Ο Λουί Παστέρ μελετούσε τον ρόλο των μικροοργανισμών σε πολλά είδη της καθημερινής ζωής. Στην αλκοολική ζύμωση της μπύρας και του κρασιού, καθώς και στη διόγκωση της ζύμης του ψωμιού.
Η «παστερίωση» του γάλακτος και άλλων γαλακτοκομικών προϊόντων στηρίζεται σε δικές του ανακαλύψεις.
Το παστεριωμένο γάλα είναι αυτό που έχει θερμανθεί ακριβώς στη σωστή θερμοκρασία, στην οποία θανατώνονται τα «μικρόβια».
Έτσι διαρκεί περισσότερο και η κατανάλωσή του είναι ασφαλέστερη.
Ο Παστέρ ήθελε να αποδείξει ότι οι μικροοργανισμοί προκαλούν πολλά από τα νοσήματα από τα οποία πάσχουν άνθρωποι και ζώα.
Ξεκίνησε με τον άνθρακα, μια νόσο των ζώων της κτηνοτροφίας, που μερικές φορές μεταδιδόταν και στους ανθρώπους.
Προκαλείται από ένα μεγάλο βακτήριο, συνεπώς η ανίχνευσή του είναι σχετικά εύκολη.
Ο άνθρακας θα γινόταν η πρώτη ανθρώπινη ασθένεια που ο Παστέρ κατάφερε να αναχαιτίσει με τη δημιουργία ενός εμβολίου.
Ο Παστέρ έμαθε πώς να καθιστά ασθενέστερο το βακτήριο του άνθρακα, μεταβάλλοντας τις περιβάλλουσες συνθήκες, όπως είναι η θερμοκρασία, η τροφή που χρησιμοποιούσε ή εκθέτοντάς το στον αέρα.
Για να ευδοκιμήσουν, τα βακτήρια χρειάζονται τις σωστές συνθήκες, όπως ακριβώς κι εμείς.
Ο Παστέρ κατάφερε να μειώσει σημαντικά την ικανότητα του βακτηρίου του άνθρακα, να προκαλεί νόσημα στους ανθρώπους.
Ονόμασε το αποδυναμωμένο βακτήριο εμβόλιο.
Έπειτα, ενώπιον δημοσιογράφων εκτέλεσε ένα πείραμα.
Εμβολίασε κάποια πρόβατα και βοοειδή και στη συνέχεια εισήγαγε το βακτήριο του άνθρακα στην ομάδα των εμβολιασμένων ζώων και σε μία ομάδα ζώων που δεν είχαν εμβολιαστεί.
Το πείραμα στέφθηκε από θριαμβευτική επιτυχία.
Τα εμβολιασμένα ζώα δεν επηρεάστηκαν από το βακτήριο, ενώ τα απροστάτευτα ζώα πέθαναν από τη νόσο.
Ο πρώτος εμβολιασμός για λύσσα
Μετά τον άνθρακα ακολούθησε η λύσσα.
Πρόκειται για μια φριχτή ασθένεια, η οποία γενικά προκαλείται από το δάγκωμα ενός μολυσμένου ζώου.
Είναι πολλές φορές θανατηφόρα και τα θύματά της αφρίζουν από το στόμα και δεν μπορούν να πιουν ούτε νερό.
Το αξιοπρόσεκτο στην περίπτωση της μελέτης της λύσσας από τον Παστέρ ήταν πως δεν μπορούσε καν να αντιληφθεί με τι είχε να κάνει.
Ο ιός που προκαλεί τη λύσσα είναι τόσο μικρός, ώστε δεν μπορούσε να γίνει ορατός με τα μικροσκόπια που ήταν διαθέσιμα την εποχή του Παστέρ.
Ωστόσο, ο Παστέρ γνώριζε από τα συμπτώματα των θυμάτων πως, ό,τι κι αν ήταν αυτό που προκαλούσε τη λύσσα, προσέβαλλε τον εγκέφαλο και τον νωτιαίο μυελό.
Έτσι, χρησιμοποίησε τον νωτιαίο μυελό των κουνελιών για να καλλιεργήσει τεχνητά τον ιό.
Μπορούσε να το κάνει περισσότερο ή λιγότερο βλαβερό, ανάλογα με τις συνθήκες υπό τις οποίες τον καλλιεργούσε.
Με τον ασθενέστερο ιό παρασκεύασε το εμβόλιο.
Ο πρώτος εμβολιασμός σε άνθρωπο στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία και έκανε τον Παστέρ παγκοσμίως γνωστό.
Ο Τζόζεφ Μάιστερ ήταν ένα νεαρό αγόρι που είχε δεχθεί δάγκωμα από ένα λυσσασμένο σκύλο.
Οι απεγνωσμένοι γονείς του τον πήγαν στον Παστέρ, ο οποίος επιχείρησε να σώσει τη ζωή του αγοριού μέσω μιας σειράς εμβολιασμών.
Βέβαια, ο Παστέρ ήταν χημικός και οι εμβολιασμοί έπρεπε να γίνουν από γιατρό.
Τα αποτελέσματα ήταν θριαμβευτικά.
Ο νεαρός Μάιστερ επέζησε και εργάστηκε για τον Παστέρ για την υπόλοιπη ζωή του.
Μετά το συγκεκριμένο περιστατικό και άλλα θύματα λυσσασμένων ζώων έσπευσαν στο Παρίσι για να λάβουν τη νέα θαυματουργή θεραπεία.
Η επιτυχημένη θεραπευτική αγωγή δημιούργησε διεθνώς αίσθηση και πολλοί ήταν αυτοί που δώρισαν χρήματα για τη δημιουργία του Ινστιτούτου Παστέρ, όπου εργάστηκε ο διάσημος επιστήμονας μέχρι τον θάνατό του.
Σήμερα μετά από εκατό και πλέον χρόνια λειτουργίας, το Ινστιτούτο εξακολουθεί να αποτελεί ένα σημαντικό ερευνητικό κέντρο.
ΠΗΓΗ: «Μικρή Ιστορία της Επιστήμης», William Bynum, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΑΤΑΚΗ
Αναγνωρίζετε ένα από τα πιο διάσημα πρόσωπα της σύγχρονης ιστορίας σε εφηβική ηλικία; Το όνομα του είναι σημείο αναφοράς στην επιστήμη αλλά μικρός ήταν κοπανατζής και απείθαρχος… 
