Όμορφες σαν νεράιδες και δυνατές σαν άντρες πολεμιστές, οι Βαλκυρίες της σκανδιναβικής μυθολογίας ήταν ότι οι Αμαζόνες της ελληνικής μυθολογίας. Γύρω από τη μυθική τους ύπαρξη δημιουργήθηκαν σκανδιναβικοί θρύλοι και είδωλα που μέχρι σήμερα εμπνέουν τις τέχνες και όχι μόνο.
Νέες μελέτες ωστόσο, φέρνουν στοιχεία που θέλουν τις Βαλκυρίες να μην αποτελούν αποκλειστικά αποκύημα της φαντασίας των Σκανδιναβών, αλλά έμπνευση της πραγματικότητας.
Οι δαίμονες των νεκρών
Ο όρος «βαλκυρία» προέρχεται από δύο όρους που στα μεσαιωνικά σκανδιναβικά/ισλανδικά σημαίνουν «πεσμένος» και επιλέγω». Αρχικά ήταν δαίμονες των νεκρών.
Αργότερα, στην εποχή των Βίκινγκς, οι Βαλκυρίες μεταμορφώθηκαν σε θεότητες, κόρες του Γκρίζου θεού των ισχυρών, Όντιν. Για χάρη του πατέρα τους υπηρετούσαν ένα και μοναδικό σκοπό: να οδηγήσουν τους πιο ένδοξους νεκρούς ήρωες στον παράδεισο των Βίκινγκς, Βαλχάλα προκειμένου να πολεμήσουν στον στρατό του Όντιν, που θα σήμαινε το τέλος του κόσμου, το Ράγκναροκ.
Στη σύγχρονη τέχνη εμφανίζονται έφιππες, όμως η μυθολογία τις ήθελε να καβαλούν αγέλες λύκων και να συγγενεύουν με κοράκια που περιτριγύριζαν τα πτώματα των νεκρών.
Πολλές από αυτές είχαν θνητούς γονείς και μπορούσαν να μεταμορφωθούν σε θνητές ή σε κύκνους ή ακόμη και να παρασύρουν στον έρωτα τους θνητούς.
Ο μύθος της Βρουγχίλδης
Σύμφωνα με τον μύθο, οι Βαλκυρίες ήταν 9 ή 12.
Στη γερμανική φιλολογία, η πιο γνωστή Βαλκυρία ήταν η Βρουγχίλδη.
Η Βρουγχίλδη δήλωσε ανυπακοή στον θεό Όντιν κι εκείνος εξοργισμένος της αφαίρεσε τη θεϊκή ιδιότητα μετατρέποντάς τη σε κοινή θνητή και κοιμωμένη.
Για να ξυπνήσει έπρεπε να παντρευτεί εκείνον που θα τη φιλούσε. Η Βρουγχίλδη όμως ορκίστηκε πως θα παντρευόταν μόνο έναν άντρα που δεν γνώριζε τον φόβο.
Τελικά, την ξύπνησε ο βασιλιάς Σίγκουρντ, αντάλλαξαν όρκους γάμου, αλλά ποτέ δεν παντρεύτηκαν.
Η Βρουγχίλδη διάλεξε να παντρευτεί τον Γκουνάρ και ο Σίγκουρντ την Γκούντρουν, αδελφή του Γκουνάρ.
Η Βρουγχίλδη ζηλεύοντας την κατάληξη αυτή, απαιτεί από τον σύζυγό της να φονεύσει τον Σίγκουρντ. Όμως, τον βασιλιά δολοφονεί ένας τρίτος πολεμιστής, ο Νιμπελούνγκεν.
Απελπισμένη και αποσβολωμένη από πόνο η Βρουγχίλδη, πέφτει στην πυρά και πεθαίνει μαζί με τον Σίγκουρντ.
Στην όπερα του Βάγκνερ, η Βρουγχίλδη είναι η αγαπημένη κόρη του Όντιν που όμως δεν υπακούει στον πατέρα της, όταν αυτός θέλει στον στρατό του τον βασιλιά Σίγκουρντ.
Προκειμένου να παραμείνει για πάντα με τον αγαπημένο της, γίνεται θνητή και πέφτει μαζί του στην πυρά. Ταυτόχρονα όμως, πυρπολεί και τον παράδεισο της Βαλχάλας για να καταστρέψει για πάντα το παραδοσιακό θεϊκό σύμπαν.
Μύθος ή πραγματικότητα
Τη δεκαετία του 1880 η αρχαιολογική σκαπάνη έφερε στο φως τον σκελετό ενός Βίκινγκ πολεμιστή ο οποίος είχε ταφεί με όλες τις τιμές και τα αντικείμενα των ηρώων.
Τα όπλα του, ξίφος, τσεκούρι, δόρυ, βέλη, μαχαίρι, ασπίδες και τα δύο άλογα που τον συνόδευαν, έπεισαν τους αρχαιολόγους και τους μελετητές πως επρόκειτο για άντρα πολεμιστή.
Ωστόσο, πάντα υπήρχαν υποψίες ότι ο σκελετός ήταν γυναικείος.
Μέχρι που μίλησε το DNA και επιβεβαίωσε πως στον τάφο δεν είχε ταφεί άντρας πολεμιστής, αλλά γυναίκα.
Η δρ Γιάκομσον, επικεφαλής της έρευνας δήλωσε «Αυτή είναι πρώτη επίσημη και γενετική επιβεβαίωση ότι υπήρχαν γυναίκες Βίκινγκ πολεμίστριες».
Επομένως, οι Βαλκυρίες δεν ήταν ποτέ μόνο προϊόν φαντασίας.
Διαβάστε επίσης στη ΜτΧ: 
