H Έμιλι Πάνκχερστ ήταν η γυναίκα που σε μία δύσκολη εποχή δεν δείλιασε να υπερασπιστεί με όλα τα μέσα το δικαίωμα των γυναικών για ψήφο. Έγινε η ηγέτης του Βρετανικού κινήματος σουφραζέτων και επικεφαλής στις διαδηλώσεις υπέρ των γυναικών.
Σουφραζέτες ήταν ο όρος που χρησιμοποιούνταν την εποχή εκείνη από τις εφημερίδες για τις γυναίκες που έδιναν αγώνα για το δικαίωμα ψήφου.
Γεννήθηκε στο Μος Σαιντ του Μάντσεστερ στις 15 Ιουλίου 1858 και μεγάλωσε σε μία οικογένεια με αριστερές καταβολές.
Οι ριζοσπαστικές απόψεις των γονιών της επηρέασαν την Έμιλι που δεν άργησε να συμμετέχει ενεργά στα κοινά.
Την εποχή που σπούδαζε στο Παρίσι Χημεία και Βιβλιοθηκονομία, άρχισε να πολιτικοποιείται και να έρχεται σε επαφή με κινήματα που υποστήριζαν τ
ις γυναίκες στα θέματα της ισότητας.
Επιστρέφοντας από το Παρίσι το 1878, παντρεύτηκε τον κατά 24 χρόνια μεγαλύτερο της, Ρίτσαρντ Πάνκχερστ.
Ένθερμος υποστηρικτής της δράσης της ήταν ο σύζυγος της, με τη βοήθεια του οποίου δημιούργησε μια γυναικεία ένωση με το όνομα WFL.
Απέκτησαν 5 παιδιά αλλά η μητρότητα δεν στάθηκε εμπόδιο στους κοινωνικούς αγώνες της Έμιλι.
Μετά τον απροσδόκητο θάνατο του Ρίτσαρντ, η Έμιλι ξεκίνησε να υπερασπίζεται το δικαίωμα ψήφου για τις γυναίκες πιο ενεργά ακολουθώντας βίαιες τακτικές.
Ίδρυσε την σκληροπυρηνική οργάνωση WSPU με τις σουφραζέτες να ξεκινάνε αρκετές επιθέσεις προκειμένου να γίνουν γνωστά τα αιτήματα τους.
Συνθήματα σε τοίχους, προπηλακισμοί, σπάσιμο βιτρινών και εμπρησμοί
ολοκλήρωναν τη δράση τους.
Τον Φεβρουάριο του 1908 η αστυνομία συνέλαβε την Έμιλι επειδή προσπάθησε να μπει στη Βουλή. Συνολικά εφτά φορές οδηγήθηκε στη φυλακή εξαιτίας της εξτρεμιστικής της δράσης.
Οι συνεχείς φυλακίσεις των μελών της WSPU θα απασχολούσαν τον Τύπο με την Έμιλι να το θεωρεί ως ιδανικό τρόπο για να γίνει γνωστός ο αγώνας τους.
Ακολούθησαν απεργίες πείνας και διαδηλώσεις με την Βρετανική αστυνομία να προσπαθεί να καταστείλει τη δράση τους.
Σε μια διαδήλωση 300 σουφραζέτων έξω από το κοινοβούλιο, με εντολή του τότε υπουργού εσωτερικών Ουίνστον Τσώρτσιλ, η αστυνομία γρονθοκόπησε τις διαδηλώτριες.
Την περίοδο εκείνη τα επεισόδια μεταξύ αστυνομίας και της οργάνωσης ήταν συχνά με τις σουφραζέτες να προκαλούν υλικές ζημιές σε πολλά κτίρια και να γίνονται ιδιαίτερα επιθετικές.
Τη θέση της Έμιλι στην ηγεσία της οργάνωσης ανέλαβε η κόρη της Κρίσταμπελ, ενώ και οι άλλες δύο κόρες της συμμετείχαν στους αγώνες ακολουθώντας το παράδειγμα της μητέρας τους.
Η Έμιλι δεν αποσύρθηκε όμως από την ενεργό δράση, συνέχιζε να διαδηλώνει και να επισκέπτεται πολλές χώρες προκειμένου να κάνει γνωστά τα αιτήματα τους.
Η μαχητική δράση της οργάνωσης σταμάτησε δύο μέρες μετά το ξέσπασμα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου καθώς η αντιμετώπιση του εξωτερικού κινδύνου προείχε των εσωτερικών θεμάτων.
Η κυβέρνηση απελευθέρωσε τις φυλακισμένες σουφραζέτες και αυτές σε αντάλλαγμα βοήθησαν από πολλά πόστα στο πόλεμο.
Όταν τελείωσε ο πόλεμος η κυβέρνηση χορήγησε αρχικά το δικαίωμα ψήφου για τις γυναίκες που ήταν άνω των 30 και είχαν ακίνητη περιουσία.
Το 1928 η Έμιλι πήρε μέρος στο συντηρητικό κόμμα και συνέχισε από την καινούργια της θέση να βοηθάει.
Απώτερος σκοπός της ήταν να εκχωρηθεί το δικαίωμα ψήφου ισότιμα με του άντρα και να μην υπάρχουν περιορισμοί.
Ωστόσο δεν πρόλαβε να δει τους αγώνες της να δικαιώνονται.
Δύο εβδομάδες μετά τοΝ θάνατο της, το κοινοβούλιο ψήφισε νόμο βάσει του οποίου άπαντες άνω των 21 ετών είχαν πλέον δικαίωμα ψήφου.
Δείτε ένα μικρό αφιέρωμα από το BBC με εικόνες από την Πάνκεχερστ:
