Στην Ινδία τους φοβούνται. Λένε ότι μπορούν να περπατήσουν στο νερό, να προβλέψουν το μέλλον και να προφητεύσουν το κακό.
Οι μοναχοί Αγκόρι Σάντους ζουν στο Βαρανάσι, μια από τις αρχαιότερες πόλεις του κόσμου, που θεωρείται ιερή.
Κάποιοι τους θεωρούν καλούς θεραπευτές που μπορούν να συμβάλλουν στην ίαση σοβαρών ασθενειών.
Ανήκουν σε αίρεση του Ινδουισμού αλλά η καθημερινότητά τους δεν είναι η συνηθισμένη των ινδουιστών μοναχών. Κυκλοφορούν γυμνοί και έρχονται σε σεξουαλική επαφή χωρίς αναστολές ή περιορισμούς.
Ζουν σε χώρους αποτέφρωσης στις εκβολές του ποταμού Γάγγη, εκεί όπου σύμφωνα με την παράδοση ζούσε ο θεός Σίβα και η θεά Κάλι Μα.
Έχουν καλυμμένο το κορμί τους με τέφρα νεκρών, πίνουν κρασί και ούρα από ανθρώπινα κρανία. Χρησιμοποιούν ανθρώπινα κόκαλα για να κατασκευάσουν αντικείμενα και κοσμήματα.
Οι Αγκόρι έχουν κατηγορηθεί και για κανιβαλισμό, καθώς μερικοί μοναχοί τρώνε τις σάρκες καμένων πτωμάτων που επιπλέουν στον Γάγγη.
Πιστεύουν ότι η κατανάλωση ανθρώπινης σάρκας βοηθάει να ενωθούν με το θείο και να εξοικειωθούν με τον φόβο και τη φθορά. Στην ουσία πρόκειται για τελετουργική νεκροφαγία.
Τα πτώματα που καταναλώνουν ανήκουν σε πιστούς που πηγαίνουν στον ιερό ποταμό Γάγγη για να αφήσουν την τελευταία τους πνοή.
Σύμφωνα με τις Βέδες, τα ιερά κείμενα του Ινδουισμού, αν κάποιος πεθάνει και αποτεφρωθεί στον Γάγγη θα μπορέσει να λυτρωθεί. Υπολογίζεται ότι καθημερινά αποτεφρώνονται 250 πιστοί στον ποταμό, ενώ συχνά βρίσκουν πτώματα να επιπλέουν.
Οι Αγκόρι θεωρούν ότι η σάρκα είναι το αντίδωρο που τους προσφέρει ο ποταμός.
Κάνουν διαλογισμό πάνω στα πτώματα και χρησιμοποιούν την τέφρα τους για να βάψουν το κορμί τους.
Καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες μαριχουάνας και αλκοόλ, επειδή τους βοηθά να διαλογιστούν και να έρθουν κοντά στον θεό Σίβα, τον ύψιστο θεό της Ινδουιστικής θρησκείας.
Σύμφωνα με την πίστη τους, κάθε ανθρώπινη ψυχή είναι ο Σίβα και καλύπτεται από οχτώ θηλιές και δεσμούς όπως ο θυμός, η απληστία, η εμμονή, ο φόβος και το μίσος.
Οι Αγκόρι έλκουν την καταγωγή τους από τον Μπάμπα Κιναράμ, τον άγιο του Ινδουισμού που λέγεται ότι έζησε 170 χρόνια και σύμφωνα με την παράδοση ήταν η ενσάρκωση του Σίβα.
Ο Μπάμπα Κιναράμ γεννήθηκε το 1601 στο Βαρανάσι. Η παράδοση λέει ότι μετά τη γέννησή του δεν έκλαψε και αρνήθηκε να θηλάσει από τη μητέρα του.
Τρεις ημέρες αργότερα, τρεις μοναχοί επισκέφτηκαν την οικογένεια στο σπίτι, πήραν το παιδί στην αγκαλιά τους και του ψιθύρισαν στο αυτί.
Αμέσως το μωρό ξέσπασε σε κλάματα. Όταν ο Κιναράμ μεγάλωσε, εγκαταστάθηκε στο Βαρανάσι και βοηθούσε με τη σοφία του τους ανθρώπους.
Έγραψε βιβλίο με τίτλο «Viveksar» το οποίο αποτελεί την «αγία γραφή» των μοναχών Αγκόρι, οι οποίοι μέχρι σήμερα ακολουθούν πιστά τον τρόπο ζωής που τους υπέδειξε ο άγιος τον 17ο αιώνα.
Κατά καιρούς έχει γίνει αναφορά στον κινηματογράφο και σε τηλεοπτικές σειρές στις περίεργες συνήθειες των Αγκόρι.
Ο «Εξάντας» είχε γυρίσει το 2007 ένα αποκαλυπτικό ντοκιμαντέρ για τη ζωή των μοναχών στον Γάγγη με τίτλο «Οι σάρκες του Σίβα», σε σκηνοθεσία του Γιώργου Αυγερόπουλου.
Οι φωτογραφίες ανήκουν στον Ιταλό φωτογράφο Cristiano Ostinelli
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
