15 Ιουλίου 1952. Η Εθνική Ομάδα αντιμετωπίζει στο στάδιο «Ρατίνα» της φινλανδικής πόλης Τάμπερε τη δυνατή και φιλόδοξη Δανία. Ο αγώνας λήγει 2-1 υπέρ της σκανδιναβικής χώρας.
Όλοι όμως, αθλητές, φίλαθλοι και δημοσιογράφοι μιλούν για τον Νίκο Πεντζαρόπουλο. Ο «Ηρωας του Τάμπερε», όπως ονομάστηκε από εφημερίδα της εποχής, κράτησε χαμηλά το σκορ για την Εθνική και έκανε Ευρώπη και Ελλάδα να παραμιλούν για το μεγάλο ταλέντο του.
Από την Καλλιθέα στην πρώτη ομάδα του Πανιωνίου
Ο Νίκος Πεντζαρόπουλος γεννήθηκε τον Ιανουάριο (κάποιοι ισχυρίζονται τον Ιούλιο) του 1927 στην Καλλιθέα. Οι εποχές ήταν δύσκολες στην Ελλάδα του μεσοπολέμου και πολλά παιδιά έβρισκαν διέξοδο στις αλάνες παίζοντας ποδόσφαιρο.
Ο Πεντζαρόπουλος στα 13 του έπαιζε σε μια ομάδα της περιοχής του, τον Κεραυνό, όταν τον ανακάλυψε ο τερματοφύλακας του Πανιωνίου, Γιώργος Ρουσσόπουλος.
Ο γκολκίπερ των «κυανέρυθρων»εντυπωσιάστηκε με το μικρό παιδί, το οποίο χωρίς παπούτσια και με μια μαύρη φανέλα υπερασπιζόταν με κάθε τρόπο την εστία του.
Αποφάσισε να τον πλησιάσει και να του προτείνει να αγωνιστεί στην ομάδα της Νέας Σμύρνης.
Τότε, ο Ρουσσόπουλος ήρθε αντιμέτωπος με μια ¨οπαδική» δυσκολία.
Όλοι στην οικογένεια του Πεντζαρόπουλου ήταν Παναθηναϊκοί!
Μετά από πολλές προσπάθειες, τα κατάφερε. Τον Μάιο του 1943, ο Πεντζαρόπουλος έπαιζε στην ομάδα παίδων του Πανιωνίου. Ο ψηλός και ευλύγιστος νέος, με τα άλματα και την αυτοθυσία του γρήγορα «ανέβηκε» στην τρίτη ομάδα και μέσα σε λιγότερο από έναν χρόνο έπαιζε στη δεύτερη.
Το 1946 έπαιξε τυχαία με την πρώτη ομάδα στο παιχνίδι εναντίον του Απόλλωνα. Ο Ρουσσόπουλος δεν ήταν διαθέσιμος για τον συγκεκριμένο αγώνα.
Το ματς έληξε ισοπαλία 2-2, αλλά η απόδοση του Πεντζαρόπολου ήταν ικανοποιητική.
Σύντομα καθιερώθηκε κάτω από τα γκολ – ποστ του Πανιωνίου.
Μάλιστα, ο «κέρβερος¨ της κυανέρυθρης ομάδας κατάφερε να σταματήσει ακόμη και τον δαιμόνιο Ανδρέα Μουράτη του Ολυμπιακού.
Στις 22 Δεκεμβρίου 1946 ο Πανιώνιος κέρδισε με σκορ 5-4 τον Ολυμπιακό στο Καραϊσκάκη. Σε κάποια στιγμή του αγώνα, ο Πεντζαρόπουλος σούταρε το ελεύθερο από το ύψος της μεγάλης περιοχής, αλλά η μπάλα εξαιτίας του αντίθετου ανέμου έφτασε ως το κέντρο. Ο Μουράτης, που φημιζόταν για το δυνατό του σουτ, εξαπέλυσε έναν «κεραυνό» προς την εστία του Πανιωνίου. Ο Πεντζαρόπουλος, ελέγχοντας την πορεία της μπάλας, βημάτισε με την πλάτη προς το τέρμα και στη γραμμή της μικρής περιοχής σηκώθηκε στον αέρα, γύρισε το σώμα του 180 μοίρες, τεντώθηκε και έδιωξε την μπάλα πέφτοντας μέσα στα δίχτυα. Οι φίλαθλοι τον αποθέωσαν, ενώ ο Μουράτης έτρεξε, τον σήκωσε και τον φίλησε!
«Γεννήθηκε ο νέος Ζαμόρα»
Στις 28 Νοεμβρίου 1948, ο Πεντζαρόπουλος κλήθηκε για πρώτη φορά στην Εθνική Ομάδα. Από τις 11 συνολικά συμμετοχές του, η σημαντικότερη εμφάνισή του ήταν το 1952, σε έναν στο γήπεδο «Ρατίνα» στο Τάμπερε.
Στην μικρή πόλη της Φινλανδίας, η Ολυμπιακή Ομάδα της Ελλάδας έδωσε τον πρώτο αγώνα για την είσοδο στον α΄γύρο του Ολυμπιακού τουρνούα.
Αντίπαλος της η πανίσχυρη Δανία, η οποία είχε φιλοδοξίες να φτάσει μέχρι τον τελικό. Στο πρώτο ημίχρονο, η Εθνική είχε ήδη δεχθεί δύο γκολ.
Μπροστά σε 7.000 θεατές, ο Πεντζαρόπουλος όμως έκανε το παιχνίδι της ζωής του. Οι τρομερές του επεμβάσεις δεν άφησαν να «ξεφύγει» το σκορ. Στο 84′ ο Εμμανουηλίδης μείωσε σε 2-1 και ο Πεντζαρόπουλος ανακηρύχθηκε από τους δημοσιογράφους ως ο «Ήρωας του Τάμπερε».
Για τις επόμενες εβδομάδες, όλος ο αθλητικός κόσμος μνημόνευε την εξαιρετική εμφάνιση του Πεντζαρόπουλου.
Ακόμη και ο διεθνής Τύπος υποκλίθηκε στο ταλέντο του, γράφοντας άρθρα με τίτλο «γεννήθηκε ο νέος Ζαμόρα», παρομοιάζοντας τον ελληνα διεθνή με τον κορυφαίο ισπανό τερματοφύλακα.
Η Ίντερ και η αποτυχημένη μεταγραφή
Τον αγώνα στο Τάμπερε παρακολούθησε και ο τότε προπονητής της Ίντερ, Αλμπέρτο Φόνι, καθώς την επόμενη ημέρα η Ιταλία αντιμετώπιζε την Αμερική.
Ο Φόνι εντυπωσιάστηκε με τον Πεντζαρόπουλο και πρότεινε στον τερματοφύλακα να υπογράψει συμβόλαιο στη μεγάλη ιταλική ομάδα.
Τον Αύγουστο του 1952 ο Πεντζαρόπουλος ταξίδεψε στο Μιλάνο, με πρόσχημα τις σπουδές του στη ραδιοτεχνική σχολή της πόλης. Για τους επόμενους επτά μήνες συμμετείχε σε όλες τις προπονήσεις της Ίντερ και πήρε μέρος σε αρκετά φιλικά της ομάδα, πραγματοποιώντας πάντοτε πολύ καλές εμφανίσεις. Όσο καιρό βρισκόταν στο Μιλάνο, ήλπιζε ότι ο Πανιώνιος θα έδινε το «πράσινο φως» για τη μεταγραφή του.
Αυτό δεν έγινε ποτέ. Ο πρόεδρος του Πανιωνίου, Δημήτρης Καραμπάτης, αρνήθηκε να δώσει στην Ίντερ τον πολυπόθητο τερματοφύλακα. Παρά τους καβγάδες και την «υποχώρηση» του Πεντζαρόπουλου να δώσει στον σύλλογο 100.000 δραχμές από τη μεταγραφή, ένα μεγάλο ποσό για την εποχή, ο Καραμπάτης ήταν ανένδοτος.
Ο παλαίμαχος τερματοφύλακας
Το 1953 ο Νίκος Πεντζαρόπουλος επέστρεψε πικραμένος και απογοητευμένος στην Ελλάδα και στην ομάδα που αγάπησε, αλλά του στάθηκε εμπόδιο σε μια καλύτερη καριέρα.
Στην κυανέρυθρη ομάδα αγωνίστηκε άλλα δύο χρόνια, αλλά οι επιδόσεις του δεν θύμιζαν σε τίποτα τον «ιπτάμενο» τερματοφύλακα.
Στα 28 του μόλις χρόνια, ο Πεντζαρόπουλος σταμάτησε να παίζει επαγγελματικά.
Έγινε προπονητής και εργάστηκε στα τμήματα υποδομής του Πανιωνίου. Μάλιστα ήταν εκείνος που ανέδειξε τον επίσης ταλαντούχο τερματοφύλακα Αντώνη Μανίκα.
Παντρεύτηκε και απέκτησε μία κόρη, ενώ άνοιξε δύο καταστήματα στη Νέα Σμύρνη.
Στις 29 Μαρτίου 1979, στα 52 του, ο «ήρωας του Τάμπερε» έχασε τη μάχη με τον καρκίνο. Ήταν λίγοι μήνες πριν από την κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδας από τον Πανιώνιο.
Διαβάστε στη «ΜτΧ»: 
