Η πάμφτωχη κόρη μίας ανύπαντρης μητέρας έγινε η ερωμένη του ισχυρότερου άντρα της Αργεντινής και μέσα σε ένα χρόνο, η νόμιμη σύζυγός του.
Η Εβίτα Περόν έζησε μόλις 33 χρόνια, αλλά πρόλαβε να αφήσει το στίγμα της στον λαό της Αργεντινής.
Γεννήθηκε στις 7 Μαΐου του 1919 στο χωριό Χουνίν της Αργεντινής.
Η μητέρα της ήταν η ερωμένη ενός πλούσιου γαιοκτήμονα, με τον οποίο είχε αποκτήσει πέντε παιδιά.
Αν και είχε δώσει σε όλα το επίθετό του, Ντουάρτε, κανείς δεν τα αντιμετώπιζε ως νόμιμα παιδιά του.
Η νεαρή Εβίτα, εκτός από τη φτώχεια, είχε να αντιμετωπίσει τις κοροϊδίες των συγχωριανών της.
Δεν χρειάστηκε να τις υπομείνει για πολύ.
Σε ηλικία 15 ετών γνώρισε έναν νεαρό τραγουδιστή και έφυγαν μαζί για το Μπουένος Άιρες.
Ονειρευόταν να γίνει διάσημη ηθοποιός και ήταν διατεθειμένη να κάνει τα πάντα για να πραγματοποιήσει το όνειρό της.
Άλλαζε τους εραστές σαν τα πουκάμισα, χρησιμοποιώντας τους για να πετύχει τους στόχους της.
Σύντομα κατάφερε να γίνει μοντέλο σε περιοδικά, όπου φημιζόταν για τα μακριά, καλλίγραμμα πόδια της και το αψεγάδιαστο δέρμα της.
Η ζεστή φωνή της ήταν ιδιαιτέρως αγαπητή στο κοινό και η Εβίτα διέπρεψε ως ηθοποιός στο ραδιόφωνο.
Δυστυχώς, δεν γνώρισε την ίδια επιτυχία και στον κινηματογράφο.
Οι ταινίες που συμμετείχε δεν είχαν ανταπόκριση και κανείς δεν φάνηκε να εντυπωσιάζεται από τις ερμηνείες της δεσποινίς Ντουέρτε.
Η Εβίτα δεν κατάφερε ποτέ να γίνει μεγάλη ηθοποιός, αλλά τον Ιανουάριο του 1944, γνώρισε τον άντρα που θα την έκανε τη διασημότερη γυναίκα στην Αργεντινή.
Η Εβίτα που έγινε κυρία Περόν
Στις 22 Ιανουαρίου του 1944, η 24χρονη Εβίτα Ντουάρτε γνώρισε τον 48χρονο Συνταγματάρχη Χουάν Περόν, σε μία φιλανθρωπική εκδήλωση.
Έφυγαν μαζί το ίδιο βράδυ και μέσα σε λίγες μέρες, η Εβίτα είχε ουσιαστικά μετακομίσει στο σπίτι του χήρου Συνταγματάρχη.
Η νεαρή ηθοποιός δεν είχε ασχοληθεί ποτέ με την πολιτική, μέχρι να γνωρίσει τον Περόν, ο οποίος τότε εκτελούσε χρέη Υπουργού Εργασίας.
Ο σύντροφός της συνήθιζε να λέει σε φίλους τους, ότι σκόπευε να την μετατρέψει σε ένα “δεύτερο Χουάν” και η Εβίτα φάνηκε εξαιρετικά πρόθυμη να γίνει το alter ego του. Τον συνόδευε σε συναντήσεις και παρακολουθούσε προσεκτικά κάθε συζήτηση.
Όταν ο Περόν συνελήφθη από τους πολιτικούς του αντίπαλους, στις 9 Οκτωβρίου του 1945, η Εβίτα δεν τον εγκατέλειψε.
Πολλοί μαρτυρούν ότι αυτή που οργάνωσε τις μαζικές διαμαρτυρίες που ξέσπασαν έξι μέρες μετά και οδήγησαν στην αποφυλάκισή του.
Βέβαια, η Εβίτα δεν είχε ούτε τις γνωριμίες ούτε την πολιτική ισχύ για να πραγματοποιήσει τέτοιες δράσεις και η φήμη μπορεί να προέκυψε απ’ τους ίδιους τους Περόν για να αυξήσει την αίγλη που τους περιέβαλε.
Το σίγουρο, όμως, είναι ότι η νεαρή ηθοποιός δεν εγκατέλειψε ούτε στιγμή τον σύντροφό της και ο Περόν επιβράβευσε την αφοσίωσή της.
Την παντρεύτηκε στις 18 Οκτωβρίου του 1945 και μετά τη νίκη του στις εκλογές, τον Ιούνιο του 1946, η Εβίτα μετατράπηκε από μία ηθοποιός χαλαρών ηθών, στην πρώτη κυρία της Αργεντινής.
Η “Αγία” Εβίτα
Στις 8 Ιουλίου του 1948 λειτούργησε για πρώτη φορά το φιλανθρωπικό Ίδρυμα Εύα Περόν.
Ήταν η απάντηση της πρώτης κυρίας της Αργεντινής, στις κοσμικές αριστοκράτισσες, οι οποίες την απέρριψαν από το δικό τους φιλανθρωπικό ίδρυμα, εξαιτίας της ταπεινής καταγωγής της.
Η Περόν δεν χάρισε κάστανα. Διέκοψε τη χρηματοδότησε που λάμβαναν απ’ το κράτος και τη μετέφερε στο δικό της ίδρυμα, το οποίο έκανε ουσιαστική δουλειά για τον λαό.
Έχτισε σχολεία, νοσοκομεία, σπίτια και μοίρασε υποτροφίες, ρουχισμό και τρόφιμα.
Συναντούσε καθημερινά τους φτωχούς και αρρώστους της χώρας και σύμφωνα με περιγραφές του Τύπου, “αγκάλιαζε τους λεπρούς και φιλούσε τους συφιλιδικούς”.
Ο λαός την αντιμετώπιζε σαν Αγία και η δημοτικότητά της ξεπέρασε κάθε προηγούμενο.
Η πρώτη κυρίας της Αργεντινής έδειχνε πραγματικά αφοσιωμένη στο στόχο της, που ήταν η εξάλειψη της φτώχειας.
Δούλευε ατελείωτες ώρες και ακόμα και πολιτικοί της αντίπαλοι παραδέχτηκαν ότι προσέφερε σημαντικό έργο.
Λαϊκή επιθυμία να γίνει Αντιπρόεδρος της Αργεντινής
Το 1951 ο Περόν προσπαθούσε να επανεκλεγεί Πρόεδρος της Αργεντινής, αλλά η δημοτικότητά του είχε σημειώσει τεράστια πτώση.
Το μοναδικό όπλο που είχε στη διάθεσή του ήταν η σύζυγός του, Εβίτα, που ήταν ακόμα εξαιρετικά δημοφιλής.
Με δική της πρωτοβουλία, προτάθηκε νόμος στη Βουλή για το δικαίωμα ψήφου των γυναικών και μετά από μία αποτυχημένη προσπάθεια, ο νόμος υπερψηφίστηκε.
Στη συνέχεια, η Περόν δημιούργησε κόμμα αποκλειστικά για τις γυναίκες υποστηρίκτριες του Χουάν Περόν.
Τα μέλη έφταναν τις 50 χιλιάδες και πολλοί πιστεύουν ότι η επανεκλογή του Περόν οφειλόταν στις “γυναίκες της Εβίτας”.
Για να εκμεταλλευτεί την αγάπη του λαού για τη γυναίκα του, ο Περόν ανακοίνωσε ότι Αντιπρόεδρος στην κυβέρνησή του, θα γινόταν η Εβίτα.
Δύο εκατομμύρια κόσμος συγκεντρώθηκε έξω από τη Βουλή και ζητούσαν από την Εβίτα να επιβεβαιώσει την υποψηφιότητά της ως αντιπρόεδρος.
Η Περόν φάνηκε να διστάζει μέχρι που το πλήθος άρχισε να απαιτεί να αναλάβει η Εβίτα το αξίωμα της αντιπροέδρου.
Τελικά αναγκάστηκε να απορρίψει την πρόταση, γιατί ο στρατός δεν ήταν διατεθειμένος να δεχτεί εντολές από μία γυναίκα.
Ο θάνατος
Τον Ιανουάριο του 1950 η Εβίτα διαγνώστηκε με καρκίνο του τραχήλου της μήτρας.
Ήταν σε πολύ προχωρημένο στάδιο και η θεραπεία ήταν σχεδόν αδύνατη.
Τον Ιούνιο του 1952, η Εβίτα έγινε ξανά η πρώτη κυρία της Αργεντινής και συνόδευσε το σύζυγό της στο “γύρο του θριάμβου”, μετά τη νίκη τους στις εκλογές.
Είχε καλύψει το αδύνατο σώμα της με μια τεράστια γούνα, αλλά τα σημάδια της αρρώστιας ήταν εμφανή στη σιλουέτα της.
Ήταν η πρώτη γυναίκα στην Αργεντινή που έκανε χημειοθεραπεία, αλλά δεν φάνηκε καμία βελτίωση στην υγεία της.
Έφτασε να ζυγίζει μόλις 36 κιλά και χρειαζόταν βοήθεια ακόμα και για να σταθεί όρθια.
Η Εβίτα Περόν πέθανε στις 26 Ιουλίου του 1952, σε ηλικία 33 ετών.
Ολόκληρη η Αργεντινή θρήνησε το χαμό της.
Τα καταστήματα και οι δημόσιες υπηρεσίες έκλεισαν και χιλιάδες άνθρωποι κατέκλυσαν τους δρόμους γύρω από την προεδρική οικία.
Όταν η σορός της Εβίτας μεταφέρθηκε στο κτίριο που στεγαζόταν το Υπουργείο Εργασίας, οχτώ άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στην προσπάθειά τους να αγγίξουν το φέρετρο.
Το σώμα της Εβίτα ταριχεύθηκε ύστερα από εντολή του Χουάν Περόν και σήμερα βρίσκεται στον οικογενειακό τάφο των Ντουάρτε, στο Μπουένος Άιρες.
Η μεγάλη δύναμη της Εβίτας δεν ήταν τόσο η καθαρή πολιτική όσο η διαχείριση της δημόσιας εικόνας της.
Η ισχύ της δεν πήγαζε από τους πολιτικούς της συμμάχους, αλλά από τη λατρεία που επεδείκνυε ο λαός προς το πρόσωπό της.
Βέβαια αυτή η λατρεία ήταν πολύ πιο εύκολο να επιτευχθεί σε μια χώρα με έντονη λογοκρισία όπως η Αργεντινή, όπου τιμωρούνταν αυστηρά οποιοδήποτε αρνητικό σχόλιο αναφερόταν στους ηγέτες της χώρας.
Της Αθηνάς Τζίμα
Διαβάστε στη «ΜτΧ»: 
