Με πληροφορίες από το βιβλίο: «Συναρπαστικές Ιστορίες που δεν ειπώθηκαν ποτέ» – Εκδόσεις: Κλειδάριθμος
Στις αρχές του 1943, οι σύμμαχοι ετοιμάζονταν να εισβάλλουν από τη Βόρεια Αφρική στην κατεχόμενη από τους Ναζί, Ευρώπη. Προορισμός τους ήταν η Σικελία. Απαραίτητη προϋπόθεση για την επιτυχία της εισβολής ήταν να ξεγελαστεί ο εχθρός. Έτσι, οι βρετανοί αξιωματικοί κατέστρωσαν ένα αποτελεσματικό σχέδιο.
Κωδική ονομασία: Επιχείρηση Κιμάς (Mincemeat)
Πήραν ένα πτώμα από το νεκροτομείο του Λονδίνου και του έδωσαν μια «νέα» ταυτότητα. Το έντυσαν με στρατιωτική στολή και στις τσέπες έβαλαν τα ανάλογα χαρτιά που δήλωναν ότι η σορός ανήκε στον ταγματάρχη Ουίλιαμ Μάρτιν, των στρατιωτικών διαβιβάσεων. Οι συνθήκες θανάτου πλησίαζαν πολύ τις προδιαγραφές της επιχείρησης χάρη στη σημαντική ποσότητα υγρού η οποία βρίσκονταν στους πνεύμονές του. Η οικογένεια δέχτηκε, θέτοντας ως όρο να μην αποκαλυφθεί ποτέ η ταυτότητα του πτώματος.
Στο χέρι του έδεσαν με αλυσίδα έναν χαρτοφύλακα. Οι ειδικοί της βρετανικής αντικατασκοπείας έβαλαν πλαστά χαρτιά τα οποία έδειχναν ότι στόχος της εισβολής θα ήταν η Ελλάδα και όχι η Σικελία.
Η αρχική ιδέα ανήκε στον σμηναγό Τσαρλς Κολμόλντλεϊ. Είχε τη σκέψη να πέσει ένα πτώμα με αλεξίπτωτο που θα είχε τάχα μισανοίξει μαζί με έναν ασύρματο, μέσω του οποίου θα διαβιβάζονταν οι εσφαλμένες πληροφορίες στους Γερμανούς. Η πρόταση αυτή, σύμφωνα με τον ιστορικό Μπεν Μακιντάιρ, προερχόταν από ένα υπόμνημα που είχε συντάξει το 1939 ο Σερ Ίαν Φλέμινγκ, μετέπειτα συγγραφέας των μυθιστορημάτων του Τζέιμς Μποντ.
Ο Φλέμινγκ με τη σειρά του υποστήριξε ότι την ιδέα είχε πάρει από ένα μυθιστόρημα της δεκαετίας του ’30 του Μπέιζιλ Τόμσον.
Μεγάλη σημασία δόθηκε στην τοποθέτηση κατάλληλων αντικειμένων με ακρίβεια για τη δημιουργία πειστικής εντύπωσης ενός πραγματικού προσώπου. Ερωτικά γράμματα, εκπρόθεσμοι λογαριασμοί, ένα παλιό εισιτήριο λεωφορείου και διάφορα προσωπικά είδη συνέβαλαν ώστε οι Γερμανοί να πειστούν ότι ο ταγματάρχης ήταν πρόσωπο υπαρκτό.
Στη συνέχεια ένα βρετανικό υποβρύχιο πέταξε το σώμα του «ταγματάρχη Μάρτιν» έξω από τις ακτές της Ισπανίας, κάνοντας να φαίνεται ότι ο αξιωματικός των διαβιβάσεων σκοτώθηκε σε πτώση αεροπλάνου. Όπως ήλπιζαν, οι ισπανικές αρχές έδειξαν τα χαρτιά στους Γερμανούς. Εκείνοι ξεγελάστηκαν από την πρώτη στιγμή.
Τα νέα έφτασαν αμέσως στον Χίτλερ, ο οποίος όρισε την άμυνα της Ελλάδας ως πρώτη προτεραιότητα. Η γερμανική ανώτατη διοίκηση έστειλε μονάδες αρμάτων Πάντσερ και ο Χίτλερ διέταξε τον Ρόμελ να πάει στην Αθήνα ως ιθύνων νους της μάχης.
Βέβαια, δεν επρόκειτο να γίνει καμία μάχη στην Ελλάδα. Αντίθετα, οι δυνάμεις υπό τις διαταγές των στρατηγών Μοντγκόμερι και Τζορτζ Πάτον, αποβιβάστηκαν στις ακτές της Σικελίας, όπου ο γερμανικός στρατός ήταν απροετοίμαστος.
Για τις ανάγκες της επιχείρησης άρχισαν να συστήνονται εικονικές μονάδες (21 εικονικές μεραρχίες «συστάθηκαν» στη Βόρεια Αφρική), άρχισε η ανταλλαγή ψευδών μηνυμάτων μεταξύ διοικήσεων και μονάδων, η προμήθεια χαρτών των Βαλκανίων και κυρίως της Ελλάδας, αλλά και η πρόσληψη Ελλήνων διερμηνέων στο Λονδίνο.
Η νίκη επιτεύχθηκε ουσιαστικά με τη βοήθεια ενός ανθρώπου που δεν υπήρξε ποτέ.
Το νικηφόρο σύνθημα της αποστολής που απέστειλε ο Γουινστον Τσώρτσιλ ήταν: «Ο Κιμάς φαγώθηκε όλος».
Για περισσότερα από 50 χρόνια η ταυτότητα του πτώματος που χρησιμοποίησαν έμεινε αυστηρά μυστική από τη βρετανική κυβέρνηση. Το 1995 αποκαλύφθηκε ότι ανήκε στον 34χρονο άστεγο, Γκλεντούρ Μάικλ, ο οποίος αυτοκτόνησε τρώγοντας ποντικοφάρμακο.
