Ο μονάρχης του Ιράν Μοχάμαντ Ρεζά Παχλαβί, όταν ανέλαβε την εξουσία είχε ως κοινωνικό πρότυπο το μοντέλο των δυτικών χωρών και οραματιζόταν την Περσία σύγχρονη σαν την Αμερική και δυνατή σαν το Ισραήλ.
Από τις παραδόσεις της χώρας του κράτησε μόνο τη χλιδή, τη διαφθορά και την κακοδιοίκηση.
Η συστηματική καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και η σκληρή αστυνομική βία ήταν τα μέσα που χρησιμοποίησε για να επιβάλει την εξουσία σε όσους την αμφισβητούσαν.
Ο Σάχης ήταν παντρεμένος με την πριγκίπισσα της Αιγύπτου Φαούζια, την όμορφη αδερφή του βασιλιά Φαρούκ.
Ο Αλλάχ τους έστειλε μια κόρη, αλλά ο θρόνος του Ιράν είχε ανάγκη από έναν αρσενικό διάδοχο.
Η Φαούζια ικανοποιούσε τον βασιλιά, αλλά όχι τη βασιλεία. Έτσι το διαζύγιο ήταν μονόδρομος.
Η δεύτερη σύζυγος του μονάρχη, ήταν η πριγκίπισσα Σοράγια, η οποία επιλέχθηκε μετά από άτυπα «καλλιστεία» μέσω φωτογραφιών που εξέτασε ο ίδιος ο Σάχης μαζί με την αδελφή του.
Ασράφ, ο Μαύρος Πάνθηρας
Τα σενάρια της εποχής αναφέρουν ότι το πρόσωπο που κινούσε όλα τα νήματα στο παλάτι, ήταν η δίδυμη αδερφή του Σάχη, η Ασράφ.
Εκείνη είχε επιλέξει για πρώτη νύφη της τη Φαούζια, εκείνη την είχε χωρίσει.
Η Ασράφ είχει διαλέξει και τη Σοράγια για δέυτερη σύζυγο του Σάχη, η ίδια την έδιωξε.
Υποτίθεται ότι η δυναμική αδελφή του βασιλιά από μικρή ήταν πολύ πιο δυνατή και επίμονη από τον αδερφό της.
Ο πατέρας της είχε πει με παράπονο: «η Ασράφ είναι ο μόνος άντρας του σπιτιού».
Η αλήθεια είναι ότι η πριγκίπισσα δεν τον διέψευσε ποτέ.
Σε ηλικία δεκαπέντε ετών αρραβωνιάστηκε έναν σεΐχη, αλλά μετά από λίγες μέρες επέστρεψε στα ανάκτορα, έχοντας απορρίψει τον άντρα που της διάλεξαν.
Αργότερα παντρεύτηκε ένα πλούσιο Αιγύπτιο αξιωματούχο.
Ο σύζυγός της φέρεται να δήλωσε ότι δεν άντεχε τον αυταρχικό της χαρακτήρα.
Όταν η αδελφή της Φατιμά αποφάσισε να παντρευτεί έναν Αμερικανό πολίτη, η Ασράφ της στέρησε όλα τα οικογενειακά δικαιώματα και για κάποιο χρονικό διάστημα δεν της επέτρεπε ούτε να επισκεφθεί τη χώρα που γεννήθηκε.
Την περίοδο που ο μικρότερος αδελφός της οικογένειας ερωτεύτηκε μια Αμερικανίδα, η Ασράφ του απαγόρευσε να βλέπει την αγαπημένη του και δεν άλλαξε γνώμη ακόμα και όταν η κοπέλα απείλησε πως θα αυτοκτονήσει.
Όταν η αμερικανίδα πραγματοποίησε την απειλή της, η Ασράφ εξασφάλισε ότι ο αδελφός της δεν θα παντρευόταν μια κοινή θνητή.
Η δυναμική Ασράφ τα έκανε όλα αυτά στην απολύτως ανδροκρατούμενη ιρανική κοινωνία, όπου οι γυναίκες δεν είχαν κανένα δικαίωμα.
Ήταν αρκετά έξυπνη και κατασταλαγμένη, ώστε να ξέρει ότι για να διατηρηθεί ο θρόνος, απαιτούνταν θυσίες και ρεαλισμός.
Οι εχθροί της, την έλεγαν «Μαύρο Πάνθηρα».
Ο χαρακτηρισμός κρίνεται μάλλον ήπιος για τον χαρακτήρα της και είναι σίγουρα άδικος για την ξεχωριστή ομορφιά της, αφού δεν είχε να ζηλέψει σε τίποτα την καλλονή Σοράγια.
Ασράφ εναντίον Σοράγιας
Η πρώτη ρήξη ανάμεσα στη Σοράγια και την Ασράφ ήρθε όταν η κόρη του Σάχη από τον πρώτο του γάμο θέλησε να παντρευτεί έναν στρατιωτικό που δεν είχε γαλαζοαίματη καταγωγή.
Η Ασράφ προόριζε την ανιψιά της για σύζυγο του βασιλιά του Ιράκ.
Η συνήθως αδιάφορη για κρατικές σκοπιμότητες Σοράγια, υποστήριξε την επιλογή καρδιάς της πριγκίπισσας. Αποδείχτηκε όμως ότι έσκαβε η ίδια τον λάκκο της. Δεν υπολόγισε ίσως ότι αν η κόρη του Σάχη αποκτούσε γι ευγενούς καταγωγής, θα μπορούσε ο εγγονός του να οριστεί διάδοχος του πρόβλημα και το πρόβλημα της δικής της ατεκνίας να λυθεί.
Η Ασράφ τελικά υποχώρησε στον γάμο της ανιψιάς της με τον κοινό θνητό, αλλά πλέον η αποπομπή της στείρας Σοράγιας ήταν για αυτήν μονόδρομος.
Όταν μάλιστα ελήφθη η απόφαση, η ίδια η Ασράφ εξήγησε στη Σοράγια τους λόγους του διαζυγίου.
ΠΗΓΗ: βιβλίο «Ιστορίες από τη Μηχανή του Χρόνου», Χρίστος Βασιλόπουλος, Δημήτρης Πετρόπουλος, Εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ
Η σφαγή 60 σκλάβων γυναικών επειδή επιχείρησαν να αποδράσουν από το χαρέμι. Ο τιμοκατάλογος της ντροπής και οι αποκαλύψεις για τα σύγχρονα σκλαβοπάζαρα σε Σαουδική Αραβία και Αφρική… 
