Το National Geographic στις αρχές της χρονιάς περιελάμβανε την Κορσική στη λίστα με τα μέρη που πρέπει οπωσδήποτε να επισκεφθεί κανείς το 2015.
Αυτό το νησί της Μεσογείου με τους περίπου 300.000 μόνιμους κατοίκους που έχει ισχυρούς ιστορικούς δεσμούς με την Ιταλία και αποτελεί κομμάτι της Γαλλίας από το 1769, διατηρεί μια μοναδική ομορφιά, έχει τη δική του μοναδική κουλτούρα και είναι πόλος έλξης τριών εκατομμυρίων τουριστών ετησίως.
Οι πιο πολλοί έρχονται να απολαύσουν την άγρια ομορφιά των ακτών του νησιού και για να δουν τον τόπο γέννησης του Ναπολέοντα Βοναπάρτη και κυρίως την ιστορική βίλα του στην πόλη Ατζάτσιο.
Λίγοι, όμως, ίσως γνωρίζουν πως η Κορσική έχει τον υψηλότερο δείκτη φόνων ανά άτομο στην Ευρώπη.
Η βία στην Κορσική δεν είναι κάτι καινούργιο, ειδικά για τους Γάλλους και τους Ιταλούς.
Την περασμένη δεκαετία στο νησί γίνονταν κάθε χρόνο 20 με 25 φόνοι και οι ρυθμοί έκτοτε παραμένουν σαφώς αυξητικοί.
Οι Κορσικανοί ήταν ανέκαθεν συνδεδεμένοι με την εικόνα του σκληρού και του εκδικητή (βεντέτες).
Η κατάσταση, όμως, μοιάζει εκτός ελέγχου και όπως παραδέχονται ειδικοί επί του θέματος είναι πρακτικώς αδύνατο να παταχθεί η οξεία εγκληματικότητα στην Κορσική.
Σύμφωνα με έρευνα της γαλλικής εφημερίδας l’Express, η Κορσική ξεπερνά σε βία ακόμα και τη γειτονική της Σικελία που είναι η έδρα της Μαφίας.
Από το 2012 έως και το 2014 συνέβησαν περισσότεροι από 40 φόνοι και οι περισσότεροι ήταν συνδεδεμένοι με το οργανωμένο έγκλημα. Εκτελεσμένοι με απόλυτη ακρίβεια και οργάνωση και με σαφώς σκοτεινά κίνητρα.
Ο επικεφαλής του εμπορικού επιμελητηρίου, Ζακ Νάσερ, είχε σκοτωθεί από μασκοφόρο ένα απόγευμα που έκλεινε το μαγαζί του, λίγα μέτρα από το τοπικό αστυνομικό τμήμα.
Έναν μήνα πριν από το συγκεκριμένο περιστατικό, ο γνωστότερος δικηγόρος της Κορσικής, ο 63χρονος Αντουάν Σολακαρό, είχε δολοφονηθεί ενώ οδηγούσε προς τη δουλειά του.
Δύο άτομα που επέβαιναν σε μηχανή τον ακολουθούσαν και όταν εκείνος σταμάτησε σε βενζινάδικο τον πυροβόλησαν αρκετές φορές.
Λίγο μετά, άγνωστος πυροβολούσε έναν άντρα και μια γυναίκα έξω από ένα καφέ.
Τον Μάιο του περασμένου έτους ο 53χρονος διευθυντής δημόσιας υπηρεσίας του νησιού σκοτώθηκε από δύο αγνώστους που επέβαιναν σε μηχανή, ενώ οδηγούσε προς την πόλη Αλέρια για την υποστήριξη της κόρης του που κατέβαινε υποψήφια για μια θέση στο δημοτικό συμβούλιο της Κορσικής.
Οι δολοφόνοι του Σολακαρό, όπως και όλων των παραπάνω, δεν βρέθηκαν ακόμα και ούτε υπάρχουν πολλές πιθανότητες για να βρεθούν. Το ποσοστό των δολοφονιών που κατέληξαν σε κάποια καταδίκη παραμένει πολύ χαμηλό στην Κορσική.
«Για να σκοτώσει κάποιον ένας δολοφόνος στις 9 το πρωί σε ένα βενζινάδικο και μάλιστα μπροστά σε κάμερες κλειστού κυκλώματος, χρειάζεται πραγματικό θράσος», δήλωνε η κόρη του Σολακαρό στα διεθνή μέσα ενημέρωσης.
Παρά τις συνθήκες γουέστερν που επικρατούν στο νησί και τα κίνητρα που δίνουν οι αρχές (προβλέπονται χρηματικά ποσά για όσους αποκαλύπτουν στοιχεία για τους φόνους), η Ομερτά, κοινώς ο «νόμος της σιωπής» του οποίου η παραβίαση πρέπει να τιμωρηθεί με θάνατο, εμποδίζει τον κόσμο να μιλήσει.
Έτσι, λοιπόν, η δύναμη των συμμοριών αυξάνεται και η δράση της αστυνομίας στο νησί γίνεται αναποτελεσματική.
«Στην Κορσική αυτοί που δίνουν τις διαταγές για τις εκτελέσεις είναι γνωστοί. Όλοι ξέρουν και κανείς δεν μιλά», τόνιζε πριν από μερικά χρόνια ο σημερινός Γάλλος πρωθυπουργός Μανουέλ Βαλ.
Αλλά, όπως απαντά αξιωματούχος της αστυνομίας της Κορσικής, «όταν κάνεις δουλειές με κάποιον που μπορεί να σε σκοτώσει ανά πάσα στιγμή και εμείς δεν μπορούμε να σε προστατέψουμε, θα μιλούσες;».
Τα ακίνητα η αιτία
Το ιστορικό της σύγχρονης βίας στην Κορσική ξεκινά, ουσιαστικά, τη δεκαετία του 1970 όταν ομάδες αυτονομιστών, όπως η οργάνωση FLNC, άρχισε να δρα ανατινάζοντας ξενοδοχεία και παραθεριστικά κέντρα.
Στόχος τους ήταν να πάψει η Κορσική να είναι υπό τον έλεγχο της Γαλλίας.
Οι επιθέσεις άρχισαν να αραιώνουν την δεκαετία του 1990 και αυτή η υποχώρηση της εθνικιστικής βίας στην Κορσική – πολλοί από τους αυτονομιστές μαχητές του νησιού είτε κατέληξαν στην φυλακή είτε άλλαξαν τακτική και μπήκαν στην τοπική πολιτική- προσέλκυσε εύπορους παραθεριστές από την υπόλοιπη Γαλλία, οι οποίοι έχτισαν τις βίλες τους στις ακτές του νησιού.
Μόνο το 2013 χτίστηκαν περίπου 6.000 σπίτια στην Κορσική, τα μισά από τα οποία ήταν εξοχικά.
Στην άνθηση του κατασκευαστικού τομέα, λοιπόν, αναμείχθηκαν ευθύς αμέσως τα εγκληματικά στοιχεία, καθώς ήταν ο πιο εύκολος τρόπος ξεπλύματος βρόμικου χρήματος.
Έχοντας συγκεντρώσει πολύ χρήμα από το παράνομο εμπόριο και τις άλλες παράνομες δραστηριότητες, οι συμμορίες επέστρεψαν στην Κορσική και απέκτησαν τον έλεγχο της αγοράς ακινήτων.
Η Κορσική παρουσιάζει χαμηλή παραγωγικότητα. Επομένως, τα ιδιαίτερα ακριβά αυτοκίνητα που κυκλοφορούν στους δρόμους της είναι σχεδόν βέβαιο ότι ανήκουν στα μέλη της μαφίας.
Γάλλοι πολιτικοί υποστηρίζουν ότι αιτία της σημερινής κατάστασης είναι το γεγονός ότι επί πολλά χρόνια οι γαλλικές αρχές ήταν απασχολημένες με την εθνικιστική βία, μη συνειδητοποιώντας τις τεράστιες διαστάσεις που ελάμβανε το οργανωμένο έγκλημα στο νησί.
Μετά τη δολοφονία του Σολακαρό η γαλλική κυβέρνηση κατέληξε σε ένα πλάνο επείγουσας δράσης δέκα σημείων περιλαμβάνοντας, μεταξύ άλλων, την ενίσχυση των εισαγγελικών αρχών, την ανταλλαγή πληροφοριών μεταξύ των διάφορων υπηρεσιών ασφαλείας και την αυστηρή επόπτευση των οικονομικών συναλλαγών.
Επίσης, το κορσικανό κοινοβούλιο ψήφισε νόμο βάσει του οποίου δεν είναι δυνατό να αγοράσει κάποιος ακίνητη περιουσία στην Κορσική εάν δεν έχει ζήσει εκεί για τουλάχιστον πέντε έτη.
«Εάν ο καθένας μπορούσε να αγοράσει γη όπως αγοράζει και μια σοκολάτα σε ένα σούπερ μάρκετ τότε πάμε για την καταστροφή. Η μόνη λύση είναι να περιορίσουμε την πρόσβαση στους μη μόνιμους κατοίκους» δηλώνει ο Πολ Τζιακόμπι, επικεφαλής του Εκτελεστικού Συμβουλίου του νησιού.
Όμως, η μαφία έχει ριζώσει για τα καλά σε αυτό το όμορφο νησί της Μεσογείου και δεν φαίνεται ουδόλως διατεθειμένη να το εγκαταλείψει.
Πηγή: news247
