Το πρόσωπο του συντετριμμένου οχτάχρονου αγοριού, το οποίο παραλαμβάνει την αμερικανική σημαία, κάνει το γύρο του κόσμου. Μέσα σε αυτή τυλίχθηκε το φέρετρο του στρατιωτικού πατέρα του, ο οποίος σκοτώθηκε στον πόλεμο του Ιράκ. Η φωτογραφία έγινε σύμβολο του πολέμου και των οικογενειών που μένουν πίσω.
Μέσα στα εννιά χρόνια της στρατιωτικής επιχείρησης «Σοκ και Δέος» των Αμερικανών ποτάμια αίματος και σωροί διαμελισμένων σωμάτων σκορπίστηκαν στα πεδία των αιματηρών συγκρούσεων. Οι αριθμοί, αν και ψυχροί, παραμένουν αποκαλυπτικοί. Σύμφωνα με το Ινστιτούτο Brookings στην Ουάσινγκτον οι θάνατοι των Ιρακινών υπολογίζονται σε 115.000, ενώ από τις δυνάμεις των Αμερικανών αναφέρονται 4.500 θάνατοι στρατιωτικών.
O Marcus Golczynski, ο πατέρας του παιδιού στη φωτογραφία, ήταν ένα από τα χιλιάδες θύματα του πολέμου στο Ιράκ. Στις 27 Μαρτίου 2007 ο Αμερικανός, που υπηρετούσε στις ναυτικές δυνάμεις του στρατού ως εθελοντής, σκοτώθηκε από εχθρικά πυρά στην ιρακινή επαρχία αλ Αανμπάρ. To σώμα του πεζοναύτη μεταφέρθηκε στην πατρίδα του, στο Mίντλ Τενεσί. Η σορός του επέστρεψε στην πόλη του τυλιγμένη στην αμερικανική σημαία.
Ήταν ένα από τα φέρετρα που ξεφορτώνονταν στις αεροπορικές βάσεις της Αμερικής. Το Πεντάγωνο είχε περιορίσει αυστηρά τη δημοσίευση εικόνων που έδειχναν σορούς στρατιωτών και απαγόρευε σε δημοσιογράφους να βγάζουν φωτογραφίες. Ωστόσο, τον Απρίλιο του 2004, στο πλαίσιο του Νόμου περί Ελευθερίας της Πληροφόρησης, η αμερικανική Αεροπορία έδωσε στη δημοσιότητα περισσότερες από 300 φωτογραφίες με νεκρούς αμερικανούς στρατιώτες.
Η φωτογραφία που έγινε σύμβολο και έμπνευση
Την ώρα της τελετής ο γιος του πεζοναύτη, Κρίστιαν, σφίγγει τα χείλη του και κρατά με δυσκολία τα δάκρυα του. Συντετριμμένος παραλαμβάνει την αμερικανική σημαία με την οποία τυλίχθηκε το φέρετρο με τη σορό του πατέρα του. Η έκφραση της δύναμης στο πρόσωπο του αποτυπώθηκε μέσα από τη φωτογραφία του Άαρον Θόμσον για το «The Daily News Journal». Έκανε τον γύρο του κόσμου και έγινε σύμβολο για τις οικογένειες των στρατιωτικών που μένουν πίσω και μετρούν θύματα πολέμων.
Επιπλέον το πρόσωπο του παιδιού αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για την ίδρυση ενός οργανισμού που στηρίζει παιδιά στρατιωτικών. «Το συναίσθημα του αγοριού μας διαπέρασε όλους», περιέγραψε ο Ντάριλ Μάκιν, ιδρυτής του οργανισμού. Υπήρξε γείτονας με τους γονείς του νεκρού πεζοναύτη. Κράτησε την εικόνα του μικρού, ο οποίος τον συγκλόνισε, στο γραφείο του.
Κοιτάζοντας τη φωτογραφία μια μέρα που ετοίμαζε γενέθλια για το γιο του, σκέφτηκε ότι «υπάρχουν παιδιά σαν τον Kρίστιαν που δεν θα μπορέσουν ποτέ να λάβουν δώρα από τους γονείς τους, γιατί σκοτώθηκαν προστατεύοντας τις ελευθερίες μας». Την επόμενη χρονιά διοργάνωσε μια εκδήλωση για τα γενέθλια του Κρίστιαν. Ωστόσο θεώρησε πως δεν ήταν αρκετό, καθώς ήθελε να βοηθήσει και άλλα παιδιά που έχουν χάσει τους γονείς τους όταν υπηρέτησαν την πατρίδα.
«Είμαστε στρατιώτες, μαχόμαστε και μερικές φορές μπορεί και να σκοτωθούμε. Μείνετε πίσω μας», είχε γράψει ο Marcus Golczynski σε ένα γράμμα στη μητέρα του. Έτσι και ο ιδρυτής του οργανισμού «Ένα παιδί στρατιωτικού» θέλησε να κάνει πράξη το όραμα του. Ο οργανισμός παρέχει δώρα και διακοπές σε παιδιά στρατιωτικών που έχουν σκοτωθεί. Ο Κρίστιαν ήταν το πρώτο παιδί που γιόρτασε τα γενέθλια μαζί τους.
Διαβάστε επίσης στη «ΜτΧ»: Καταιγίδα της Ερήμου. Ο Πόλεμος του Κόλπου διήρκεσε λίγες εβδομάδες, αλλά τελείωσε μετά από 12 χρόνια.
