Τα «drive in», μια από τις πιο αγαπημένες αμερικανικές συνήθειες, είναι δημιούργημα του Richard Hollingshead, ο οποίος στην προσπάθεια του να ευχαριστήσει τη μητέρα του, η οποία ήταν αρκετά εύσωμη και δεν μπορούσε να βολευτεί στα κλασσικά καθίσματα των σινεμά, ανακάλυψε και καθιέρωσε μια καινούργια μόδα στην παρακολούθηση των κινηματογραφικών ταινιών.
Με μοναδικό κίνητρο την άνεση του θεατή, ο Hollingshead σκέφτηκε πως το αυτοκίνητο ίσως είναι η εναλλακτική λύση. Έτσι, στις αρχές της δεκαετίας του ’30 έκανε μια δοκιμή στoν δρόμο του σπιτιού του. Στερέωσε έναν προβολέα Kodak στο καπό του αυτοκινήτου του, έδεσε τις άκρες ενός άσπρου πανιού στους κορμούς δυο δέντρων και έντυσε μουσικά την προσπάθεια του μέσω ενός ραδιοφώνου που έβαλε πίσω από την «οθόνη». Το αποτέλεσμα τον ικανοποίησε και έτσι πήρε την απόφαση να εξελίξει την ιδέα του.
Με μια αρχική επένδυση που έφτανε τα 30.000 δολάρια κατάφερε να οργανώσει όπως ήθελε τον χώρο. Όρισε την ιδανική απόσταση που έπρεπε να έχει το ένα αυτοκίνητο από το άλλο προκειμένου να αποφευχθεί κάποιο ατύχημα, φρόντισε να είναι προετοιμασμένος για απρόσμενα καιρικά φαινόμενα, άνοιξε μια οργανωμένη καντίνα και για την καλύτερη εξυπηρέτηση των πελατών του προσέλαβε προσωπικό που εξυπηρετούσε τις ανάγκες των θεατών κατά τη διάρκεια της προβολής.
Το εισιτήριο ήταν 25 σεντς ανά αυτοκίνητο και δεν ξεπερνούσε ποτέ το ένα δολάριο ανά παρέα. Η ιδέα έπιασε για τα καλά αφού μετά το 1949 τα drive in άνοιγαν το ένα πίσω από το άλλο στις περισσότερες πολιτείες. Το μεγαλύτερο από αυτά ήταν το «All Weather Drive-In» στη Νέα Υόρκη, στο οποίο χωρούσαν 2.500 αυτοκίνητα, είχε δικό του ρεστοράν και παιδική χαρά.
Τα περισσότερα drive in δεν έπαιζαν ταινίες πρώτης προβολής ούτε καν πρώτης διαλογής. Θρίλερ, κωμωδίες και αισθηματικά είχαν την τιμητική τους, αλλά σπανίως κάποιες από αυτές ήταν παραγωγή του Χόλιγουντ. Ο συγκεκριμένος τρόπος διασκέδασης έγινε κομμάτι της αμερικανικής κουλτούρας. Ήταν η νούμερο ένα επιλογή ως διασκέδαση του σαββατοκύριακου για τις οικογένειες, αλλά και ένας τρόπος «απομόνωσης» για τα νεαρά ζευγάρια της εποχής! Σινεμά, διακριτικός χώρος και χάδια. Τι άλλο χρειάζεσαι άμα είσαι νέος;
Υπήρξε όμως και η δύσκολη περίοδος, αυτή του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Η πτώση ήταν αναπόφευκτη. Ωστόσο μετά τα δύσκολα χρόνια του πολέμου ο κόσμος στήριξε ακόμα πιο ενεργά την αγαπημένη του συνήθεια με αποτέλεσμα να ανακάμψουν σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα και για τα καλά αυτή τη φορά. Η μόδα ήρθε και στην Ελλάδα, όπου δημιουργήθηκαν κάποια υπαίθρια σινεμά για αυτοκίνητα. Ήταν όμως η εποχή που τα αυτοκίνητα ήταν λίγα και ακριβά. Όταν η αγορά αυτοκινήτου έγινε πιο εύκολη, τα drive in είχαν κλείσει. Άλλωστε τα περισσότερα ήταν εκτός οικιστικού ιστού, αφού όλα τα ελεύθερα οικόπεδα μέσα στις πόλεις είχαν δοθεί αντιπαροχή.
Η λύση που βρέθηκε να παίζουν ταινίες σεξ, λειτούργησε λίγο στην αρχή από περιέργεια και τελικά απλά δυσφήμισε τα drive in και δεν έσωσε την κατάσταση
Τα ιστορικά drive in:
Σήμερα μπορεί να υπάρχουν λιγότερα από 500 drive in σε όλη την Αμερική ωστόσο ο κόσμος δεν θέλει να τα αποχωριστεί. Μπορεί η πτώση να είναι μεγάλη, αλλά όλα δείχνουν πως είναι μια αγαπημένη συνήθεια που δεν εξαφανιστεί ποτέ.
Πηγή: History
