Το κείμενο έστειλε η Νατάσα Πολίτη, φιλόλογος
Αμέσως μετά την ανεξαρτησία της Ελλάδας το 1830, άρχισαν οι συζητήσεις για τη δημιουργία τραπεζικού συστήματος που θα ήταν αντάξιο με εκείνο των δυτικών χωρών.
Η Ελλάδα ήταν κατακερματισμένη από τον πόλεμο της ανεξαρτησίας και όλες της οι δομές βρίσκονταν σε πρωτόγονη κατάσταση. Το μεγαλύτερο τμήμα του πληθυσμού ήταν αγρότες και έτσι η οικονομία βασιζόταν ως επί το πλείστον στα αγροτικά προϊόντα και στην εξαγωγή τους στο εξωτερικό. Καθώς απουσίαζαν τα τραπεζικά ιδρύματα, οι έμποροι λειτουργούσαν και ως πιστωτές με όρους τοκογλυφίας και εκμετάλλευσης των παραγωγών.
Η ίδρυση της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος
Τα παραπάνω και η ανάγκη διαχείρισης των χρεών του κράτους, η έκδοση χαρτονομίσματος και τα κεφάλαια που χρειάζονταν οι νέες επιχειρήσεις οδήγησαν στην ίδρυση της Εθνικής Τράπεζας το 1841. Ο Ελβετός Ιωάννης-Γαβριήλ Εϋνάρδος, (1775-1863), τιμημένος με τον τίτλο του ευεργέτη του ελληνικού έθνους, ήταν ο κύριος μέτοχος της τράπεζας.
Ο Εϋνάρδος είχε βοηθήσει το ελληνικό κράτος στη διάρκεια της επανάστασης, καθώς παρενέβη υπέρ των δικαιωμάτων του ελληνικού έθνους αρκετές φορές. Ταυτόχρονα, είχε πληρώσει μισό εκατομμύριο χρυσά φράγκα για την αποπληρωμή του δανείου της Αγγλίας προς την Ελλάδα.
Πρώτος διοικητής της ήταν ο Γεώργιος Σταύρου, ευεργέτης της χώρας, τραπεζίτης και μέλος της Φιλικής Εταιρίας. Το 1869 πέθανε από ανακοπή μέσα στο κτίριο της Εθνικής Τράπεζας.
Η Εθνική Τράπεζα δεν ήταν δυνατό να αλλάξει αμέσως τις συνθήκες που επικρατούσαν στην οικονομία, ωστόσο σταδιακά κέρδισε την εμπιστοσύνη των πολιτών και διεύρυνε το μετοχικό της κεφάλαιο. Εξαπλώθηκε στην Ερμούπολη και την Πάτρα και παρέμεινε το κυρίαρχο τραπεζικό σύστημα για πολλά χρόνια.
Σημείωση: Η «Μηχανή του Χρόνου» δέχεται κείμενα αναγνωστών και αν είναι στο πνεύμα της σελίδας, τα δημοσιεύουμε. Φυσικά δεν παρεμβαίνουμε ουσιαστικά στα κείμενα, ούτε και φέρουμε ευθύνη για τυχόν ανακρίβειες. Μπορείτε να στέλνετε τα κείμενα με ένα σύντομο βιογραφικό σας στο [email protected].
Διαβάστε στη «ΜτΧ»:
