Μόλις 30 χιλιόμετρα από τη Λεμεσό απλώνεται το τελευταίο ορεινό και πράσινο χωριό, η Συκόπετρα. Το χωριό βρίσκεται στα σύνορα των τριών επαρχιών Λεμεσού, Λάρνακας και Λευκωσίας και η ιστορία του πάει πολύ πίσω στον χρόνο και συγκεκριμένα στην αρχαιότητα, όταν η Κύπρος ήταν χωρισμένη σε 12 βασίλεια.
Από τότε υπάρχουν και ερμηνείες για την ονομασία του, που δεν συμφωνούν με την ορθογραφία της λέξης.
Η Ναυσικόπετρα
Ο οικισμός της Συκόπετρας ανήκε στο Βασίλειο της Αμαθούντας, συνόρευε όμως και με το Βασίλεια της Ταμασσού.
Η κόρη του βασιλιά της Ταμασού, Ναυσικά, συνήθιζε να χάνεται μέσα στα βουνά με τη συνοδεία της από το ένα βασίλειο στο άλλο. Σε μία τέτοια διαδρομή κι ενώ ήταν πάνω στο άλογό της, γλίστρησε και της έφυγε από το χέρι το χρυσό δαχτυλίδι της.
Ανήμπορη να κάνει κάτι το κοίταζε να χάνεται μέσα στη ρεματιά. Η συνοδεία της όμως δεν μπορούσε να παραμείνει άπραγη. Άρχισαν τότε οι συνοδοί να ψάχνουν και η Ναυσικά να διατάζει «σήκωσε εκείνη την πέτρα» και «σήκωσε την άλλη».
Το δαχτυλίδι δεν βρέθηκε ποτέ, όμως η περιοχή πήρε το όνομα από τη βασιλοπούλα και ονομάστηκε «Ναυσικόπετρα».
Μια άλλη εκδοχή λέει πως ενώ έκανε τη βόλτα της η βασιλοπούλα γλίστρησε και το άλογό της έπεσε σε μία χαράδρα. Από πάνω του κύλησε μία μεγάλη πέτρα και το πλάκωσε. Τότε η βασιλοπούλα φώναζε «Σήκω πέτρα, σήκω πέτρα» για να γλυτώσει το ζωντανό της.
Με την πάροδο του χρόνου, το «Ναυ» εξαφανίστηκε και έμεινε γνωστή ως Συκόπετρα.
Συκιές και πέτρες
Η τρίτη ερμηνεία, η οποία είναι η μόνη που συμφωνεί ετυμολογικά με την ονομασία, είναι αυτή που αναφέρει πως το χωριό ονομάστηκε Συκόπετρα, λόγω των πολλών συκιών και των πολλών βράχων που υπάρχουν στην περιοχή.
Διαβάστε επίσης στη ΜτΧ: Ο πρώτος κάτοικος της Λόφου αποφάσισε να κατοικήσει στο χωριό λόγω μίας θαυματουργής εικόνας. Γιατί λέγεται Λόφου και όχι Λόφος και είναι γένους θηλυκού και όχι αρσενικού, όπως θα ΄πρεπε
