Ένας Ινδιάνος ανιχνευτής από τον Καναδά, ένας Αμερικανός με τσιγάρο και μπαζούκα, ένας Άφροαμερικανός με γυαλάκια, ένας Νεπαλέζος αγρότης με ψυχραιμία μοναχού και ένας Γερμανός με απαράμιλλο πείσμα.
Πέντε διαφορετικοί άνθρωποι που βρέθηκαν ξαφνικά μέσα στη δίνη του πολέμου και σκόρπισαν τον όλεθρο στους εχθρούς τους, πραγματοποιώντας υπεράνθρωπους άθλους.
Τόμι Πρινς. Ο φονικός ανιχνευτής
Με το ξέσπασμα του πολέμου ο Τόμι Πρινς δήλωσε εθελοντής στον καναδικό στρατό και τον απέρριψαν πολλές φορές μέχρι να τον δεχτούν στις 3 Ιουνίου του 1940. Εκπαιδεύτηκε ως σκαπανέας και εντάχθηκε στο πρώτο τάγμα αλεξιπτωτιστών που αποτελούσε ουσιαστικά μια μονάδα καμουφλάζ που έστηναν οι ΗΠΑ και ο Καναδάς για να κάνουν σαμποτάζ στη Νορβηγία. Ήταν η πρώτη μονάδα Ειδικών Δυνάμεων.
Μετά από διάφορες εκπαιδεύσεις στη βρετανική RAF, τον Καναδά και στις ΗΠΑ ενσωματώθηκε με άλλους συμπατριώτες στην «Ταξιαρχία του Διαβόλου», στην οποία επιλέγονταν σκληροί άντρες και εκπαιδεύονταν ακόμη και υπό αληθινά πυρά.
Τεχνικές απόκρυψης, μάχη σώμα με σώμα, χρήση εκρηκτικών, αμφίβιος πόλεμος, αναρρίχηση σε βράχο και βουνό μάχης, σκι για τη συμμετοχή σε ομάδες αλπινιστών, ήταν η συνολική τους εκπαίδευση, που τους έκανε πολυεργαλεία.
Η μονάδα μεταφέρθηκε στην Ιταλία τον Νοέμβριο του 1943 και συμμετείχε σε καταλήψεις φρουρίων προτού φτάσουν στο Άντζιο. Στις 8 Φεβρουαρίου 1944, κοντά στη Λιτόρια, ο Πρινς εστάλη στην εμπροσθοφυλακή για να αναγνωρίσει τις θέσεις του γερμανικού πυροβολικού.
Βρισκόταν σε μια αγροικία 200 μέτρα μακριά από τους Γερμανούς και έδινε αναφορά τηλεφωνικώς στους συμμάχους, όταν μια οβίδα διέλυσε τη γραμμή. Ο Πρινς ντύθηκε αγρότης και συναρμολόγησε τα καλώδια προσποιούμενος ότι δένει τα κορδόνια του. Μέσα σε 24 ώρες καταστράφηκαν τέσσερις γερμανικές πυροβολαρχίες και ο Καναδός λοχίας τιμήθηκε με μετάλλιο για την ανδρεία και τη συμβολή των πληροφοριών του στην έκβαση της μάχης.
Επόμενη αποστολή στη Νότια Γαλλία. Κατά τη διάρκεια μιας επιχείρησης αναγνώρισης ενός γερμανικού τάγματος, ο Πρινς βρέθηκε στη μέση μια συμπλοκής μεταξύ Γερμανών και Γάλλων ανταρτών. Άρχισε μαζί με τους άντρες του να εξοντώνουν τους Γερμανούς σαν ελεύθεροι σκοπευτές και όταν τελείωσε η μάχη, ο επικεφαλής των ανταρτών του είπε πως νόμιζε ότι τον υποστήριζαν 50 άνδρες. Ο Γάλλος διοικητής έστειλε πρόταση να τιμηθεί με τον Σταυρό του Πολέμου, αλλά σκοτώθηκε ο αγγελιοφόρος και το μήνυμα δεν έφτασε ποτέ στον στρατηγό Ντε Γκολ.
Σε όλη την επιχείρηση που κατέληξε στη σύλληψη 1.000 αιχμαλώτων, ο Πρινς έμεινε 72 ώρες χωρίς νερό, φαγητό και ύπνο και διέσχισε περπατώντας περισσότερα από 70 χλμ ανώμαλου ορεινού εδάφους.
Παρασημοφορήθηκε από τον Βασιλιά της Αγγλίας Γεώργιο και τις αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις και ήταν ο μοναδικός Ινδιάνος που τιμήθηκε εννέα φορές κατά τη διάρκεια του πολέμου.
Ντιρκ Τζ. Βλαγκ. Κατέστρεψε πέντε τανκς με το μπαζούκα του
Ο Ντιρκ Βλαγκ υπηρέτησε στις αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις και αποτελούσε πραγματικό τρόμο για τους εχθρούς του. Στις 15 Δεκεμβρίου 1944 διέλυσε μόνος του πέντε γιαπωνέζικα άρματα μάχης, αφού εγκατέλειψε τη θέση του και βγήκε ακάλυπτος να τα αντιμετωπίσει.
Το πρώτο τανκ διαλύθηκε ολοσχερώς με την πρώτη του εύστοχη βολή από το μπαζούκας του. Το πλήρωμα του δεύτερου άρματος βγήκε με σπαθιά να τον κατακρεουργήσει. Ο Βλαγκ έβγαλε ατάραχος το πιστόλι από τη θήκη του και σημάδεψε τον πρώτο στρατιώτη ανάμεσα στα μάτια. Οι υπόλοιποι έτρεξαν πίσω στο άρμα. Όπλισε τη ρουκέτα στο μπαζούκας και το κατέστρεψε.
Τρία ακόμη γιαπωνέζικα άρματα ξεπρόβαλλαν από την άκρη του δρόμου. Το πρώτο παραδόθηκε στις φλόγες με μια ακόμη εύστοχη βολή. Αψηφώντας τα πυρά εναντίον του χτύπησε το τέταρτο τανκ και με τα τελευταία του πυρομαχικά έβγαλε το πέμπτο άρμα από την πορεία του και το κόλλησε σε ένα χαντάκι. Η διαρροή καυσίμων προκάλεσε μια εκκωφαντική έκρηξη που σκόρπισε το άρμα σε φλεγόμενα κομμάτια στον αέρα.
Φριτς Κριστεν. Απέκρουσε μόνος του μια επίθεση πυροβολικού
Η επίλεκτη διμοιρία Τότενκοπφ είχε σημειώσει μεγάλες επιτυχίες στην Πολωνία και τη Γαλλία και ήταν στην πρώτη γραμμή της επίθεσης στο ρωσικό μέτωπο.
Στις 24 Σεπτεμβρίου 1941, ο Φριτς Κρίστεν και η αντιαρματική ομάδα του επιτέθηκαν σε ρωσικούς στόχους κοντά στο χωριό Λούζνο. Σοβιετικοί ακροβολιστές εξόντωσαν όλους τους άνδρες της πυροβολαρχίας του. Ο Κρίστεν έμεινε μόνος να χειρίζεται το κανόνι των 50 χιλιοστών για τρεις μέρες, χωρίς προμήθειες και ενισχύσεις.
Όταν έφτασε στο σημείο μια εφεδρεία της Τότενκοπφ και ανακατέλαβε το Λούσνο, διαπίστωσαν ότι ο Κρίστεν είχε διαλύσει 13 σοβιετικά άρματα και είχε σκοτώσει μόνος του περίπου 100 εχθρούς! Είχε γίνει η ζωντανή απόδειξη ότι ένας ικανός Γερμανός πυροβολητής μπορεί να τα βγάλει πέρα με εκατοντάδες Σοβιετικούς, όπως ήταν και η επίσημη γερμανική προπαγάνδα. Ο Κρίστεν τιμήθηκε με τον Σιδηρούν Σταυρό και έγινε ο πρώτος άνδρας της μονάδας του που παρασημοφορήθηκε με τον Σταυρό του Ιππότη από τον ίδιο τον Χίτλερ.
Την άνοιξη του 1945 συνελήφθη από τους Αμερικανούς στην Τσεχοσλοβακία και εστάλη μαζί με άλλους συμπολεμιστές του στα γκουλάνγκ της Σοβιετικής Ένωσης. Ήταν από εκείνους του επέζησαν. Επέστρεψε στη Γερμανία το 1955 και πέθανε από φυσικά αίτια 40 χρόνια αργότερα.
Λαχίμαν Γκουρούνγκ. Εξόντωσε 31 εχθρούς με τα μισά του άκρα σακατεμένα από χειροβομβίδα
Ένας Νεπαλέζος με ύψος μόλις 1,40 μ. κατατάχθηκε τον Δεκέμβριο του 1940 στον βρετανικό στρατό της Ινδίας σε ηλικία 27 ετών.
Τον Μάιο του 1945 το τάγμα του έλαβε διαταγή να διασχίσει ένα ποτάμι ανάμεσα στο Προμ και το Τανγκάπ στη Μιανμάρ και να επιτεθεί στους Ιάπωνες. Οι Ιάπωνες αποσύρθηκαν στο Τανγκντό και στις 13 Μαίου επιτέθηκαν στο τάγμα του Γκουρούνγκ, η διμοιρία του οποίου βρισκόταν στην πρώτη γραμμή της επίθεσης.
Τουλάχιστον 200 Ιάπωνες όρμησαν επάνω στη διμοιρία και δύο φορές ο Λαχίμαν πέταξε πίσω τις χειροβομβίδες που έριξαν εναντίον του. Η τρίτη όμως εξερράγη με συνέπεια να χάσει τα δάχτυλα του δεξιού του χεριού, να κομματιαστεί ο ώμος του και να τραυματιστεί σοβαρά στοπ πρόσωπο, το σώμα και το δεξί του πόδι.
Βαριά τραυματίστηκαν και οι παραστάτες του, ωστόσο ο μικρόσωμος Νεπαλέζος γέμιζε το αυτόματο με το αριστερό χέρι και πυροβολούσε ασταμάτητα για τέσσερις ώρες, περιμένοντας με στωικότητα κάθε νέα επίθεση. Στην καταμέτρηση μετά τη μάχη, διαπιστώθηκε ότι 31 Ιάπωνες είχαν πέσει νεκροί γύρω από τη θέση του.
Τιμήθηκε με τον Σταυρό της Βικτωρίας και συνέχισε να υπηρετεί παρότι έχασε το δεξί του μάτι και αχρηστεύτηκε το δεξί του χέρι. Μετά τον πόλεμο γύρισε στο χωριό του στο Νεπάλ και την αγροτική ζωή.
Λοχίας Γουόρεν Κρέσι. Το «καλό παιδί» που μεταμορφώνονταν σε πολεμική μηχανή
Ο Κρέσι είχε παιδικό πρόσωπο, ήταν ευγενικός, ήπιος χαρακτήρας και ευχάριστος τύπος, αλλά όταν έπιανε στα χέρια του το οπλοπολυβόλο μεταλλασσόταν σε μια ακατάπαυστη πολεμική μηχανή.
Επικεφαλής άρματος, στις 10 Νοεμβρίου 1944 πέρασε στις γραμμές του εχθρού και πολέμησε έως τη στιγμή που διαλύθηκε το άρμα του. Ανέβηκε σε ένα όχημα που είχε πάνω ένα πυροβόλο και διέλυσε την ομάδα που είχε καταστρέψει το τανκ του. Στη συνέχεια εξολόθρευσε τη γερμανική εμπροσθοφυλακή που έδινε τις συντεταγμένες στο πυροβολικό για τις βολές εναντίον των Αμερικανών.
Το όχημά του κόλλησε στη λάσπη και κατάφερε να το ξεκολλήσει υπό καταιγισμό πυρών, ενώ απώθησε και το πεζικό που πλησίαζε απειλητικά.
Προτάθηκε για το Μετάλλιο της Τιμής, του απονεμήθηκε το Χάλκινο Αστέρι της Ανδρείας και αποστρατεύθηκε με τον βαθμό του ταγματάρχη. Το «καλό παιδί» ανακηρύχθηκε ως ο «πιο κακός άνθρωπος του 761 τάγματος» από τους συμπολεμιστές του, καθώς υπολογίζεται ότι σκότωσε περίπου 300 με 400 εχθρούς κατά τη διάρκεια του πολέμου!
Μετά τον Πόλεμο, ο Γουόρεν Κρέισι υπηρέτησε ως φύλακας στη Νυρεμβέργη και φρόντισε να μη δραπετεύσουν οι εγκληματίες πολέμου. Όμως, όταν γύρισε στην πατρίδα το 1950 βίωσε τον ρατσισμό και τη φυλετική διάκριση παρά την προσφορά του. Δεν πτοήθηκε ωστόσο και επανήλθε στον πόλεμο της Κορέας.
Τον Οκτώβριο του 1952 τραυματίστηκε βαριά από ένα βλήμα όλμου και για τα επόμενα δέκα χρόνια μπαινόβγαινε στα στρατιωτικά νοσοκομεία. Πέθανε το 1976, αλλά η κληρονομιά του ήταν καθοριστική για να καταπολεμηθεί ο φυλετικός διαχωρισμός στις ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ.
