Tην δεκαετία του ’60, ήταν ένας από του δέκα κομψότερους άνδρες των Ηνωμένων Πολιτειών. Και όμως ποτέ δεν φόρεσε φράκο ή άλλο επίσημο ένδυμα.
Κυκλοφορούσε στους δρόμους ξυπόλυτος ή με σανδάλια, ντυμένος με μια αρχαιοελληνική χλαμύδα και είχε μακρυά ξέπλεκα μαλλιά τα οποία συγκρατούσε με μια ταινία στο μέτωπό του.
Ο λόγος για τον ζωγράφο, ποιητή, μουσικό, γλύπτη και δραματικό συγγραφέα Ρέιμοντ Ντάνκαν.
Ο εκκεντρικός αδερφός της χορεύτριας Ισιδώρας Ντάνκαν πίστευε ότι συνέχιζε την παράδοση των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων και όπου πήγαινε, είχε πιστούς οπαδούς του τον ακολουθούσαν ντυμένοι κατά τον ίδιο τρόπο.
Ο Ρέιμοντ Ντάνκαν γεννήθηκε στο Σαν Φρανσίσκο τον Νοέμβριο του 1867 και ήταν το τρίτο από τα τέσσερα παιδιά του τραπεζίτη Τσαρλς Ντάνκαν και της Ντόρας Γκρέι, της κόρης του γερουσιαστή της Καλιφόρνια.
Το 1891, σε ηλικία 17 ετών, ανέπτυξε μια θεωρία κίνησης την οποία ονόμαζε κινηματική, «μια αξιόλογη σύνθεση των κινήσεων της εργασίας και της καθημερινής ζωής.» Πίστευε ότι η σημασία της εργασίας ήταν η ανάπτυξη του εργαζομένου και όχι η παραγωγή ή τα κέρδη.
Το 1898 με την οικογένειά του έφυγαν από την Αμερική και έζησαν για μικρά χρονικά διαστήματα στο Λονδίνο, το Βερολίνο, την Αθήνα και το Παρίσι.
Η γνωριμία με την αρχαιοελληνική παράδοση
Το 1903 η οικογένεια Ντάνκαν ήρθε στην Αθήνα. Βλέποντας τον Παρθενώνα, ένιωσαν ότι άγγιξαν την τελειότητα και αναρωτήθηκαν γιατί έπρεπε να φύγουν από αυτό το μέρος το οποίο ευχαριστούσε την αισθητική τους αντίληψη.
Τότε πήραν την απόφαση να μείνουν…»αιωνίως στην Αθήνα», χτίζοντας έναν ναό που θα τους εκπροσωπούσε. Φόρεσαν χλαμύδες και πέπλα και άρχισαν να αναζητούν τον χώρο όπου θα χτίσουν τον ναό. Περιπλανώμενοι στον Υμηττό βρήκαν ένα ύψωμα όπου ο Ρέιμοντ φώναξε «Κοίτα, είμαστε στο ίδιο ύψος με την Ακρόπολη!».
Δυσκολεύτηκαν πάρα πολύ να βρουν τους ιδιοκτήτες του λόφου καθώς ήταν μοιρασμένος σε πέντε οικογένειες χωρικών. Μετά από εντατική έρευνα τους εντόπισαν και τους χρυσοπλήρωσαν για να αγοράσουν το λόφο του Κοπανά.
Ο Ρέιμοντ αποφάσισε να φτιάξει ένα ναό βασισμένο στο σχέδιο του Παλατιού του Αγαμέμνονα στις Μυκήνες. Έτσι ξεκίνησαν οι εργασίες για την κατασκευή.
Πρόκειται για το σημερινό Κέντρο Μελέτης Χορού Ισιδώρας και Ραϋμόνδου Ντάνκαν που βρίσκεται στο Βύρωνα, ένα ζωντανό πολιτιστικό σύμβολο, αφιερωμένο στην έρευνα, εκπαίδευση και δημιουργία στον τομέα του χορού.
Ο Ντάνκαν έγινε αφοσιωμένος λάτρης της Ελλάδας. Παντρεύτηκε την Πηνελόπη, την αδερφή του Άγγελου Σικελιανού και ζούσαν σε μια βίλα έξω από την Αθήνα, που ήταν επιπλωμένη με έπιπλα που είχε φτιάξει ο ίδιος.
Δεν επέτρεπαν σε κανένα να εισέλθει στην βίλα με σύγχρονο ένδυμα καθώς οι ίδιοι ήταν ντυμένοι με την κλασική ελληνική ενδυμασία.
Η επιστροφή στην γενέτειρα
Το 1909 ο Ρέιμοντ και η Πηνελόπη επέστρεψαν στις Ηνωμένες Πολιτείες για μια σειρά από παραστάσεις κλασικών ελληνικών θεατρικών έργων, περιοδεύοντας στην Φιλαδέλφεια, το Σικάγο, το Κάνσας Σίτι, το Σαν Φρανσίσκο, το Πόρτλαντ, και σε άλλες πόλεις. Το ζευγάρι έδωσε επίσης διαλέξεις και μαθήματα σχετικά με τη λαϊκή μουσική, την ύφανση, το χορό και ελληνική μουσική.
Στις αρχές του 1910, ο γιος τους Μελάνκας Ντάνκαν, συνελήφθη από την αστυνομία επειδή κυκλοφορούσε στους δρόμους της Νέας Υόρκης ξυπόλυτος, φορώντας χλαμύδα.
Η εγκατάσταση στο Παρίσι
Ένα χρόνο μετά ο Ρέιμοντ Ντάνκαν με την οικογένειά του επέστρεψαν στο Παρίσι, όπου ίδρυσε μια ακαδημία που έφερε το όνομά του.
Η ακαδημία προσέφερε δωρεάν μαθήματα στους τομείς του χορού, των τεχνών και της χειροτεχνίας.
Αργότερα ίδρυσε μια παρόμοια ακαδημία στο Λονδίνο. Και οι δύο, βασίζονταν στην ιδέα της Πλατωνικής Ακαδημίας και αποτελούσαν «ένα ανοικτό σπίτι για κάθε νέα προσπάθεια στο θέατρο, τη λογοτεχνία, τη μουσική και την τέχνη».
Απώτερος στόχος του Ντάνκαν ήταν μια «πλήρης τεχνική ζωής» που συνθέτοντας την εργασία, τις τέχνες, και τη σωματική κίνηση, θα είχε ως αποτέλεσμα την περαιτέρω ανάπτυξη του ανθρώπου.
Ο πολυμήχανος άνδρας δημιούργησε το δικό του τυπογραφείο, όπου ετοίμαζε τις προσκλήσεις για τις πολύπλευρες καλλιτεχνικές του εκδηλώσεις. Επίσης ο Ντάνκαν έγνεθε μόνος του σε αρχαίο αδράχτι τη μάλλινη κλωστή για την ύφανση των αρχαιοπρεπών ρούχων του.
Ήταν πολύ δραστήριος μέχρι τα βαθιά του γεράματα.
Το 1966, σε ηλικία 92 ετών έφυγε τη ζωή.
