Επέστρεψε στον πολιτισμό, ο «άνθρωπος θαύμα του Ειρηνικού» με εμφάνιση που παραπέμπει περισσότερο σ΄έναν καλοταϊσμένο Ροβινσώνα Κρούσο, παρά σε έναν απελπισμένο ναυαγό. Και όμως, ο ψαράς δήλωσε ότι επέζησε πίνοντας βρόχινο νερό και αίμα χελώνας, για περισσότερο από ένα χρόνο και ήταν χαμένος, μόνος και αβοήθητος στα νερά του ωκεανού.
«Είμαι ζωντανός, είμαι ζωντανός, δεν το πιστεύω» φώναξε, χαμογελώντας στους δημοσιογράφους, ο Χοσέ Σαλβαδόρ Αλβαρένγκα, μόλις πάτησε το πόδι στη Ματζούρο, την πρωτεύουσα των νησιών Μάρσαλ. Μόλις είχε γίνει το πρόσωπο της ημέρας διεθνώς.
Όταν ρωτήθηκε για τη δοκιμασία του, απάντησε απλά: «Δεν θυμάμαι και πολλά πράγματα από το ταξίδι. Όλα έγιναν μέσα σε μία και μόνο σκέψη. Μόνο θάλασσα, παντού θάλασσα». Ο Χοσέ είπε ότι ήθελε απεγνωσμένα να τηλεφωνήσει στην οικογένειά του –στη γυναίκα του και στη 10χρονη κόρη του- στο Ελ Σαλβαδόρ, αλλά δεν μπορούσε να θυμηθεί ούτε το όνομα του χωριού, ούτε το τηλεφωνικό νούμερο.
«Έχω ξεχάσει πολλά πράγματα…», τόνισε. Δήλωσε επίσης ότι έχει ξεχάσει την ακριβή ηλικία του. «Πιστεύει» ότι είναι 36 με 38 ετών, αν και η περιπέτειά του τον κάνει να φαίνεται πολύ μεγαλύτερος. «Είναι εδώ, μαζί μας και δεν είναι εδώ μαζί μας», είπε ο διερμηνέας που μίλησε με τον Χοσέ. «Είναι αποπροσανατολισμένος, δεν υπάρχει αμφιβολία γι’ αυτό».
Η ιστορία μπάζει νερά, αλλά γοητεύει
Η «απίστευτη» ιστορία του έχει αρχίσει να συγκεντρώνει διάφορα ερωτήματα. Αν πάντως είναι αληθινή, είναι σίγουρα μια από τις πιο «τρελές» στη ναυτική ιστορία. Ο Τζι Μπινγκ, γραμματέας δημοσίων σχέσεων των νησιών Μάρσαλ, δήλωσε «σκεπτικός» για την ιστορία του Χοσέ, με τον οποίο μίλησε αυτοπροσώπως. Τόνισε, ότι ο ψαράς δεν είχε ταυτότητα πάνω του, ενώ θολό παραμένει το τοπίο όσον αφορά και στο μέρος του Μεξικού, από το οποίο ξεκίνησε το ταξίδι του.
«Ακούγεται απίστευτη η ιστορία και δεν ξέρω αν την πιστεύω. Όταν τον είδαμε, δεν ήταν αδύνατος, όπως άλλοι ναυαγοί στο παρελθόν. Έχω τις αμφιβολίες μου. Όταν θα αρχίσουμε να επικοινωνούμε με τη γενέτειρά του, θα είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε περισσότερες πληροφορίες», κατέληξε ο Μπινγκ.
Οι γιατροί που εξέτασαν τον Αλβαρένγκα, τόνισαν ότι ίσως χρειαστεί μακρά περίοδος ξεκούρασης και αποκατάστασης, προτού ο Χοσέ ανακτήσει πλήρως τη μνήμη του.
Ο ίδιος ισχυρίζεται ότι το, μήκους 24 ποδιών, σκάφος του περιπλανήθηκε για πάνω από 8.000 ναυτικά μίλια, «στάθηκε όρθιο» στις καταιγίδες και έπλευσε ιδανικά στα ήρεμα νερά, από τις 21 Δεκεμβρίου του 2012, που χάλασε η μηχανή του. Η εξωφρενική ιστορία περιλαμβάνει μαζί με τον Χοσέ κι έναν έφηβο κυνηγό καρχαριών…
Παρά τις προσπάθειές τους να προσελκύσουν άλλα σκάφη, συνέχισαν την περιπλάνησή τους. Ο Χοσέ είδε τον συνοδοιπόρο του, τον οποίο γνώριζε μόνο ως Εσεκίελ, με ηλικία από 15 έως 18 έτη, να πεθαίνει αργά, έπειτα από τέσσερις βδομάδες κάτω από τον ανελέητο ήλιο, ανήμπορος να καταναλώσει το ωμό φαγητό, το οποίο ήταν αναγκασμένοι να τρώνε.
Ο Αλβαρένγκα είπε στους γιατρούς ότι αναγκάστηκε να ρίξει το πτώμα του νεαρού ψαρά στη θάλασσα, χωρίς να δώσει περισσότερες λεπτομέρειες. «Όχι, όχι…», επαναλάμβανε διαρκώς, όταν ρωτήθηκε για τη φρικτή αυτή στιγμή. «Λυπάμαι πολύ για εκείνον…», συμπλήρωσε.
Ο γενναίος ψαράς συνέχισε μόνος του την περιπέτεια, με συντροφιά μόνο ένα μαχαίρι κι ένα μικρό κάλυμμα για τον ήλιο. Η σκέψη της αυτοκτονίας πέρασε από το μυαλό του, «αλλά δεν μπορούσα να το κάνω αυτό. Πίστευα ότι ο Θεός θα με σώσει».
Δήλωσε ότι έπιανε χελώνες, ώστε να πίνει το αίμα τους όταν δεν έβρεχε και δεν μπορούσε να συλλέξει νερό, έπινε τα ίδια του τα ούρα κι έτρωγε κρέας γλάρων και ωμά ψάρια, ώστε να παραμείνει ζωντανός.
«Ευχαριστώ τον Θεό κι ευχαριστώ τα πουλιά που έπιασα κι έφαγα. Έπιανα και ψάρια και κάποιες φορές αναγκάστηκα να πιω τα ούρα μου, ώστε να έχω υγρά. Κάθε μέρα ήταν ίδια, μόνο θάλασσα, θάλασσα, δεν μπορούσα να δω τίποτα άλλο. Τη θάλασσα και το σκάφος μου. Είχα χάσει τελείως την αίσθηση του χρόνου, αν και γνώριζα ότι ήταν 21 Δεκεμβρίου του 2012 όταν ξεκινήσαμε. Οι μέρες και οι νύχτες στη θάλασσα ήταν όλες ίδιες, από κάποιο σημείο και μετά», είπε ο Χοσέ.
Στο νοσοκομείο του Ματζούρο, όπου οι κάτοικοι του προσέφεραν συνεχώς φαγητό και οι γιατροί του το απαγόρευαν αμέσως, αφού επέμεναν ότι πρέπει να μπει σε ειδική δίαιτα, εμφανίστηκε ιδιαιτέρως υγιής, για την περιπέτεια που έζησε. Όταν ρωτήθηκε πως διατήρησε τα… λογικά του, εκείνος αποκρίθηκε: «Όταν έχεις έλλειψη φαγητού και νερού, πρέπει να διατηρήσεις ζωντανό το μυαλό σου. Και προσεύχεσαι. Προσευχόμουν στον Θεό όλη την ώρα. Προσευχόμουν να παραμείνω ζωντανός».
Είπε ότι η ανάμνηση της οικογένειάς του, του έδωσε πρόσθετη δύναμη. «Τους σκεφτόμουν συνεχώς. Φαντάζομαι ότι θα πιστεύουν πως είμαι νεκρός αυτή τη στιγμή. Γι’ αυτό, θέλω να πάω σπίτι και να τους δείξω ότι ζω. Ευχαριστώ τον Θεό, που βρίσκομαι εδώ».
Η σωτηρία
Τα ρεύματα τον παρέσυραν προς τα δυτικά και ήταν τυχερός που έπεσε σε ξηρά, στη νοτιότερη ατόλη, στα νησιά Μάρσαλ. Εάν δεν είχε βγει εκεί, το πιο πιθανό είναι να είχε συνεχίσει την περιπλάνησή του για εκατοντάδες μίλια ακόμη και ο ίδιος αμφιβάλει αν θα είχε παραμείνει ζωντανός σε τέτοια περίπτωση.
«Το σκάφος μου χτύπησε και βγήκα κολυμπώντας στην ακτή. Είχα τη δύναμη να το κάνω κι αυτό». Όταν βγήκε στη στεριά, κοιμήθηκε κάτω από τους κοκοφοίνικες, χωρίς να γνωρίζει ότι βρισκόταν κοντά σε χωριό. Όταν ξύπνησε, είδε δύο γυναίκες να τον κοιτάζουν και να του φωνάζουν τρομαγμένες. Τις διαβεβαίωσε ότι δεν αποτελούσε απειλή και δέχθηκε να τον μεταφέρουν οι άντρες τους σε ένα μεγαλύτερο χωριό, στην ατόλη Έμπον.
Κοιτούσαν με έκπληξη τον περίεργο «επισκέπτη», που είχε καμένο δέρμα από τον ήλιο και το αλάτι της θάλασσας, αλλά, δείγμα της γενναιοδωρίας τους, του έδωσαν φρέσκο νερό, φαγητό και καθαρά ρούχα. Ένας Νορβηγός φοιτητής ανθρωπολογίας, που βρισκόταν στην περιοχή, κατάφερε να μάθει κάποια πράγματα για την εκπληκτική ιστορία του ψαρά, μιλώντας μαζί του με χειρονομίες και ζωγραφιές.
Τότε, ο τοπικός δήμαρχος κάλεσε, από το μοναδικό τηλέφωνο της ατόλης, τις αρχές στη Ματζούρο, για να ενημερώσει για την απίθανη περιπέτεια του Αλβαρένγκα.
Ανησυχούν για την ψυχική του υγεία
Ο Χοσέ μοιάζει σε πολύ καλύτερη κατάσταση, από την αναμενόμενη μετά από τέτοια δοκιμασία. Ωστόσο, οι γιατροί είπαν ότι όλο του το σώμα ήταν πρησμένο, εξαιτίας της συνεχόμενης έκθεσης στο ηλιακό φως και το αλάτι της θάλασσας, κάτι σαν οίδημα σε όλο του το σώμα.
Η αρτηριακή του πίεση ήταν χαμηλή και περπατούσε πολύ προσεχτικά, αλλά οι γιατροί στα νησιά Μάρσαλ ανησυχούν πολύ περισσότερο για τη νοητική του υγεία. Αναμένεται να παρουσιάσει συμπτώματα εξαιτίας της παρατεταμένης έκθεσης στον φόβο του θανάτου, στον φόβο της λιμοκτονίας και στον φόβο του θανάτου από έλλειψη νερού.
Το ότι είδε τον νεαρό συνταξιδιώτη του να πεθαίνει, ίσως να προσέθεσε κάτι ακόμη στη δοκιμασία του. Ειδικά, αν αναλογιστεί κανείς πως αυτό συνέβη προτού ξεκινήσει ο πραγματικός τρόμος, αφού ο Χοσέ μετά περιπλανήθηκε για πάνω από έναν χρόνο.
Ο υπεύθυνος των νησιών Μάρσαλ για τους μετανάστες, Ντάμιεν Τζάκλικ, τόνισε ότι «με τη βοήθεια του Αμερικανού πρέσβη, συλλέξαμε πληροφορίες για την οικογένειά του στο Ελ Σαλβαδόρ, αλλά και στις ΗΠΑ. Ελπίζουμε με αυτές τις πληροφορίες να εντοπίσουμε τους συγγενείς του».
Στο μεταξύ, σύμφωνα με τους γιατρούς, στην επιβίωση του Αλβαρένγκα σημαντικό ρόλο έπαιξε η πολύ καλή του φυσική κατάσταση. Ένας άνθρωπος μπορεί να ζήσει για περίπου τρεις εβδομάδες χωρίς φαγητό, ωστόσο, δεν μπορεί να ζήσει για περισσότερες από τρεις έως πέντε μέρες χωρίς υγρά.
Το αίμα χελώνας είναι πλούσιο σε σίδηρο και πρωτεΐνες, παρέχοντας στον Χοσέ τα ίδια θρεπτικά στοιχεία που συναντώνται στην μπριζόλα και στα αυγά, αλλά δεν αναπληρώνει ούτε στο ελάχιστο τα υγρά του σώματος. Θα μπορούσε να είχε καταναλώσει και τα μάτια της χελώνας, τα οποία είναι πλούσια σε υγρά. Ο ισχυρός οργανισμός του, σίγουρα έπαιξε ρόλο στην επιβίωσή του.
Μία γυναίκα, κάτοικος των νησιών Μάρσαλ, τόνισε, ότι από την εμπειρία της από άλλους ανθρώπους που πέθαναν σε απομακρυσμένες περιοχές, αυτό συνέβη επειδή δεν μπορούσαν να καταπιούν το ωμό φαγητό –συνεχώς έκαναν εμετό και το απέρριπταν- και αυτός θεωρείται και ο λόγος που πέθανε ο νεαρός Εσεκίελ, που ταξίδευε μαζί με τον Χοσέ.
Ένα σκάφος 24 ποδιών παρέχει πολύ λίγο χώρο για εξάσκηση, ακόμη κι αν ένας αφυδατωμένος και πεινασμένος άνθρωπος έχει τη δύναμη να κάνει κάτι τέτοιο. Έτσι κι ο Χοσέ, όταν βρέθηκε στην ακτή, δυσκολεύτηκε να σταθεί όρθιος και παραπονέθηκε για πόνους στα γόνατα.
Πάντως, το χιούμορ του δεν το έχασε, αφού πρόσθεσε: «Αν με πάει κάποιος σπίτι μου, είμαι σίγουρος ότι το αφεντικό μου θα τον πληρώσει!», μιλώντας για τους εργοδότες του, την εταιρεία αλιείας Camoronera Dela Costa, στην Ταπατσούλα, στα σύνορα με τη Γουατεμάλα.
Πηγή: dailymail
