Δυο χρόνια μετά την επίσημη ανακήρυξη της Κυπριακής Δημοκρατίας και έναν χρόνο πριν από το ξέσπασμα των δικοινοτικών ταραχών, τα πρώτα σύννεφα στην πολιτική σκηνή είχαν κάνει την εμφάνισή τους.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας σκεφτόταν ήδη κάποιες τροποποιήσεις στο Σύνταγμα με αποτέλεσμα οι συνομιλίες του με τον Αντιπρόεδρο Φαζίλ Κιουτσούκ να οδηγούν σε αδιέξοδο.
Όμως, παρά την πολιτική κρίση, η ζωή στην Κύπρο κυλούσε ομαλά χωρίς πολλές εντάσεις. Οι κοινές εκδηλώσεις μπορεί να μην ήταν καθημερινό φαινόμενο, αλλά στις 10 Οκτωβρίου 1962 οι πολίτες της Κύπρου, Ελληνοκύπριοι, Τουρκοκύπριοι, Αρμένιοι, Μαρωνίτες και Λατίνοι, είχαν έναν κοινό λόγο για να βγουν στους δρόμους πανηγυρικά: η παραμυθένια επίσκεψη της Πριγκίπισσας Ειρήνης της Ελλάδας, η οποία ήρθε στο νησί κατόπιν πρόσκλησης του Προέδρου Μακαρίου και περιόδευσε για μία εβδομάδα.
Η υποδοχή που της επιφύλαξαν ήταν φαντασμαγορική. Σημαιοστολισμένα κτήρια, μαθητικές ορχήστρες και δρόμοι στρωμένοι με μυρσίνη. Νεαρές μαθήτριες έραιναν την αυτοκινητοπομπή που τη μετέφερε με ροδοπέταλα.
Στην πλατεία Μεταξά, πλήθος κόσμου είχε συρρεύσει για να δει από κοντά για λίγα λεπτά την «παραμυθένια πριγκιποπούλα». Τα καταστήματα έκλεισαν για την περίσταση και περίπου 50.000 Κύπριοι «στριμώχτηκαν υπομονετικά» για να τη θαυμάσουν.
Ο 4χρονος Γρηγόρης
Μεταξύ άλλων, η λαοφιλής πριγκίπισσα επισκέφτηκε σχολεία, ιδρύματα, ορφανοτροφεία και όλες τις πόλεις αλλά και χωριά. Φτάνοντας στο Ίδρυμα του Ερυθρού Σταυρού στην Κερύνεια, ένα τετράχρονο αγόρι που τη φώναξε «θεία» την έκανε να κοντοσταθεί και να δώσει περισσότερη σημασία.
Ήταν ο Γρηγόρης από την Κυπερούντα, που ένα χρόνο πριν παραμορφώθηκε όταν μια χύτρα με καυτό νερό έπεσε στο πρόσωπό του την ώρα που έπαιζε.
Το ενδιαφέρον της για τον τετράχρονο ώθησε την έναρξη εράνου και υποσχέθηκε η ίδια πως θα ζητούσε από πλαστικούς χειρουργούς να βοηθήσουν το παιδί.
Η πριγκίπισσα παρέμεινε στο νησί έξι μέρες.
Αν και το γεγονός συνέτεινε περισσότερο προς την τόνωση του ελληνικού εθνικού αισθήματος, οι τουρκοκύπριοι πολίτες του νησιού δεν παρέλειψαν να βγουν στους δρόμους εξίσου και κυματίζοντας τουρκικές σημαίες να υποδεχτούν την πριγκίπισσα.
Ήταν από τις μετρημένες κοινές εκδηλώσεις που ζούσαν οι κάτοικοι του νησιού έως το ξέσπασμα των δικοινοτικών ταραχών και του διαχωρισμού των κοινοτήτων, τον Δεκέμβριο του 1963.
Διαβάστε επίσης στη ΜτΧ: «Όλα καλά κι όλα ωραία, χθες ήσουν μ’ άλλονε παρέα». Τι σχέση έχει το τραγούδι του Κουγιουμτζή με τις δικοινοτικές ταραχές στην Κύπρο του 1963-64
