Ο σκηνοθέτης Γκρεγκ Τάλλας έγινε γνωστός στην Ελλάδα από την ταινία «Ξυπόλητο τάγμα», η οποία κυκλοφόρησε το 1954 στους κινηματογράφους και ήταν η πρώτη ελληνική ταινία που βραβεύτηκε σε διεθνές φεστιβάλ.
Η υπόθεση ήταν βασισμένη στην πραγματική ιστορία των παιδιών που έδιωξαν οι Ναζί από τα ορφανοτροφεία της Θεσσαλονίκης την περίοδο της κατοχής. Τα ορφανά δημιούργησαν μια συμμορία η οποία βοηθούσε την αντίσταση. Έκλεβαν τρόφιμα από τους Γερμανούς και τους μαυραγορίτες και βοηθούσαν τους φτωχούς.
Ο Τάλλας άκουσε την ιστορία των παιδιών στα τέλη της δεκαετίας του ’40 από τον ηθοποιό του κρατικού θεάτρου Νίκο Κατσιώτη, ο οποίος τον συνάντησε στην Αμερική.
Ο Κατσιώτης του είπε ότι την ημέρα της απελευθέρωσης της Θεσσαλονίκης εμφανίστηκε στους δρόμους ένα τσούρμο από ρακένδυτους πιτσιρικάδες, οι οποίοι κρατούσαν ένα πανό που έγραφε «Ξυπόλητο τάγμα». Ήταν τα ορφανά της κατοχής που συνέδραμαν στον αντιστασιακό αγώνα με τη δράση τους.
Ο Τάλλας συγκινήθηκε και αποφάσισε να κάνει ταινία την ιστορία τους σε συνεργασία με τον Κατσιώτη.
Τα γυρίσματα πραγματοποιήθηκαν στη Θεσσαλονίκη και πήραν μέρος μόνο δύο επαγγελματίες ηθοποιοί, ο Νίκος Φέρμας και η Μαρία Κωστή.
Τα 63 παιδιά που συμμετείχαν προέρχονταν από τα αναμορφωτήρια της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης.
Ο Τάλλας χρησιμοποίησε μόνο έξι προβολείς για τον φωτισμό, ενώ τη μουσική έγραψε ο Μίκης Θεοδωράκης.
Η ταινία ήταν κορυφαίο δείγμα νεορεαλισμού και έλαβε διθυραμβικές κριτικές. Χαρακτηριστικά, όταν ο Ιταλός σκηνοθέτης, Βιτόριο Ντε Σίκα παρακολούθησε την ταινία είπε στον Τάλλας: «Αν είχες γυρίσει αυτή την ταινία προτού γυρίσω εγώ τον «Κλέφτη των ποδηλάτων» τότε σήμερα θα ήσουν εσύ ο Ντε Σίκα».
Το πραγματικό όνομα του Τάλλας ήταν Γρηγόρης Θαλασσινός και γεννήθηκε το 1905 στην Κωνσταντινούπολη.
Το 1928 μετανάστευσε με την οικογένεια του στη Νέα Υόρκη, όπου σπούδασε δράμα στο Πειραματικό Θέατρο Δραματικής Τέχνης και ειδικεύτηκε στη θεατρική σκηνοθεσία. Δάσκαλός του ήταν ο Μπολοσλάβσκι, βοηθός του πρωτοπόρου Ρώσου σκηνοθέτη Κονσταντίν Στανισλάβσκι, ο οποίος εισήγαγε τον ρεαλισμό και τη φυσικότητα στο θέατρο.
Ο Τάλλας συγκατοίκησε για 15 μήνες με τον Στανισλάβσκι στη Μόσχα και παρακολούθησε από κοντά το Θέατρο Τέχνης, το οποίο ίδρυσε ο Ρώσος σκηνοθέτης το 1897 με τον Βλαντιμίρ Νεμίροβιτς-Νταντσένκο.
Σε ένα ταξίδι του στην Ισπανία γνωρίστηκε με τον ποιητή Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα, ο οποίος έγραψε σπουδαία έργα για το θέατρο.
Το 1936, όταν ξέσπασε ο ισπανικός εμφύλιος ο Λόρκα δολοφονήθηκε. Ο Τάλλας πήγε στην Ισπανία μαζί με αμερικανούς εθελοντές και πολέμησε κατά του Φράνκο.
Στην Αμερική ήταν ήδη καταξιωμένος και είχε ιδρύσει το θέατρο Toy Theatre, Δραματική σχολή και το Avante-Garde Theatre.
Αργότερα, εργάστηκε στα στούντιο Metro Goldwin Mayer ως μοντέρ και σκηνοθέτης.
Ήταν κορυφαίος μοντέρ και δημιούργησε τις σκηνές δράσης των ταινιών «Πόλεμος και Ειρήνη», «Όσα παίρνει ο άνεμος», «Δόκτωρ Τζέκιλ και Μίστερ Χάυντ», «Μαρία Αντουανέτα» και πολλές άλλες.
Μετά την ταινία «Ξυπόλητο τάγμα» ήρθε σε επαφή και με το ελληνικό θέατρο. Παντρεύτηκε την Άννα Μπράτσου και απέκτησε έναν γιο, τον Αλέξανδρο. Πέθανε το 1993 στην Αθήνα.
Πληροφορίες αντλήθηκαν από το βιβλίο: «Σκηνής Απόντες», Μάρω Μπουρδάκου, εκδόσεις Έναστρον
Διαβάστε επίσης:
