Ο Ακινάτης ήταν αυτός που έστρεψε τους θεολόγους της καθολικής εκκλησίας στη μελέτη των έργων του Αριστοτέλη, ώστε να μάθουν να χρησιμοποιούν αυστηρές επιστημονικές μεθόδους, που απορρέουν από τημελέτη του φυσικού κόσμου, προκειμένου να εξηγήσουν τα μυστήρια της Αποκάλυψης.
Το 1224 γεννήθηκε στη Ροκασέκα, κοντά στη Νάπολη. Μεγαλώνοντας παρακολούθησε σχολικά μαθήματα στο αβαείο του Μοντε Κασίνο και σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Νάπολης. Αργότερα επρόκειτο να αγιοποιηθεί και να τιμάται ως ένας από τους μεγαλύτερους θεολόγους της ιστορίας.
Σε ηλικία 20 ετών προσχώρησε στο Τάγμα των Δομινικανών μοναχών, οι οποίοι αμέσως τον διέταξαν να αφήσει την πατρίδα του την Ιταλία και να πάει στο Παρίσι, όπου θα μπορούσε να συνεχίσει τις σπουδές του.
Αυτό ενόχλησε τη μεγάλη, αριστοκρατική του οικογένεια, η οποία έλπιζε ότι θα γινόταν ο ηγούμενος του Μόντε Κασίνο.
Έτσι κανόνισαν την απαγωγή του καθ’ οδόν και τον έσυραν πίσω στη γενέτειρά του, τη Ροκασέκα, όπου τον φυλάκισαν για περισσότερο από ένα χρόνο.
Ωστόσο, τελικά του επέτρεψαν να επιστρέψει στο Παρίσι, αφού απέδειξε την ευλάβεια του διώχνοντας μια πόρνη την οποία είχε πληρώσει ο αδερφός του για να τον παρασύρει μακριά από το δρόμο του Θεού.
Από το Παρίσι, ο Ακινάτης πήγε στην Κολωνία, όπου χειροτονήθηκε ιερέας και στη συνέχεια επέστρεψε στο Παρίσι για μεταπτυχιακές σπουδές Θεολογίας στο πανεπιστήμιό του.
Το 1256 πήρε μεταπτυχιακό τίτλο και άρχισε να διδάσκει στο Πανεπιστήμιο.
Το μεγαλύτερο μέρος της υπόλοιπης ζωής του το πέρασε ταξιδεύοντας στα διάφορα εκπαιδευτικά ιδρύματα της Γαλλίας και της Ιταλίας.
Αν και πέθανε προτού κλείσει τα πενήντα του χρόνια, άφησε πίσω του έναν απίστευτα μεγάλο όγκο δουλειάς- πολλά εκατομμύρια λέξεις συνολικά.
Αυτή η χιονοστιβάδα λέξεων, που περιλαμβάνει αριστουργήματα όπως το «Σύστημα κατά των εθνικών», το οποίο ολοκλήρωσε το 1262 και το «Σύστημα Θεολογίας» το οποίο σταμάτησε απότομα μετά τη λειτουργία της εορτής του αγίου Νικολάου το 1273.
Τότε ο Ακινάτης δήλωσε: «Όλα όσα έγραφα μου φαίνονται σαν άχυρα μπροστά σ’αυτά που μου αποκαλύφθηκαν τώρα».
Λίγους μήνες αργότερα, ενώ πήγαινε προς ένα εκκλησιαστικό συμβούλιο στη Λιόν, χτύπησε το κεφάλι του σε ένα κλαδί και έπεσε από το γαϊδουράκι του. Πέθανε λίγο αργότερα, στο Κιστερκιανό Αβαείο της Φοσανόβα.
Σε μιια από τις διδασκαλίες του έλεγε: «Το Καλό μπορεί να υπάρξει χωρίς το Κακό, ενώ το Κακό δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς το Καλό».
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
