Τα Κανάρια Νησιά, οι εξωτικοί παράδεισοι στα βορειοδυτικά της Αφρικής, δεν πήραν το όνομά τους από τα καναρίνια όπως πιστεύουν οι περισσότεροι.
Αντιθέτως, τα καναρίνια ήταν αυτά που πήραν το όνομά τους από τα νησιά.
Το συγκεκριμένο είδος πτηνού κατάγεται από εκεί και το έφεραν στην Ευρώπη οι Ισπανοί κατακτητές τον 17ο αιώνα.
Η πρώτη αναφορά των Κανάριων Νήσων στην ευρωπαϊκή λογοτεχνία χρονολογείται από τον 1ο αιώνα μ.Χ και ανήκει στον «πανεπιστήμονα», Πλίνιο τον Πρεσβύτερο.
Ο Ρωμαίος Πλίνιος είχε ασχοληθεί με την ιστορία, την ιατρική, τη γεωγραφία, τη ζωολογία, τη βοτανολογία και κάθε είδους επιστήμη.
Κατέγραψε τις παρατηρήσεις του σε 160 τόμους, τους οποίους ονόμασε «Φυσική Ιστορία».
Στη Ρώμη ήταν πολύ διαδεδομένη η πεποίθηση ότι τα νησιά στα βορειοδυτικά της Μαυριτανίας, όπως ήταν τότε γνωστή η Αφρική, βρίσκονταν τα Ηλύσια Πεδία, όπου κατέληγαν οι ψυχές των ενάρετων μετά θάνατον.
Ο Πλίνιος το αναφέρει στα κείμενά του, μαζί με πολλές άλλες πληροφορίες που παρέλαβε από τον τον βασιλιά του ρωμαϊκού προτεκτοράτου στην Αφρική, Ιούβα Β’.
Σύμφωνα με τον Πλίνιο, το όνομα του νησιού ήταν Canaria και προερχόταν από τη λέξη «canis», που στα λατινικά σημαίνει σκύλος.
Στο νησί, έγραφε, ζούσε ένας μεγάλος αριθμός γιγαντόσωμων σκύλων.
Λίγο πριν ολοκληρώσει την περιγραφή του νησιού, ο Πλίνιος ανέφερε ότι τακτικά ξεβράζονται στις ακτές τα πτώματα «τεράτων».
Σύγχρονοι μελετητές υποστηρίζουν ότι τα τέρατα ήταν στην πραγματικότητα φώκιες, οι οποίες στα λατινικά είναι γνωστές ως «canis marinus», δηλαδή σκύλοι της θάλασσας.
Αν και δεν είναι γνωστή η ράτσα αυτών των γιγάντιων σκυλιών και πολλοί ιστορικοί πιστεύουν ότι δεν υπήρξαν ποτέ, τα σκυλιά παραμένουν το έμβλημα των Κανάριων Νησιών μέχρι σήμερα.
