Στο πρώτο μοντέλο πληκτρολογίου τα γράμματα ήταν τοποθετημένα αλφαβητικά. Με αυτή τη σειρά όταν οι δαχτυλογράφοι πληκτρολογούσαν γρήγορα, οι μοχλοί των γραμμάτων μπλέκονταν και η γραφομηχανή σταματούσε.
Το σύστημα QWERTY τοποθέτησε τα γράμματα με διαφορετική σειρά και έδωσε τη λύση στο πρόβλημα. Από το 1973 αποτέλεσε πρότυπο για όλες τις γραφομηχανές και σήμερα αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα των υπολογιστών μας.
Ένας συντάκτης εφημερίδας από το Μιλγουόκι των ΗΠΑ, μαζί με έναν φίλο του, δημιούργησαν την ιδέα της σύγχρονης γραφομηχανής. Ο Κρίστοφερ Σολς με τον Κάρλος Γκλίντεν πήραν μερικές χορδές πιάνου και ένα πλήκτρο τηλέγραφου και κατασκεύασαν το πρώτο μοντέλο γραφομηχανής. Η αρχική ιδέα περιελάμβανε έναν κινητό μηχανισμό με μελάνι, έναν μοχλό για τη συστροφή του χαρτιού και ένα πληκτρολόγιο με γράμματα, τα οποία ήταν τοποθετημένα αλφαβητικά.
Από την αρχή, όμως, της λειτουργίας τους, οι γραφομηχανές παρουσίασαν προβλήματα. Τα πλήκτρα ήταν συνδεδεμένα με μεταλλικούς βραχίονες που είχαν στην άκρη ανάγλυφα στοιχεία. Όταν οι δαχτυλογράφοι προσπαθούσαν να πληκτρολογήσουν γρήγορα, οι μεταλλικοί τους βραχίονες κολλούσαν.
Η λύση ήταν να τοποθετηθούν ζευγάρια γραμμάτων που συχνά γράφονται το ένα μετά το άλλο, ώστε οι μεταλλικοί βραχίονες να είναι μακριά ο ένας από τον άλλο και να μην μπλοκάρουν κατά την πληκτρολόγηση.
Ο Σολς για να καταλήξει στο σημερινό σύστημα πληκτρολογίου συμβουλεύτηκε έναν εκπαιδευτικό, ο οποίος τον βοήθησε να αναλύσει τα πιο συνηθισμένα ζεύγη γραμμάτων στα Αγγλικά. Για έξι χρόνια δούλευε προσπαθώντας να βρει τη σειρά που θα μείωνε τα λάθη στην πληκτρολόγηση και τα κολλήματα των βραχιόνων. Έτσι υπαγόρευσε τη διάταξη του πληκτρολογίου που είναι γνωστή ως QWERTY, από τα πρώτα έξι γράμματα της πρώτης σειράς.
Η ταχύτητα των γραμματέων μειώθηκε αισθητά, αφού για να σχηματίσουν πλέον μια λέξη έπρεπε να «διανύσουν» μεγαλύτερη απόσταση με τα δάχτυλα στο πληκτρολόγιο, αλλά και να ψάξουν λίγο παραπάνω τα γράμματα.
Το 1873 ο Σολς πούλησε τα δικαιώματα κατασκευής της γραφομηχανής στην εταιρία Ρέμινγκτον-Σονς. Η πρώτη γραφομηχανή μαζικής παραγωγής με τη συγκεκριμένη διάταξη ονομάστηκε γραφομηχανή Σολς-Γκλίντεν και αποτέλεσε πρότυπο για όλες τις γραφομηχανές.
Η αρχική γραφομηχανή Σολς-Γκλίντεν έγραφε μόνο κεφαλαία γράμματα και ήταν σχεδιασμένη με έναν τρόπο που εμπόδιζε τη δαχτυλογράφο να βλέπει το χαρτί ενώ πληκτρολογούσε. Οι διαφημίσεις την προωθούσαν σε κληρικούς και δικηγόρους, ένα αγοραστικό κοινό δηλαδή που θα μπορούσε να ανταπεξέλθει στην πολύ υψηλή τιμή της τότε. Κόστιζε 125 δολάρια και οι πωλήσεις της ήταν αρχικά ελάχιστες.
«Ένα μηχάνημα που αντικαθιστά την πένα σε όλα τα είδη γραφής», ήταν το σλόγκαν της γραφομηχανής σε διαφήμιση το 1876.
Ακολούθησαν και άλλες διατάξεις, όπως η επιστημονική και η ντβόρακ. Στο τελευταίο σύστημα, που επινοήθηκε το 1933 από τον Αμερικανό Ντβόρακ, τα σύμφωνα είναι χωρισμένα δεξιά από τα φωνήεντα που βρίσκονται αριστερά, ενώ τα γράμματα που χρησιμοποιούνται περισσότερο είναι στη μεσαία σειρά.
