Ο Μαξ Κάριγκαν, γόνος μεσοαστικής τάξης, μόλις έχει λάβει το χαρτί κατάταξης για το Βιετνάμ. Διστακτικός πηγαίνει στην επιτροπή για τη συνηθισμένη σωματική αξιολόγηση. Λίγα δευτερόλεπτα αφού μπαίνει στο κτίριο, καταπίνει μία μπάλα από βαμβάκι.
Υπό τον ήχο του τραγουδιού των «Beatles», I Want You», ο «Θείος Σαμ» ζωντανεύει από τις αφίσες που κοσμούν την επιβλητική αίθουσα και με προτεταμένο το χέρι αρπάζει τον Μαξ από τον ώμο και του φωνάζει «Σε θέλω».
Η σκηνή αμέσως αλλάζει και δύο ένστολοι χτυπούν παλαμάκια και βίαια οδηγούν τον νέο σε ένα στενό διάδρομο. Οι στρατιώτες πολλαπλασιάζονται και τα πανομοιότυπα σκληρά χαρακτηριστά τους μοιάζουν με ξύλινες μάσκες.
Η μουσική ταινία αφιέρωμα στους «Beatles»
Το 2007 κυκλοφόρησε στις αμερικανικές αίθουσες το φιλμ «Across the Universe, μία συμπαραγωγή ΗΠΑ και Βρετανίας. Η ταινία αφηγούνταν την ιστορία αγάπης ανάμεσα στον Τζουντ και τη Λούσι. Όπως ο Τζον Λένον, έτσι και ο Τζουντ είχε γεννηθεί στο Λίβερπουλ και αποφάσισε να ταξιδέψει στη Νέα Υόρκη, ώστε να εργαστεί ως καλλιτέχνης. Στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού ο Τζουντ γνωρίζει τον Μαξ, έναν αντισυμβατικό νέο που προέρχεται από μια συντηρητική οικογένεια της μεσοαστικής τάξης. Μέσω του Μαξ έρχεται σε επαφή και με την όμορφη αδερφή του, τη Λούσι, την οποία και ερωτεύεται.
Όπως σε πολλές ρομαντικές ταινίες, το ζευγάρι μέχρι να έχει ένα ευτυχισμένο τέλος περνά από πολλά εμπόδια.
Το «Across the Universe» κάνει ένα βήμα παραπάνω και μαζί με τους ερωτευμένους νέους παρουσιάζεται και ο μετασχηματισμός της αμερικανικής κοινωνίας. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ΄60, ο φοιτητικός κόσμος βρίσκεται σε αναβρασμό και το κίνημα των χίπις είναι στο ζενίθ του.
Στο απόγειο έχουν φτάσει και οι πορείες κατά του πολέμου στο Βιετνάμ, καθώς επίσης και ο αγώνας για την ελευθερία του λόγου και των κοινωνικών δικαιωμάτων.
Σε όλη την ταινία ακούγονται 34 διασκευασμένα τραγούδια των «Beatles». Εκτός από τους βασικούς ηθοποιούς, εμφανίζονται επίσης ο Τζο Κόκερ, ο Μπόνο των «U2», αλλά και η Σάλμα Χάγιεκ. Όλοι τους τραγουδούν από ένα γνωστό τραγούδι των «Σκαθαριών».
Στη χορογραφημένη σκηνή, καθώς ο Μαξ περπατάει, οι ένστολοι τον γδύνουν αφήνοντας τον μόνο με το εσώρουχο, μέχρι που φτάνει σε ένα δωμάτιο με πολλούς άλλους φαντάρους.
«Σε θέλω τόσο πολύ που μπορεί να τρελάνει», τραγουδούν όλοι με μια φωνή και ξαφνικά το ταβάνι κατεβαίνει, διαχωριστικά εμφανίζονται και δημιουργούνται μικρά κλειστοφοβικά δωμάτια, ένα για τον κάθε υποψήφιο στρατιώτη.
Όσοι έχουν επιλεγεί να περάσουν από την επιτροπή, περνούν από μια σειρά εξετάσεων, σαν ένα κομμάτι κρέας. Ένας ιατρός, ο οποίος δεν εμφανίζεται, εξετάζει εξονυχιστικά όλα τα σημεία του σώματος.
Η σκηνή αλλάζει για άλλη μια φορά και τώρα όλοι οι ημίγυμνοι νεαροί εξαναγκάζονται να κάνουν κάμψεις, όσο οι ένστολοι πατούν επάνω τους. Ο εξευτελισμός των φαντάρων συνεχίζεται, καθώς χορεύουν μαζί με τους «βασανιστές» τους.
Το επόμενο πλάνο μεταφέρει τους θεατές σε μία ζούγκλα, όπου ακούγονται τα ελικόπτερα και φαίνονται οι λασπωμένες αρβύλες των νέων.
Κουβαλούν το τεράστιο άγαλμα της ελευθερίας, τραγουδώντας «είναι τόσο βαριά».
Το πλάνο αλλάζει και τώρα φαίνεται το χέρι του Μαξ που κρατά μια μινιατούρα του αγάλματος της Ελευθερίας στο γραφείο ενός αξιωματικού.
«Κάποιος λόγος που δεν θα έπρεπε να πας στον στρατό γιε μου;¨, τον ρωτά, με τον Μαξ να του απαντά»: είμαι ένας πασιφιστής ομοφυλόφιλος με κηλίδες στα πνευμόνια μου».
Σαν να μην έχει ακούσει τίποτα, ο αξιωματικός του λέει «αφού δεν έχεις πλατυποδία» και βάζει σφραγίδα στα χαρτιά του Μαξ. Είναι επίσημα στον στρατό.
Ο Ρίγκο Σταρ και ο Πολ Μακ Κάρτνεϊ ενθουσιάστηκαν
Τη σκηνοθεσία της ταινίας ανέλαβε η Τζούλι Τέιμορ. Το έργο, αν και προτάθηκε για Όσκαρ δεν έλαβε καλές κριτικές, ενώ τα έσοδα από τις προβολές δεν κάλυψαν τον αρχικό προϋπολογισμό. Αρκετοί θεατές και κριτικοί ενοχλήθηκαν με το γεγονός ότι Ασιάτες, έγχρωμοι και ομοφυλόφιλοι τραγουδούσαν κομμάτια των «Beatles», ενός συγκροτήματος που είχε στιγματίσει ολόκληρες γενιές σε Ευρώπη και Αμερική.
Επιπλέον, η ταινία δεν είχε ένα συγκεκριμένο αφηγηματικό μοτίβο. Κορμός ήταν τα μουσικά κομμάτια, ενώ ο ρεαλισμός συνδυαζόταν αρκετές φορές αποτυχημένα με σουρεαλιστικές καταστάσεις.
Παρόλα αυτά, η σκηνοθέτις πριν από την επίσημη προβολή, κάλεσε τον Πωλ Μακ Κάρτνεϊ να παρακολουθήσει την ταινία. Το πρώην «Σκαθάρι» ενθουσιάστηκε. Το ίδιο και ο Ρίγκο Σταρ, ο οποίος ανέφερε ότι «η μουσική, το σεξ, το ροκ εν ρολ και η πολιτική αποτυπώνονταν στη μεγάλη οθόνη».
Παρά τη χλιαρή αποδοχή του «Acroos the Universe», η Τέιμορ υπερασπίστηκε τη δουλειά της λέγοντας ότι ¨αυτό που δείξαμε στην οθόνη πηγάζει από μια τραυματική εποχή. Δεν διαφέρει από το σήμερα. Όμως, αυτό που αντιμετωπίζουμε τώρα είναι τελείως διαφορετικό. Πού είναι τώρα τα αντιστασιακά τραγούδια;»
Διαβάστε στη «ΜτΧ»: 
