Το επιταγμένο από τους Ναζί νορβηγικό πλοίο «Όρια» απέπλευσε από τη Ρόδο με κατεύθυνση τον Πειραιά στις 11 Φεβρουαρίου του 1944.
Στα αμπάρια του ήταν στοιβαγμένοι πάνω από 4000 Ιταλοί στρατιώτες, που ήταν αιχμάλωτοι των Γερμανών.
Είχε προηγηθεί στις 8 Σεπτεμβρίου του 1943 η συνθηκολόγηση της Ιταλίας και οι Γερμανοί, που κατείχαν πλέον τα Δωδεκάνησα, επέταξαν πολλά πλοία και τα χρησιμοποίησαν για μεταφορά αιχμαλώτων.
Το πλοίο δεν ήταν αξιόπλοο και δεν πληρούσε τους κανόνες ασφαλείας για να μεταφέρει εμπορεύματα και φυσικά ανθρώπους.
Το «Όρια» αναχώρησε με πολύ κακό καιρό. Οι άνεμοι ήταν θυελλώδεις σχεδόν σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού και το φορτίο του πλοίου, πολύ βαρύ.
Κατά τη διάρκεια της διαδρομής το «Όρια» δέχτηκε επίθεση από βρετανικά πλοία αλλά κατάφερε να ξεφύγει.
Όταν το πλοίο έφτασε στα ανοιχτά του Σουνίου, προσέκρουσε στο βράχο Μεδίνα κοντά στη νησίδα Πάτροκλος.
Αμέσως πήρε κλίση και λίγο αργότερα βυθίστηκε, παρασύροντας στο θάνατο πάνω από 4000 Ιταλούς, αλλά και αρκετούς Γερμανούς που ταξίδευαν με το πλοίο σαν φρουροί των αιχμαλώτων.
Το σημείο του ναυαγίου χαρακτηρίστηκε «υγρός τάφος»
Από το ναυάγιο του διασώθηκαν μόνο τα μέλη του πληρώματος, ο καπετάνιος, ο Έλληνας μηχανικός , 45 Γερμανοί και 49 Ιταλοί στρατιώτες, οι οποίοι βγήκαν εξαντλημένοι ή τραυματισμένοι στην ακτή. Για πολλές μέρες οι παραλίες της περιοχής ήταν γεμάτες με τα άψυχα κορμιά των Ιταλών που επέβαιναν στο «Όρια».
Κάποιοι από τους κατοίκους της περιοχής όπως ανέφεραν στη «Μηχανή του Χρόνου», που έσπευσαν να βοηθήσουν όσους είχαν καταφέρει να επιζήσουν, ήρθαν αντιμέτωποι με έναν αμετανόητο Γερμανό, ο οποίος αντί να δεχτεί τη βοήθειά τους, ύψωσε το όπλο του για να τους απειλήσει.
Παρά το μεγάλο αριθμό των θυμάτων, το ναυάγιο δεν έγινε γνωστό καθώς οι Γερμανοί επέβαλαν λογοκρισία και το συμβάν δεν καταγράφηκε ούτε από το ελληνικό λιμεναρχείο, ούτε από το τότε αρμόδιο υπουργείο. Η ιστορία όμως το κατέγραψε.
Το ναυάγιο του «Όρια» που δεν είναι τόσο «διάσημο», είχε σχεδόν τετραπλάσια θύματα από αυτό του πασίγνωστου Τιτανικού, γι΄αυτό πολλοί το χαρακτήρισαν «άγνωστο Τιτανικό».
Μετά τον πόλεμο, το πλοίο ανασύρθηκε από το βυθό και διαλύθηκε για να πουληθούν τα υλικά του για άλλες χρήσεις.
Στο βυθό του Σουνίου υπάρχουν ακόμα ελάχιστα απομεινάρια της τραγωδίας.
Δείτε στο βίντεο της «Μηχανής του Χρόνου» της συγκλονιστικές μαρτυρίες των κατοίκων της περιοχής, όπου ξεβράστηκαν χιλιάδες πτώματα.
Η μαρτυρία του Ιταλού
Ο Julius Antoniacci υπηρετούσε στη Ρόδο στο 148ο Σύνταγμα ως ραδιοτηλεγραφητής. Συνελήφθη από τους Γερμανούς και είχε την ¨τυχη» να μην μπει στο «Όρια» αλλά να μεταφερθεί στην Αθήνα με αεροπλάνο. Μαζί με άλλους ιταλούς αιχμαλώτους στάλθηκε στον τόπο του ναυαγίου για να θάψουν τα θύματα. Η μαρτυρία του είναι αποκαλυπτική:
«Μας φόρτωσαν μαζί με άλλους συντρόφους σ’ ένα φορτηγό αυτοκίνητο και μας είπαν ότι θα πηγαίναμε σε κάποια παραλία και από εκεί θα φεύγαμε για τη Γερμανία. Μόλις πλησιάσαμε κοντά στην ακροθαλασσιά συνειδητοποίησα ότι ο κόλπος ήταν γεμάτος πτώματα, ξεβρασμένα στην παραλία ή έπλεαν στο έλεος των κυμάτων. Ο αριθμός των θυμάτων ήταν τόσο μεγάλος που λιποθύμησα μόλις αντίκρισα τα πτώματα επειδή ήμουν μικρός.
Αφού συνήλθα, οι δύο Γερμανοί φρουροί που μας συνόδευαν μας διέταξαν να θάψουμε όλα τα πτώματα σ’ ένα μαζικό τάφο. Μας έδωσαν μια σωσίβια λέμβο, γάντια, φτυάρια και μασούσαμε καπνό για να καλυφθεί η μυρωδιά και δυσωδία των πτωμάτων. Ο τάφος ήταν αδύνατο να σκαφτεί βαθιά ,γιατί στο μισό μέτρο βρήκαμε ένα στρώμα από σκληρό βράχο. Έτσι ο τάφος έγινε επιφανειακά, όσο μπορούσαμε να σκάψουμε για να θάψουμε τα πτώματα που είχαν γίνει τροφή στα αρπακτικά πουλιά και στα αγρίμια της νύχτας. Τα πτώματα των στρατιωτών μετά από μέρες που βρισκόταν στο νερό, βρωμούσαν , ήταν τρομερό. Η εργασία αυτή διήρκησε περίπου δύο μήνες . Μέναμε με τέσσερις άλλους συντρόφους και μαζί με δύο φύλακες Γερμανούς σ’ ένα κτίριο κοντά στην ακτή. Η θάλασσα ξέβραζε συνεχώς πτώματα και έπρεπε να τα θάψουμε. Όταν τελειώσαμε με τον τάφο, φύτεψα αγριολούλουδα και με πέτρες έγραψα την λέξη «DUX= ηγέτες» για να θυμίζω ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν ήταν ποτέ «ΦΑΣΙΣΤΕΣ».
Τα ονόματα των θυμάτων του Όρια που καταμετρήθηκαν μεταπολεμικά είναι 4.116 . Όλη η λίστα με τα ονόματα
