Το 1792, χρησιμοποιήθηκαν για πρώτη φορά ζώα, για τη θεραπεία ψυχικών παθήσεων.
Ήταν ιδέα του Γουίλιαμ Τιουκ, του υπεύθυνου του φρενοκομείου της Υόρκης, όπου οι λεγόμενοι «τρελοί» αντιμετωπίστηκαν σαν ασθενείς κι όχι σαν ζώα ή φυλακισμένοι. Ήταν μια καινοτομία που άλλαξε την αντιμετώπιση χιλιάδων ασθενών που υπέφεραν από ψυχικές παθήσεις.
Τους επέτρεψαν να κάνουν γεωργικές εργασίες, χρησιμοποιώντας οικόσιτα ζώα και συνειδητοποίησαν ότι η επαφή με τα πιο αδύναμα ζώα, που τους ακολουθούσαν και υπάκουαν στις εντολές τους, τους γέμισε αυτοπεποίθηση.
Το 1867, καταγράφηκε άλλη μία περίπτωση στη Γερμανία, όπου ζώα και πιο συγκεκριμένα άλογα, χρησιμοποιήθηκαν ως θεραπευτική μέθοδος, αυτή τη φορά για την επιληψία.
Το 1933, ήταν ο Φρόυντ αυτός που επανέφερε τη χρησιμότητα των ζώων στην ψυχολογική θεραπεία. Όποτε εξέταζε ασθενείς, τους άφηνε να παίζουν με τον σκύλο του, τον Τζόφι.
Το 1944, για πρώτη φορά στην Αμερική, ζώα βοήθησαν στην αποθεραπεία στρατιώτες που αντιμετώπιζαν ψυχολογικά προβλήματα από τον πόλεμο.
Το 1956, η θεραπεία με τα ζώα ήταν τόσο δημοφιλής, που έγινε και πολυσέλιδο αφιέρωμα στο περιοδικό «LIFE».
Ο φωτογράφος Φράνσις Μίλερ επισκέφτηκε ένα νοσοκομείο για παιδιά στο Μίσιγκαν και απαθανάτισε τα χαμόγελα των παιδιών, που πέρασαν την ημέρα παίζοντας με σκυλιά, παπιά, ακόμα και ένα ρακούν.
Το νοσοκομείο στην πόλη Αν Άρμπορ του Μίσιγκαν φιλοξενούσε 3 χιλιάδες παιδιά, τα οποία λάτρευαν τα καθιερωμένα «σόου» με τα χαριτωμένα ζώα, που διοργάνωνε το προσωπικό.
Το 1962, η συμβολή των ζώων στην παιδική ψυχολογία αναφέρθηκε στην εργασία του παιδοψυχολόγου, Μπόρις Λέβινσον.
Το 1977, περαιτέρω έρευνες απέδειξαν ότι εκτός από ψυχολογική ανάταση, τα ζώα προσέφεραν και σωματική ηρεμία.
Το Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια απέδειξε ότι όσοι ασθενείς περνούσαν πολύ χρόνο με τα κατοικίδιά τους, είχαν πολύ χαμηλότερη πίεση.
Έκτοτε, η θεραπεία με τη χρήση ζώων είναι μία από τις πιο καταξιωμένες μεθόδους και χρησιμοποιείται από κλινικές σε όλο τον κόσμο.
Διαβάστε ακόμα:
