Ο τραυματισμός ενός άντρα, τον Δεκέμβριο του 1960 και το ρεπορτάζ ενός δημοσιογράφου για τις συνθήκες του ατυχήματος, έφεραν στο φως τα αποκαλούμενα από τους δημοσιογράφους «Ιψενικά Τρίγωνα» στη Χώρα Γορτυνίας. Το σκάνδαλο ξέσπασε όταν ο ρεπόρτερ πλησίασε ανυποψίαστος τη γυναίκα που καθόταν δίπλα στον τραυματισμένο άντρα της. Εκείνη με αφοπλιστική ειλικρίνεια του είπε:
«Εγώ είμαι η δεύτερη γυναίκα, έχουμε ένα παιδί μαζί και τώρα είμαι έγκυος στο δεύτερο. Δεν είμαστε παντρεμένοι. Να σας πει η σύζυγός του τι συνέβη που κάθεται δίπλα μου».
Ο Τύπος της εποχής βρήκε ανέλπιστα το σκάνδαλο που έψαχνε για να κατακεραυνώσει την μικρή κοινωνία που προσπαθούσε να επιβιώσει μακρυά από τις ανέσεις του πολιτισμού. Τα δημοσιεύματα συμπεριέλαβαν προσβλητικά σχόλια ότι το χωριό «δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τις ανηθικότητες και τα έκλυτα ήθη των μεγαλουπόλεων». Μάλιστα ο συντάκτης χρησιμοποίησε σκληρά λόγια γράφοντας ότι στο χωριό καθιερώθηκε μια κατάσταση εγνωσμένης ανηθικότητας, με άγραφους νόμους την οποία ανέχονταν μέχρι και οι αστυνομικές αρχές και η Εκκλησία.
Ο γιατρός του χωριού προσπάθησε να αποδώσει το φαινόμενο χρονολογικά στην περίοδο της Τουρκοκρατίας, όταν οι δυο γυναίκες ήταν απολύτως νόμιμες. Στην προκειμένη περίπτωση όμως δεν ήταν αυτή η αιτία. Στο χωριό επικράτησε η άποψη ότι όποια γυναίκα δεν μπορούσε να κάνει παιδιά, ο άνδρας είχε το δικαίωμα να τεκνοποιήσει με άλλη γυναίκα και να ζήσει κάτω από την ίδια στέγη με τη νόμιμη σύζυγό του. Έτσι, σε πολλές οικογένειες οι άνδρες έκαναν παιδιά μόνο με τις ερωμένες τους.
Δεν ήταν από την αρχή αποδεκτό από τη σύζυγο. Με τον καιρό όμως έγινε αποδεκτό ως κάτι αναμενόμενο και φυσικό. Την στάση αυτή φαίνεται ότι ακολούθησαν και άλλοι άνδρες που είχαν ήδη παιδιά με τη γυναίκα τους, αλλά ήθελαν μια αλλαγή στη ζωή τους. Έτσι, σιγά σιγά διαμορφώθηκε μια κοινωνική ανοχή που αποδεχόταν την ύπαρξη της επίσημης ερωμένης.
Σταδιακά τα ερωτικά τρίγωνα των έγγαμων ζευγαριών άρχισαν να «νομιμοποιούνται». Τη δεκαετία του 60 το χωριό είχε 750 μόνιμους κατοίκους, περίπου 120 οικογένειες. Απείχε 1,5 ώρα με το «ζώο» από τον Πύργο και οι κάτοικοί της ασχολούνταν κυρίως με την κτηνοτροφία, με εξαίρεση κάποιους γαιοκτήμονες.
Πολλές φορές η Εκκλησία και οι αστυνομικές αρχές προσπάθησαν να αντιδράσουν, αλλά όπως είχε δηλώσει ο τότε διευθυντής της Χωροφυλακής «από την στιγμή που δεν αντιδρούν οι νόμιμες σύζυγοι, εμείς δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα». Τα χρόνια πέρασαν και το φαινόμενο μειώθηκε σταδιακά, αφήνοντας πίσω τις «σκανδαλώδεις» ημέρες της μικρής κοινωνίας.
