθηνών ΑΕ».
