Τη δεκαετία του 1980 η Αθήνα είχε πνιγεί από τη αιθαλομίχλη των αυτοκινήτων και των εργοστασίων. Έτσι στην καθημερινότητα των πολιτών μπήκε η λέξη «νέφος».
Επρόκειτο για σοβαρό πρόβλημα, που απασχολούσε την κοινωνία, καθώς συχνά η ατμόσφαιρα στην πόλη γινόταν αποπνικτική και θολή.
Για την αντιμετώπιση του νέφους, λαμβάνονταν συχνά έκτακτα μέτρα, ενώ το περίφημο ΠΕΡΠΑ (υπηρεσία του υπ. Περιβάλλοντος) εξέδιδε καθημερινά ανακοινώσεις με τις μετρήσεις της ατμοσφαιρικής ρύπανσης.
Περιβαλλοντικές οργανώσεις, κινήσεις πολιτών, αλλά και πολιτικές παρατάξεις ανέδειξαν το πρόβλημα της ποιότητας ζωής στο λεκανοπέδιο και συχνά έκαναν εκδηλώσεις για να ευαισθητοποιήσουν την πολιτεία ζητώντας την οριστική αντιμετώπιση του προβλήματος.
Μία από αυτές ήταν και η συναυλία κατά του νέφους, που διοργανώθηκε από το αριστερό κόμμα Ε.ΑΡ, τον Ιούνιο του 1987, στην πλατεία Κοραή.
Τη συναυλία άνοιξε ο ηθοποιός Δημήτρης Πιατάς, ο οποίος είπε: «Το νέφος είναι πια η ερωμένη μας, αν δεν το έχετε αντιληφθεί. Μαζί με τη θάλασσα, τον ήλιο, την Ακρόπολη, το σουβλάκι, τώρα και το νέφος. Πάει πακέτο. Είναι πλέον Ελλάδα».
Μετά την εισαγωγή του ηθοποιού, ξεκίνησε η ροκ συναυλία.
Πρωταγωνιστής της βραδιάς ήταν ο Παύλος Σιδηρόπουλος, που είχε την πιο έντονη και δυναμική παρουσία στη ροκ σκηνή της Αθήνας.
Το βίντεο, αν και τραβήχτηκε από ερασιτέχνη, αποτελεί σπάνιο ντοκουμέντο, καθώς δεν σώζονται πολλές εικόνες από εκείνη την εποχή που να αποτυπώνουν την εντυπωσιακή σκηνική παρουσία του Σιδηρόπουλου και των «Απροσάρμοστων».
Η Συναυλία
Στα πλάνα φαίνεται ο Σιδηρόπουλος να τραγουδά ένα από τα πιο δημοφιλή τραγούδια της καριέρας του, τον «Μπάμπη το Φλου» που έγραψε με το συγκρότημα «Σπυριδούλα».
Παρόλο που είχαν περάσει 8 χρόνια από την ηχογράφηση του συγκεκριμένου δίσκου, τα τραγούδια είχαν αγαπηθεί τόσο από τον κόσμο, που περίμενε να τα ακούσει σε κάθε ζωντανή εμφάνιση του Παύλου.
Ήδη η δισκογραφία του είχε εμπλουτιστεί και με άλλες συνθέσεις από τους δίσκους «Εν λευκώ» και «Zorba the Freak», τα οποία ζητούσε το κοινό. Ιδιαίτερα το «R’n’R’στο κρεβάτι».
Ο «πρίγκιπας» της ροκ ήταν πάντα εντυπωσιακός πάνω στη σκηνή. Ιδιαίτερα εκείνη την εποχή που ήταν «καθαρός» από ουσίες.
Διένυε δημιουργική καλλιτεχνική περίοδο, με πολλές επιτυχημένες συναυλίες, οι οποίες είχαν πάθος και μεγάλη διάρκεια.
Πολλές από αυτές είχαν ανθρωπιστικό και κοινωνικό χαρακτήρα και μετέφεραν μηνύματα στο κοινό.
Ο Σιδηρόπουλος τραγούδησε πολλές φορές σε εκδηλώσεις κατά των ναρκωτικών, θέλοντας να ευαισθητοποιήσει τη νεολαία για το θέμα αυτό, που ο ίδιος βίωνε με το χειρότερο τρόπο.
Παρά τη λανθασμένη εντύπωση που έχει καλλιεργηθεί στα μέσα ενημέρωσης, οι συναυλίες του Παύλου δεν είχαν πάντα μεγάλη προσέλευση κοινού και την περίοδο εκείνη η ροκ σκηνή αγωνιζόταν για την επιβίωσή της κάτω από αντίξοες συνθήκες.
Ήταν η εποχή που τα μπουζούκια είχαν «εκσυγχρονιστεί» και μονοπωλούσαν τη δημοσιότητα.
Ελεύθερη ραδιοφωνία δεν υπήρχε και η κρατική τηλεόραση έπαιζε μόνο mainstream… λαϊκά.
Εκτιμήθηκε τα επόμενα χρόνια, ακόμα και από αυτούς που τον λοιδωρούσαν όταν έπαιζε σε πλατείες για 50 άτομα.
Ο Παύλος Σιδηρόπουλος πέθανε στις 6 Δεκεμβρίου 1990, νικημένος από τα ναρκωτικά.
Όσο κι αν είχε αγωνιστεί να απαλλαγεί από τον εφιάλτη αυτό, δεν τα κατάφερε. Άφησε την τελευταία του πνοή στο σπίτι φίλης του, στον Νέο Κόσμο.
Η καρδιά του δεν άντεξε την υπερβολική δόση ηρωίνης και σταμάτησε να χτυπά. Ο ίδιος είχε μιλήσει ανοιχτά για το πρόβλημά του, είχε γράψει τραγούδια για να καταδικάσει την ηρωίνη και είχε προσπαθήσει πολλές φορές να αποτοξινωθεί.
Ο Παύλος Σιδηρόπουλος πέρασε στην ιστορία ως ο πρίγκιπας της ροκ, όχι μόνο γιατί ήταν ωραίος, αλλά επειδή ήταν ευγενής, τρυφερός και δημιουργικός καλλιτέχνης.
Δείτε στο φιλμάκι την σκηνή που πήρε στην αγκαλιά του ένα αγοράκι και το κράτησε για λίγο, χορεύοντας μαζί του.
ΜΕΡΟΣ Β’
ΜΕΡΟΣ Γ’
Διαβάστε στη «ΜτΧ»: Γιατί φοράει μάσκα ο κύριος; Όχι, δεν είναι για να προστατευθεί από δακρυγόνα που έριξαν τα ΜΑΤ σε επεισόδια στο κέντρο της Αθήνας
