«Παιδιά της Ελλάδος παιδιά,
που σκληρά πολεμάτε πάνω στα βουνά,
παιδιά στη γλυκιά Παναγιά,
προσευχόμαστε όλες, να ‘ρθετε ξανα..
Με της Νίκης τα κλαδιά, σας προσμένουμε παιδιά..»
Η Σοφία Βέμπο πέθανε στις 11 Μαρτίου του 1978, σε ηλικία 68 ετών
Το τραγούδι αυτό πέταξε στην Αλβανία, στα βουνά της Ηπείρου και αργότερα στο Ελ Αλαμέιν εμψυχώνοντας τα ελληνικά στρατεύματα.
Ήταν το πρώτο τραγούδι της δόξας του ’40, το τραγούδι που έφερε έκρηξη στην καριέρα της Βέμπο.
Το θέατρο «Μόντιαλ», όπου εμφανιζόταν η τραγουδίστρια, γεμάτο σε όλες του τις παραστάσεις παραχωρούσε τις μισές από τις καθημερινές του εισπράξεις για την ενίσχυση του ελληνικού στρατού.
Το «Παιδιά της Ελλάδος Παιδιά» υπήρξε η αφετηρία του μεγάλου έρωτα της Σοφίας και του Μίμη Τραϊφόρου
«Ενός έρωτα που έπεσε σαν οδοστρωτήρας στη ζωή μου και δεν άφησε όρθιες ούτε τις αναμνήσεις μου», όπως χαρακτηριστικά ανέφερε ο Τραϊφόρος.
«Ήμουν γεμάτος δέος απέναντι σ’ αυτή τη γυναίκα. Γιατί το μόνο που σου επέτρεπε ήταν να τη σέβεσαι. Δεν τολμούσα να σηκώσω τα μάτια μου να την κοιτάξω».
Συναντιόντουσαν καθημερινά κρυφά στο Ζάππειο.
Κρυφά γιατί η Σοφία παρόλο που ήταν φτασμένη τραγουδίστρια και συντηρούσε την οικογένειά της, ζούσε κάτω από αυστηρές οικογενειακές αρχές και δεν ήθελε να δίνει δικαιώματα. Ως μεγαλύτερη ήθελε να είναι παράδειγμα για τα αδέλφια της.
Γεγονός ότι τόσο ο Τζώρτζης όσο η Αλίκη, αλλά και ο Ανδρέας δεν τόλμησαν ποτέ να της παρουσιάσουν κάποιο δικό τους φλερτ.
Ένα εύστοχο σχόλιο για της αρχές της έκανε ο Θεόφραστος Σακελλαρίδης, μουσικοσυνθέτης και δημιουργός της ελληνικής οπερέτας:
«Η είσοδος της δεσποινίδος Βέμπο εις το θέατρον είναι ένα από τα αξιοσημείωτα γεγονότα, διότι εσήλθεν εις το θέατρον, το σπίτι, η οικογένεια, το κορίτσι».
Τα τραγούδια του μετώπου
Την ίδια εποχή, ο Γιώργος Οικονομίδης και ο Πωλ Μενεστρέλ, που υπηρετούσαν μαζί τη θητεία τους, έβαλαν ελληνικούς στίχους στη μελωδία του ιταλικού τραγουδιού «Reginella Campangola».
Έτσι προέκυψε το θρυλικό «Κορόιδο Μουσολίνι» ή «Με το χαμόγελο στα χείλη».
Αυτό το τραγούδι-σταθμός του ’40, το οποίο ερμήνευσαν η Βέμπο και ο Νίκος Γούναρης, έγινε αμέσως πατριωτικός ύμνος.
«Κορόιδο Μουσολίνι,
κανείς σας δεν θα μείνει
εσύ κι η Ιταλία η πατρίδα στο η γελοία
τρέμετ’ όλοι το χακί»
Το 1941 η Βέμπο τραγούδησε το «Βάζει ο Ντούτσε τη στολή του», παρωδία του Γ. Θίσβιου πάνω στη μεγάλη προπολεμική επιτυχία του Θ. Σακελλαρίδη «Πλέκει η Βάσω τα προικιά της».
«Βάζει ο Ντούτσε τη στολή του
και τη σκούφια την ψηλή του μ’ όλα τα φτερά
και μια νύχτα με φεγγάρι την Ελλάδα πάει να πάρει
βρε τον φουκαρά!»
Η Ελλάδα γέλαγε με τις μεγαλόστομες απειλές του Ντούτσε, καθώς φανταζόταν ένα κοντόχοντρο γελοίο ανθρωπάκι να τριγυρνά μαδημένο και να ξεφουσκώνει σαν αποκριάτικο μπαλόνι. Αυτή η γελοιοποίηση του Ντούτσε αποδυνάμωνε τον τρόμο του πολέμου, γιγάντωνε το ηθικό του στρατού και έδινε κουράγιο.
Όταν η Βέμπο τραγούδησε το «Στον πόλεμο βγαίνει ο Ιταλός» παρωδία του Γ. Θίσβιου πάνω στη μεγάλη επιτυχία « Στ’ Λαρσα βγαιν’ ο Αυγερινός» χάλαγε ο κόσμος.
«Που ‘σαι ορέ Μπενίτο;
– Κρυμμένος στη σπηλιά
-Κατέβα παρακάτω
-Φοβάμαι τον τσολιά.
Και είχε ακόμα την τόλμη και το σθένος να τραγουδάει στίχους όπως:
«Ντούτσε κορόιδο, τα έκανες ρόιδο αφότου φοράς το χακί
και νόμιζες τη Μεσόγειο λίμνη φασιστική
Γκάφα σου πρώτη που πίστεψες ότι η Ελλάς σκλάβα ζει, παλαβέ
και σου απάντησαν οι Έλληνες με το «Μολών Λαβέ».
Το «Μας χωρίζει ο πόλεμος» το έγραψε τον χειμώνα του 1941 ο Σουγιούλ, ο οποίος υπηρετούσε τη θητεία του και το έμαθε στη Βέμπο από το τηλέφωνο, παίζοντας ακορντεόν μέσα σε κάποιον τηλεφωνικό θάλαμο. Κάθε φορά που το ερμήνευε ολονών τα μάτια βουρκώνανε, μαζί με εκείνα των γυναικών που είχαν αγαπημένα τους πρόσωπα στο μέτωπο.
«Μας χωρίζει ο πόλεμος, μα θεριεύει η ελπίδα
πως για την γλυκιά πατρίδα φεύγω τώρα εκδικητής
Μας χωρίζει ο πόλεμος μ’ αν με νιώθει η ψυχή σου
φέρνε με στην προσευχή σου να γυρίσω νικητής».
Το 1940 ήταν η δεκαετία που η Σοφία πήρε ενεργά μέρος στις πολιτικές εξελίξεις της Ελλάδας και έγινε σύμβολο σφραγίζοντας με τη φωνή της την αντίσταση ενάντια στον κατακτητή.
Έγινε μούσα των στρατιωτών, τραγουδίστρια όλων των Ελλήνων «τραγουδίστρια της Νίκης».
Η Σοφία Βέμπο πέθανε στις 11 Μαρτίου του 1978, σε ηλικία 68 ετών.
