Τον Ιανουάριο του 1951, ο Πρόεδρος Χάρι Τρούμαν όρισε ως χώρο δοκιμών της ατομικής βόμβας μία έκταση 1.800 τετραγωνικών χιλιομέτρων στην έρημο της Νέβαδας. Υπήρχε όμως ένα μικρό πρόβλημα.
Η περιοχή των δοκιμών απείχε μόλις 65 χιλιόμετρα από την πόλη του Λας Βέγκας.
Οι κάτοικοι όπως ήταν φυσικό ανησύχησαν, αλλά η κυβέρνηση των ΗΠΑ έσπευσε να τους ηρεμήσει.
Μοιράστηκαν φυλλάδια σε όλους τους κατοίκους που εξηγούσαν ότι οι εκρήξεις ήταν τελείως ακίνδυνες.
Σε περίπτωση που ήθελαν να προφυλαχθούν από τις πιθανές παρενέργειες της βόμβας, αρκούσε ένα απλό ντους.
Ο κόσμος τους πίστεψε και οι δοκιμές ξεκίνησαν, μία ανά τρεις βδομάδες.
Πολύ γρήγορα ξύπνησε και το επιχειρηματικό δαιμόνιο των Αμερικανών.
Οι κάτοικοι του Λας Βέγκας διοργάνωναν κάθε τρεις βδομάδες «Ατομικά Πάρτυ», στα οποία ο κόσμος έκανε πικνίκ, λίγα χιλιόμετρα μακριά απ’ την έκρηξη.
Τουρίστες από ολόκληρη την Αμερική ταξίδευαν στο Λας Βέγκας για να δουν από κοντά τα «πυροτεχνήματα».
Τα ξενοδοχεία συναγωνίζονταν μεταξύ τους για το ποιο είχε την καλύτερη θέα της έκρηξης και οι τουρίστες συνέρρεαν στην πόλη.
Το Λας Βέγκας ονομάστηκε «Ατομική Πόλη» και πωλούνταν κάθε είδους προϊόντα, εμπνευσμένα από τις πυρηνικές εκρήξεις.
Υπήρχαν γλυκά, παιχνίδια, κοκτέιλ, μέχρι και στολές χορευτριών, με το σχήμα του μανιταριού.
Οι πυρηνικές δοκιμές σταμάτησαν το 1963
Μέχρι το 1963 είχαν εκραγεί περισσότερες από 200 βόμβες στην περιοχή.
Κτηνοτρόφοι από γειτονικές πολιτείες παραπονούνταν ότι τα ζώα τους αρώσταιναν και πέθαιναν λόγω των πυρηνικών.
Όμως, οι κάτοικοι του Λας Βέγκας είχαν να πουν μόνο καλά λόγια.
Τα «Ατομικά Πάρτυ» έδωσαν την ώθηση που χρειαζόταν η πόλη για να γίνει ένας από τους μεγαλύτερους τουριστικούς προορισμούς του κόσμου.
«Μοκουσάτσου». Τι σημαίνει η διφορούμενη λέξη που χρησιμοποίησε ο Ιάπωνας πρωθυπουργός ως απάντηση στους Αμερικανούς. Μετά ο πρόεδρος Τρούμαν αποφάσισε να ρίξει την ατομική βόμβα στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι…
