Προσπαθώντας να ακολουθήσουν τα βήματα του αγαπημένου τους Μάρκ Τουέιν, συγγραφέα του Τομ Σόγιερ, το καλοκαίρι του 1944, οι δυο καλές φίλες Doris Roy και Thelma Popp πήραν μια αρκετά τολμηρή απόφαση, παρά το νεαρό της ηλικίας τους.
Στα 21 τους χρόνια και ενώ είχαν μόλις αποφοιτήσει από το κολέγιο σχεδίασαν με αφετηρία το Μπάφαλο της Νέας Υόρκης όπου διέμεναν, να διασχίσουν με τα ποδήλατα τους την πόλη του Κάιρο, που ήταν το νοτιότερο άκρο στην αμερικανική πολιτεία του Ιλινόις. Η σημαντικότερη στάση τους θα ήταν το Μίντγουεστ, τόπος κατοικίας του Μάρκ Τουέιν.
Ως νοητό τέρμα της περιπέτειας όρισαν το σημείο όπου ο ποταμός Οχάιο συναντούσε τον Μισισιπή.
Στα 21 τους χρόνια και ενώ είχαν μόλις αποφοιτήσει από το κολέγιο σχεδίασαν με αφετηρία το Μπάφαλο της Νέας Υόρκης όπου διέμεναν, να διασχίσουν με τα ποδήλατα τους την πόλη του Κάιρο, που ήταν το νοτιότερο άκρο στην αμερικανική πολιτεία του Ιλινόις. Η σημαντικότερη στάση τους θα ήταν το Μίντγουεστ, τόπος κατοικίας του Μάρκ Τουέιν.
Ως νοητό τέρμα της περιπέτειας όρισαν το σημείο όπου ο ποταμός Οχάιο συναντούσε τον Μισισιπή.
Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος είχε επηρεάσει την κολεγιακή ζωή των κοριτσιών, αφού οι περισσότεροι συμφοιτητές τους υπηρετούσαν πλέον την θητεία τους και οι κοπέλες που φοιτούσαν στο ίδιο κολέγιο είχαν απορροφηθεί σε εργοστάσια και βιομηχανίες ως εργάτριες.
Οι ηρωίδες της ιστορίας ήταν εξίσου σκληρά εργαζόμενες με μοναδική ανάπαυλα τους καλοκαιρινούς μήνες μετά την αποφοίτηση τους.
Στις 22 Ιουνίου 1944, έχοντας μαζέψει λίγα και απαραίτητα πράγματα πήραν τα ποδήλατα τους και ξεκίνησαν το «ταξίδι των ονείρων τους». Οι συνθήκες δεν ήταν καθόλου ευνοϊκές, αφού ήταν αναγκασμένες να κοιμούνται σε αχυρώνες και μέρη που δεν τους παρείχαν καμία ασφάλεια.
Τα χρήματα τους ήταν λιγοστά, γεγονός που τις ανάγκασε να δουλέψουν περιστασιακά σερβίροντας σε υπαίθρια αναψυκτήρια.
Γνωρίζοντας καλά ότι η επιστροφή τους στο Μπάφαλο θα σήμαινε αυτομάτως την έναρξη μιας δύσκολης περιόδου, οι δυο κοπέλες φρόντισαν να κρατήσουν ανεξίτηλες τις αναμνήσεις τους.
Μέσα από φωτογραφίες, αλλά και από το ημερολόγιο που ενημέρωναν πιστά σε καθημερινή βάση, εξασφάλιζαν ότι η εμπειρία αυτή δεν θα ξεχαστεί ποτέ όσα χρόνια και αν περνούσαν.
Με πληροφορίες από mjgradziel
