Αναδημοσίευση από Huffingtonpost
Στις 2 Ιουλίου του 1961, ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ έβαλε τέλος στη ζωή του.
Παρακάτω συγκεντρώσαμε μερικές, άγνωστες στους περισσότερους, πτυχές της ζωής του σπουδαίου συγγραφέα, όπως έχουν παρουσιαστεί σε παλιές συνεντεύξεις του και σε αποσπάσματα από τα προσωπικά του χειρόγραφα.
1. Ο Χέμινγουεϊ κάποτε έζησε, μέθυσε και κοιμήθηκε με μια αρκούδα.
Το 1950 δημοσιεύθηκε μια μακροσκελής συνέντευξη-αφιέρωμα του Χέμινγουεϊ στο New Yorker από την Lillian Ross. Στο κομμάτι του αφιερώματος όπου η Ross βρίσκεται σε ένα μπαρ με τον Χέμινγουεϊ και συζητούν για αρκούδες, η δημοσιογράφος ανοίγει μια παρένθεση και σχολιάζει την εξαιρετική σχέση που έχει ο συγγραφέας με τα ζώα «Μια φορά, στην Μοντάνα, έζησε με μια αρκούδα, η αρκούδα κοιμήθηκε μαζί του, μέθυσε μαζί του και ήταν καλή του φίλη».
Αυτή η ιστορία δεν έχει επιβεβαιωθεί ποτέ, ίσως να είναι αποκλειστικό της Ross ίσως να είναι και μύθος, όλοι ξέρουμε όμως πως θα μπορούσε κάλλιστα να έχει συμβεί.
2. Ο Φ. Σκοτ Φιτζέραλντ ζήτησε μια φορά από τον Χέμινγουεϊ να δει το πέος του για να κρίνει αν είναι επαρκές.
Σύμφωνα με τον Χέμινγουεϊ, ο Φιτζέραλντ του είχε εξομολογηθεί πως η γυναίκα του, Ζέλντα, του είχε πει πως το πέος του ήταν πολύ μικρό. Ο Χέμινγουεϊ πήρε τότε τον Φιτζέραλντ στην τουαλέτα του μπαρ όπου βρίσκονταν και του είπε «Είσαι μια χαρά. Είσαι OK. Δεν πάει τίποτα στραβά πάνω σου. Κοιτάζεις τον εαυτό σου από ψηλά και σου φαίνεται μικρότερος από την πραγματικότητα. Πήγαινε στο Λούβρο και κοίτα τα αγάλματα και μετά πήγαινε σπίτι και κοίτα τον εαυτό σου προφίλ στον καθρέφτη».
3. Ο Χέμινγουεϊ είχε πει κάποτε πως δεν μπορεί να σκεφτεί καλύτερο τρόπο να ξοδέψεις τα λεφτά σου από τη σαμπάνια.
Στο αφιέρωμα που του είχε κάνει το New Yorker, ο Χέμινγουεϊ εκνευρίστηκε μια φορά κατά τη διάρκεια ενός γεύματος, επειδή η παρέα του πίστευε πως μπορούσε να αποχωρήσει από το τραπέζι πριν τελειώσουν όλη τη σαμπάνια.
«”Το μισό μπουκάλι σαμπάνιας είναι ο εχθρός του ανθρώπου”, είπε ο Χέμινγουεϊ. Καθίσαμε ξανά όλοι κάτω», γράφει η Ross στο New Yorker.
Ο Χέμινγουεϊ φαίνεται να είπε τότε, σερβίροντας τη σαμπάνια «Αν έχω λεφτά, δεν μπορώ να σκεφτώ καλύτερο τρόπο για να τα ξοδέψω από τη σαμπάνια».
4. Η KGB προσέλαβε μυστικά τον Χέμινγουεϊ ως κατάσκοπό τους, και αυτός δέχτηκε.
Σύμφωνα με ένα ρεπορτάζ του Guardian από το 2009, ο Χέμινγουεϊ είχε το κωδικό όνομα «Argo», ενόσω δούλευε για την KGB. To άρθρο έκανε αναφορά σε μια έκδοση του Πανεπιστημίου του Yale, το «Spies: The Rise and Fall of the KGB in America» , σύμφωνα με το οποίο ο Χέμινγουεϊ ήταν καταχωρημένος ως πράκτορας της KGB στην Αμερική, κατά την περίοδο κυριαρχίας του Στάλιν στη Μόσχα.
5. Ο Χέμινγουεϊ πίστευε πως «θα ήταν πολύ επικίνδυνο» για κάποιον να μην παίρνει μέρος σε αρκετούς καβγάδες μέσα στο χρόνο.
Στο ίδιο αφιέρωμα του New Yorker από το 1950, η Ross γράφει για το τι συνέβη όταν πρότεινε στον Χέμινγουεϊ κάτι που ο ίδιος θεώρησε ως ανιαρή μάχη.
«Ο Χέμινγουεϊ μου έριξε ένα μακρύ, επιτιμητικό βλέμμα: «Κόρη, πρέπει να μάθεις πως μια κακή μάχη είναι χειρότερη από το να μην παλέψεις» μου είπε. Θα πηγαίναμε όλοι μαζί σε μια μάχη όταν θα επέστρεφε από την Ευρώπη, είπε, επειδή είναι απολύτως απαραίτητο να παίρνεις μέρος σε αρκετές καλές μάχες μέσα στο χρόνο. «Αν παραιτηθείς από αυτές για πολύ καιρό, τότε αρχίζεις να μένεις μακριά τους», είπε. Τον διέκοψε ένας σύντομος βήχας. «Στο τέλος», είπε «καταλήγεις σε ένα δωμάτιο και δεν κινείσαι».
6. Ο Τζέιμς Τζόις έμπλεκε σε καβγάδες στα μπαρ και έβαζε τον Χέμινγουεϊ να πλακώσει στο ξύλο τους αντιπάλους του.
Ο Kenneth Schuyler Lynn γράφει στο βιβλίο του, «Hemmingway», σχετικά:
«Πηγαίναμε έξω για ποτό» είχε πει ο Χέμινγουεϊ σε ένα δημοσιογράφο του Time στα μέσα του ’50 «και ο Τζόις θα έμπλεκε σε ένα καβγά. Δεν μπορούσε καλά καλά να δει τον άλλον και έλεγε “Βάλτον στη θέση του Χέμινγουεϊ! Βάλτον στη θέση του!”».
7. Σύμφωνα με τον Χέμινγουεϊ, τα βλέφαρά του ήταν πολύ λεπτά και έτσι, αναγκαστικά, ξυπνούσε πάντα το χάραμα.
Άλλη μια ιστορία που έρχεται από το αφιέρωμα του New Yorker και για την οποία η Ross γράφει «Ξυπνά πάντα το χάραμα, μου εξηγεί, επειδή τα βλέφαρά του είναι ιδιαίτερα λεπτά και τα μάτια του ιδιαίτερα ευαίσθητα στο φως».
Έπειτα ο Χέμινγουεϊ φέρεται να είπε «Έχω δει όλα τα ξημερώματα της ζωής μου, και μιλάω για μισό αιώνα. Ξυπνάω το πρωί και το μυαλό μου ξεκινά να φτιάχνει προτάσεις, και πρέπει να τις ξεφορτωθώ γρήγορα -να τις συζητήσω ή να τις γράψω».
8. Η καθημερινή καταμέτρηση των λέξεων που έγραφε σημειωνόταν σε ένα κομμάτι χαρτόνι που βρισκόταν στον τοίχο του.
Ο Αμερικανός δημοσιογράφος George Plimpton πήρε συνέντευξη από τον Χέμινγουεϊ σε ένα καφέ της Μαδρίτης τον Μάιο του 1954. Στο κομμάτι του, ο Plimpton γράφει:
«Κρατά σημειώσεις για την καθημερινή του πρόοδο -“για να μην κοροϊδεύω τον εαυτό μου”- σε ένα μεγάλο διάγραμμα που έχει φτιάξει από ένα κομμάτι χαρτόνι από πακέτο και το έχει ακουμπήσει κόντρα στον τοίχο, κάτω από τη μύτη ενός κρεμασμένου κεφαλιού γαζέλας. Τα νούμερα στο διάγραμμα δείχνουν πόσες λέξεις γράφει κάθε μέρα και ποικίλουν από 450, 575, 462, 1250 και ξανά στις 512, Οι μέρες με τις περισσότερες λέξεις είναι οι μέρες που ο Χέμινγουεϊ κάνει επιπλέον δουλειά ώστε να μη νιώθει ένοχος όταν την επόμενη ημέρα πηγαίνει για ψάρεμα στο Gulf Stream.
9. Το τέλος του «Αποχαιρετισμός στα Όπλα» γράφτηκε 39 φορές.
Στην ίδια συνέντευξη που έδωσε στον Plimpton το 1954, ο Χέμινγουεϊ αποκάλυψε πως είχε ξαναγράψει αρκετές φορές το τέλος ενός από τα διασημότερα έργα του.
Ο Plimpton τον ρώτησε πόσες φορές σβήνει και ξαναγράφει τις ιστορίες των βιβλίων του και ο συγγραφέας του απάντησε «Εξαρτάται. Ξαναέγραψα το τέλος του “Αποχαιρετισμός στα Όπλα”, την τελευταία του σελίδα, 39 φορές πριν νιώσω ικανοποιημένος».
Ο δημοσιογράφος αναρωτήθηκε «Υπήρχε κάποιο τεχνικό πρόβλημα; Τι ήταν αυτό που σε μπέρδευε;».
Ο Χέμινγουεϊ απάντησε, «Το να βρω τις σωστές λέξεις».
