Ο Στιβ Τζομπς γεννήθηκε στις 24 Φεβρουαρίου του 1955. Η πρώτη επαφή του με τον ινδικό πολιτισμό ξεκίνησε το 1972, όταν σπούδαζε φιλοσοφία στο ακριβό Κολέγιο Ριντ του Όρεγκον.
Η οικογένειά του δεν μπορούσε να τον συντηρήσει και ο Τζομπς έβγαζε το χαρτζιλίκι του πουλώντας άδεια μπουκάλια κόκα κόλας για 5 σεντς το ένα.
Κάθε Κυριακή περπατούσε 11 χιλιόμετρα, για να φάει το δωρεάν γεύμα που προσέφερε ο ναός των Χάρε Κρίσνα.
Ένα χρόνο μετά παράτησε το κολέγιο επειδή δεν είχε άλλα χρήματα. Συνέχισε να μένει στην πανεπιστημιούπολη, σε δωμάτια φίλων του και όποτε του το επέτρεπαν παρακολουθούσε μαθήματα. Μελετούσε μανιωδώς βιβλία φιλοσοφίας και τις διδαχές του Βουδισμού, ενώ ήταν πολέμιος του καταναλωτισμού.
Στον απόηχο του κινήματος των χίπις, οι παραισθησιογόνες ουσίες, οι φιλοσοφικές αναζητήσεις και η επιστροφή στη φύση, ήταν κάποιες από τις επικρατούσες μόδες και ο Τζομπς συμμετείχε σε όλες.
Το πέρασμα στην Ινδία
Το 1974, δούλευε ως τεχνικός στην εταιρεία βιντεοπαιχνιδιών Atari και τα οικονομικά του για πρώτη φορά πήγαιναν καλά.
Αμέσως κανόνισε ένα ταξίδι στην Ινδία, τη μαγική χώρα της Ανατολής που βελτίωνε την πνευματική του καλλιέργεια και θα απαντούσε σε κάποια από τα πολλά ερωτήματά του.
Τον συνόδευσε ο φίλος του Ντάνιελ Κότκε, που θα γινόταν ο πρώτος εργαζόμενος στην Apple μερικά χρόνια μετά.
Το πρόγραμμα ήταν απλό.
Θα ζούσαν σαν τους ντόπιους, χωρίς πολυτέλειες και δυτικές ανέσεις.
Στόχος τους ήταν να γνωρίσουν από κοντά τον Ινδουιστή σοφό, Νιμ Καρόλι Μπάμπα.
Σχεδόν τίποτα δεν εξελίχθηκε σύμφωνα με το αρχικό σχέδιο.
Οι περιπέτειες του Τζομπς στην Ινδία
Ο Τζομπς εγκλιματίστηκε πλήρως με τους ντόπιους.
Περπατούσε ξυπόλητος στους δρόμους, φορούσε παραδοσιακές ινδικές φορεσιές και έτρωγε στις φτωχογειτονιές του Νέου Δελχί.
Φυσικά, ο ψιλόλιγνος λευκός με τα μακριά μαλλιά και τα αμερικάνικα δολάρια ήταν εμφανές ότι ήταν τουρίστας.
Πολύ σύντομα, ο Τζομπς και ο σύντροφός του υπέφεραν από δυσεντερία, είχαν γεμίσει ψείρες και συνειδητοποίησαν την πραγματικότητα.
Η φτώχεια στην Ινδία ήταν σκληρή και ανελέητη και όχι μια ρομαντική εκδοχή που είχαν στο μυαλό τους.
Η καθημερινότητα των Ινδών δεν ήταν οι επισκέψεις στους ναούς και η πνευματική άσκηση, αλλά ο ασταμάτητος αγώνας για επιβίωση σε κάκιστες συνθήκες.
Ο δρόμος προς τη σοφία
Ο Τζομπς και ο Κότκε συνάντησαν ένα άντρα, που υποτίθεται ότι θα τους οδηγούσε στον σοφό Νιμ Καρόλι Μπάμπα.
Τους οδήγησε στην κορυφή ενός βουνού και τους έβαλε να βουτήξουν στα παγωμένα νερά μιας πηγής.
Μόνο ο Τζομπς ακολούθησε τις οδηγίες. Δέχτηκε ακόμα και να ξυρίσει το κεφάλι του.
Όταν έφτασαν στο ιερό του Μπάμπα, έμαθαν ότι ο σοφός είχε πεθάνει το περασμένο Σεπτέμβριο.
Οι δύο νέοι δεν τον έβαλαν κάτω και συνέχισαν το ταξίδι τους.
Αυτή τη φορά προς το ιερό ενός άλλου σοφού, του Χαρικάν Μπάμπα.
Η συνάντηση ήταν απογοητευτική.
Ο Χαρικάν Μπάμπα ήταν ένας πολύ νεαρός, εξαιρετικά θηλυπρεπής άντρας, που φορούσε μεταξωτές φορεσιές σε παστέλ χρώματα και άλλαζε ρούχα τουλάχιστον 4 φορές τη μέρα.
Η πνευματικά εξύψωση που περίμεναν οι δύο νέοι δεν ήρθε ποτέ.
Καθώς κατέβαιναν απ’ το βουνό που ήταν το ιερό του σοφού, άρχισε να βρέχει και σύντομα ξέσπασε μια τρομερή καταιγίδα.
Ο Τζομπς και ο Κότκε, ταλαιπωρημένοι από τις ασθένειες και τα ταξίδια, τρομοκρατημένοι από την καταιγίδα, είχαν κρυφτεί σε μια γωνιά και προσεύχονταν.
Ο Κότκε περιέγραψε τις στιγμές που έζησε τότε: «Προσευχόμασταν σε όποιο Θεό μας άκουγε: Καλέ μου Θεέ, αν ζήσω μετά από αυτό, θα γίνω καλός άνθρωπος, το υπόσχομαι!»
Τελικά έζησαν και πορεύθηκαν προς το Θιβέτ. Το ταξίδι τους διακόπηκε απότομα, όταν τους έκλεψαν τα χρήματα κοντά στο Μανάλι.
Ο Τζομπς επέστρεψε στην Αμερική, αφήνοντας πίσω τον Κότκε που συνέχισε το ταξίδι.
Η Ινδία ωρίμασε τον Τζομπς.
Έχασε τα «ροζ γυαλιά» μέσω των οποίων αντίκριζε τον κόσμο μέχρι τότε.
Ο ρομαντισμός της νεανικής του ηλικίας άρχισε να ξεθυμαίνει.
Ο Τζομπς είχε πει για το ταξίδι στην Ινδία: «Ήταν η πρώτη φορά που αντιλήφθηκε ότι ίσως ο Τόμας Έντισον βοήθησε πολύ περισσότερο τον κόσμο από ότι ο Καρλ Μαρξ και ο Νιμ Καρόλι Μπάμπα μαζί».
