Διέταζε τη μαζική δολοφονία παιδιών, αλλά για να μην ξοδέψει σφαίρες, τα σκότωνε με την ξιφολόγχη. Έκαιγε γυναίκες και ανήλικα παιδιά και πετούσε τα μισοκαμμένα πτώματά τους σε αδέσποτα σκυλιά. Βίαζε νεαρές κοπέλες και κυκλοφόρησε μια φήμη ότι αφού τους έκοβε τον λαιμό, τις έβραζε με αλογίσιο κρέας και έφτιαχνε σαπούνι.
Από τον Πρωσικό στρατό στον Ισπανικό Εμφύλιο
Ο Όσκαρ Ντιρλεβέγκερ γεννήθηκε στο Βούρτσμπουρκ της Βαυαρίας στις 26 Σεπτεμβρίου 1895. Κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Πολέμου υπηρέτησε στον στρατό της γερμανικής αυτοκρατορίας και έφτασε μέχρι τον βαθμού του υπολοχαγού. Για την ανδρεία του στο πεδίο της μάχης κατά την εισβολή της Γερμανίας στο Βέλγιο, τιμήθηκε με τον «Σιδηρούν Σταυρό Πρώτης Κατηγορίας».
Μετά τη λήξη του πολέμου και την παράδοση της Γερμανίας ο Όσκαρ φυλακίστηκε από τη ρουμανική κυβέρνηση. Αν και αρνήθηκε να κρατηθεί αιχμάλωτος, ο Όσκαρ μετά από μικρό χρονικό διάστημα κατάφερε να δραπετεύσει με ακόμη 600 γερμανούς κρατούμενους.
Το 1919, τα έντονα αντισημιτικά και αντικομουνιστικά του αισθήματα τον οδήγησαν να συμμετάσχει στην επιχείρηση κατάπνιξης της αριστερής εξέγερσης στις περιοχές του Ρουρ και της Σαξονίας.Τρία χρόνια αργότερα επέστρεψε στη Γερμανία και εγγράφηκε σε πανεπιστήμιο, όπου σπούδαζε πολιτικές επιστήμες. Το ίδιο έτος έγινε μέλος του ανερχόμενου Εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος. Παράλληλα, εργαζόταν σε ένα εργοστάσιο μέχρι να γίνει επικεφαλής των ταγμάτων εφόδου στην περιοχή Έσλιγκεν το 1932.
Την ίδια χρονιά όμως καταδικάστηκε σε δύο χρόνια φυλάκισης για τον βιασμό ενός 14χρονου κοριτσιού. Του αφαιρέθηκε το πτυχίο, ενώ μία αναφορά από τις γερμανικές αρχές τον περιέγραφε ως » νοητικά ασταθή,φανατικό της βίας και αλκοολικό, που έχει το συνήθειο να ξεσπάει σε ωμή βία κάτω από την επήρεια ναρκωτικών ουσιών». Μετά την αποφυλάκισή του, που δεν τον συνέτισε καθόλου, ο Όσκαρ ταξίδεψε στην Ισπανία κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου και πολέμησε στο πλάι του Φράνκο, υπό τη Λεγεώνα του Κόνδορα των γερμανών Ναζί.
Η εντολή του Χίτλερ για εγκληματικά SS
Μετά τον Ισπανικό Εμφύλιο, ο Όσκαρ έστειλε επιστολή στον Χάινριχ Χίμλερ ζητώντας του άδεια να προσχωρήσει στα ένοπλα Ες -Ες. Ο ναζιστής ηγέτης αρνήθηκε εξαιτίας του παραβατικού παρελθόντος του Ντιρλεβέγκερ. Τελικά ένας στρατιώτης που πολέμησε μαζί με τον Όσκαρ στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο εγγυήθηκε για τον ίδιο και το Ναζιστικό κόμμα τον δέχτηκε για άλλη μια φορά.
Ο Χίτλερ, το 1939, είχε την ιδέα να συσταθεί ένα τάγμα, το οποίο θα ανήκε στον έλεγχο των Ες Ες, αλλά θα αποτελούταν μόνο από εγκληματίες και λαθροθήρες.
Ζήτησε από τον συνεργάτη του και υπεύθυνο για την στρατολόγηση της Βάφεν Ες Ες, Γκότλομπ Μπέργκερ, να ψάξει σε στρατόπεδα συγκέντρωσης φυλακές του Ράιχ και των κατεχόμενων χωρών για κατάδικους με βεβαρυμένο ποινικό μητρώο. Η ιδέα του Φύρερ στηριζόταν σε ένα ένοπλο τάγμα από «κακούργους» που δεν θα είχαν κανένα ηθικό φραγμό να προχωρήσουν σε εγκληματικές ενέργειες, ενώ ταυτόχρονα θα χρησιμοποιούσαν τις πρακτικές λαθροθηρίας για να ανακαλύψουν ομάδες ανταρτών στις κατεχόμενες περιοχές.
Η ταξιαρχία δημιουργήθηκε το 1940 και μετά από μερικούς μήνες εκπαίδευσης στη Βαυαρία, μεταφέρθηκε αρχικά στο Λούμπλιν της ανατολικής Πολωνίας.
Ιδανικότερος ηγέτης των καταδίκων θεωρήθηκε ο Όσκαρ, γι΄αυτό και το ένοπλο σώμα μετονομάστηκε σε «μονάδα Ντιρλεβέγκερ».
Τα υπόλοιπα ένοπλα σώματα των Ναζί αντέδρασαν στη δημιουργία του συγκεκριμένου τάγματος, μόνο για τον λόγο ότι περιλάμβανε εγκληματίες.
Έτσι η «μονάδα Ντιρλεβέγκερ» απέκτησε το δικό της οπλόσημο, που αποτελούταν από δύο σταυρωμένα τουφέκια πάνω από μία χειροβομβίδα.
Η δράση της μετέπειτα 36ης Ειδικής Ταξιαρχίας είχε διάρκεια περίπου μια πενταετία. Μέσα σε αυτό το διάστημα, οι θηριωδίες που διέπραξαν ξεπέρασαν κάθε νοσηρή φαντασία.
Η ταξιαρχία έδρασε αρχικά στην ανατολική Πολωνία, μεταφέρθηκε στο Μινσκ της Λευκορωσίας και στην Ουκρανία για να κορυφωθεί τον Αύγουστο του 1944 με την καταστολή της εξέγερσης στο γκέτο της Βαρσοβίας.
Βίασε, έκαψε και δολοφόνησε όλους τους αντιφρονούντες
Ο Ντιρλεβέγκερ δεν έκανε κανέναν διαχωρισμό. Στο στόχαστρο της Ταξιαρχίας ήταν όλοι. Εβραίοι, παρτιζάνοι, αντάρτες, κομμουνιστές.
Στο Λούμπλιν στοίβαζε σε φάρμες άμαχο πληθυσμό και στη συνέχεια τον έκαιγε ζωντανό. Όποιος προσπαθούσε να σωθεί, δεχόταν μια σφαίρα στο κεφάλι.
Στο Μινσκ, μέσα σε μία ημέρα η ταξιαρχία δολοφόνησε 15.000 «αντάρτες», όπως έγραψε ο Όσκαρ στο ημερολόγιό του.
Ο «μαέστρος¨της ταξιαρχίας ξεπερνούσε όλους του άνδρες σε κτηνωδίες. Λεηλατούσε επανειλημμένα τον πληθυσμό των στρατοπέδων συγκέντρωσης και των γκέτο, απήγαγε παιδιά και ζητούσε λύτρα για την απελευθέρωσή τους. Για να «διασκεδάσει» τους στρατιώτες του, βασάνιζε αιχμαλώτους, χορηγούσε σε κοπέλες στρυχνίνη, μια νευροτοξίνη που προκαλούσε αργό και φριχτό θάνατο.
Στο γκέτο της Βαρσοβίας, ο Όσκαρ και οι άνδρες του λεηλάτησαν τους κατοίκους και στη συνέχεια δολοφόνησαν πάνω από 40.οοο άτομα.
Για τη συμβολή στο ναζιστικό οικοδόμημα, ο Ντιρλεβέγκερ τιμήθηκε με τον «Σταυρό των Ιπποτών», αφού οι ανώτεροί του παραποίησαν την αλήθεια σχετικά με τις πράξεις του.
Το τέλος του «χασάπη της Βαρσοβίας»
Παρά τις προσπάθειες αποσιώπησης των θηριωδιών του Ντιρλεβέγκερ, ο σαδιστής άνδρας κέρδισε το ψευδώνυμο ο «Χασάπης της Βαρσοβίας». Όταν μαθεύτηκε η δράση του από τις συμμαχικές δυνάμεις, οι ανώτεροί του τον «πρόδωσαν» αλλά ο Όσκαρ φυγαδεύτηκε. Την 1η Ιουνίου 1945, ένα μήνα μετά την αυτοκτονία του Χίτλερ, ο Όσκαρ συνελήφθη και μεταφέρθηκε σε γαλλικό στρατόπεδο αιχμαλώτων πολέμου. Λίγες μέρες αργότερα ήταν νεκρός. Οι φύλακες του στρατοπέδου που ήταν Πολωνοί, τον χτύπησαν μέχρι θανάτου.
Υπήρχε όμως και η άποψη ότι ο Όσκαρ Ντιρλεβέγκερ δεν πέθανε, αλλά δραπέτευσε. Η κυβέρνηση της Γαλλίας, έκανε εκταφή της σορού του, τερματίζοντας οποιαδήποτε θεωρία συνωμοσίας.
Διαβάστε στη «ΜτΧ»: Νεαρές κοπέλες στην αγχόνη των Γερμανών Ναζί. Φωτογραφικά ντοκουμέντα από τις σαδιστικές εκτελέσεις 17χρονων κοριτσιών που έκαναν αντίσταση. Τις κρεμούσαν από μικρό ύψος για να πεθάνουν αργά και βασανιστικά
