Το 1932 ο βασιλιάς Αμπντούλ Αζίζ Ιμπν Σαούντ με την βοήθεια των Βρετανών συγχωνεύει τα βασίλεια Νατζ και Χετζάζ με τις οάσεις Αλ Χασά και Αλ Κατίφ και σχηματίσει το σημερινό κράτος της Σαουδικής Αραβίας.
«Το νησί των νομάδων»
Κατά την προ-ισλαμική περίοδο, η περιοχή της σημερινής Σαουδικής Αραβίας κατοικούταν κυρίως από νομάδες και γι΄αυτό η αχανής έκταση αποκαλούνταν το «νησί των νομάδων» (Ζαζιράτ αλ Αράμπ). Πέρα από ορισμένα αστικά κέντρα, όπως η Μεδίνα, η Μέκκα και η Τζέντα, νομαδικές φυλές ζούσαν σε διάσπαρτα σημεία στο υπόλοιπο τμήμα της Αραβικής Χερσονήσου.
Κατά την «εποχή της άγνοιας» ή επί «τζαχιλίγια», όπως λέγεται στα Αραβικά η προ- ισλαμική εποχή, η Σαουδική Αραβία ήταν χωρισμένη σε τρία βασίλεια τα οποία βρίσκονταν σε συνεχή ανταγωνισμό. Το βασίλειο των Ναβαταίων (σημερινή Ιορδανία), το βασίλειο των Σαβαίων (ενδοχώρα Σαουδικής Αραβίας) και το Βασίλειο των Μιναίων (σημερινή Υεμένη).
Ο αρχαίος γεωγράφος Στράβων αποκαλούσε την περιοχή της σημερινής Υεμένης «Ευδαίμονα Αραβία», εξαιτίας του φυσικού της πλούτου και την περιοχή της σημερινής Ιορδανίας «Πετραία Αραβία», εξαιτίας του πετρώδους εδάφους της.
Ο πιο «διάσημος» Σαουδάραβας
Το 570 μ.Χ γεννιέται ο Προφήτης Μωάμεθ, ο «Μωχάμμαντ». Στην εποχή του η Μέκκα και Μεδίνα ήταν μεγάλα οικονομικά και αστικά κέντρα που συγκέντρωναν πλήθος Χριστιανών, Εβραίων, Αγνωστικιστών και πολυθεϊστών.
Ο Μωάμεθ κατάφερε να ενώσει τις φυλές της χερσονήσου και η Σαουδική Αραβία γνώρισε την πρώτη της οικονομική άνθιση.
Μετά τον θάνατό του, οι διάδοχοι επέκτειναν τα σύνορα της Αραβίας, με αποτέλεσμα να μετατοπιστούν και τα κέντρα της αραβοσύνης μακριά από τη Μέκκα και τη Μεδίνα.
Τους επόμενους αιώνες, τα εδάφη της αραβικής χερσονήσου διεκδίκησαν ο λαός της Μογγολίας, οι Σελτζούκοι και οι Οθωμανοί, οι οποίοι από τον 16ο αιώνα ήλεγχαν τις εκτάσεις της σημερινής Σαουδικής Αραβίας.
Ο βασιλικός οίκος των Σαούντ
Η δυναστεία των Σαούντ εμφανίζεται στην περιοχή της αραβικής χερσονήσου στα μέσα του 18ου αιώνα. Με την επιθυμία να επαναφέρει τον αραβικό κόσμο στον ορθόδοξο Ισλαμισμό, ο Μοχάμεντ Ιμπν Σαούντ συμμαχεί με τον μουσουλμάνο ιμάμη Μοχάμεντ Ιμπν Αμπντ Αλ Γουαχάμπ.
Ιδρύεται το πρώτο βασίλειο των Σαούντ το 1756, που ελέγχει το μεγαλύτερο μέρος της αραβικής χερσονήσου.
Το βασίλειο διαλύεται μετά την επέλαση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και ιδρύεται εκ νέου το 1824. Το δεύτερο βασίλειο αντέχει 67 χρόνια και η δυναστεία των Σαούντ εξορίζεται στο Κουβέιτ από τον Αλ Ρασίντ του Χαΐλ.
Ο Ιμπν Σαούντ ιδρύει το τρίτο βασίλειο του οίκου Σαούντ και με έναν επιτυχημένο επεκτατικό πόλεμο καταλαμβάνει το Ριάντ, το Αλ Χασά και τις περιοχές του Νεζντ και τη Χετζάζ.
Ηγέτης της Αραβικής Επανάστασης, ο Ιμπν Σαούντ, καταφέρνει με τη βοήθεια των βρετανικών δυνάμεων να δημιουργήσει ένα ενιαίο αραβικό κράτος και λήγει οριστικά την οθωμανική κυριαρχία στην αραβική χερσόνησο.
Συνύπαρξη νεωτερισμού και συντηρητισμού
Στις 23 Σεπτεμβρίου 1932 αναγνωρίζεται επίσημα το κράτος της Σαουδικής Αραβίας. Ο σεΐχης Ιμνπ Σαούντ ενοποίησε τις περιοχές Χετζάζ, Νάζντ, Αλ Χάσα και Ασίρ, ιδρύοντας το βασίλειο της Σαουδικής Αραβίας, το οποίο μέχρι σήμερα κυβερνάται από τη δυναστεία των Σαούντ.
Το βασίλειο χωρίζεται σε 13 διοικητικά διαμερίσματα και συνορεύει με το Ιράκ, την Ιορδανία, το Κουβέιτ, το Ομάν, το Κατάρ, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και την Υεμένη.
Κατοικείται από 30 εκατομμύρια ανθρώπους, εκ των οποίων τα 5 εκατομμύρια είναι ξένοι υπήκοοι.
Πρόκειται για ένα εξαιρετικά πλούσιο κράτος, με το πετρέλαιο να αποτελεί την κυριότερη πλουτοπαραγωγική πηγή, καθώς είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός και εξαγωγέας πετρελαίου στον κόσμο.
Το 1941 ιδρύθηκε η ARAMCO (Arabian American Oil Company), η εταιρία εκμετάλλευσης πετρελαίου της Σαουδικής Αραβίας, αμερικανικών συμφερόντων. Ακολουθούν το φυσικό αέριο, η εξόρυξη χαλκού, χρυσού και σιδηρομεταλλευμάτων.
Παράλληλα, η Σαουδική Αραβία έχει επενδύσει στον θρησκευτικό τουρισμό, με περισσότερους από 30 εκατομμύρια τουρίστες να επισκέπτονται ετησίως την ιερή πόλη της Μέκκας.
Κι ενώ το κράτος έχει να δείξει πολλές τεχνολογικές καινοτομίες κυρίως στον γεωργικό τομέα, δημιουργώντας καλλιεργήσιμες εκτάσεις μέσα στην έρημο, στην ουσία πρόκειται για μια βαθιά συντηρητική, θεοκρατική χώρα.
Επίσημη θρησκεία της Σαουδικής Αραβίας είναι ο ουαχαμπισμός, η κύρια μορφή του σουνιτικού Ισλάμ.
Η σαρία, ο ισλαμικός νόμος δηλαδή, έχει την απόλυτη ισχύ, ενώ ο ηγεμόνας της χώρας είναι ο απόλυτος μονάρχης, συγκεντρώνοντας όλες τις εξουσίες στα χέρια του.
Για πρώτη φορά έγιναν εκλογές το 2005, σε επίπεδο Δήμων, ενώ δεν υπάρχουν πολιτικά κόμματα. Μόλις το 2015, ο τωρινός μονάρχης επέτρεψε το δικαίωμα ψήφου στις γυναίκες.
Η φτώχεια, αποτέλεσμα της άνισης κατανομής του πλούτου και η ομοφυλοφιλία εξακολουθούν να αποτελούν έννοιες ταμπού.
Όσοι παραβαίνουν το νόμο του Ισλάμ εκτελούνται δημόσια με αποκεφαλισμό.
Η Σαουδική Αραβία αν και σήμερα ακολουθεί τα βήματα του δυτικού καπιταλισμού και αποτελεί μια τεράστια ανερχόμενη παγκόσμια οικονομική δύναμη, παραμένει μια βαθιά θεοκρατούμενη χώρα, η οποία πολλές φορές παραβιάζει οικουμενικά ανθρώπινα δικαιώματα.
Διαβάστε στην «ΜτΧ»: Η σφαγή 60 σκλάβων γυναικών επειδή επιχείρησαν να αποδράσουν από το χαρέμι. Ο τιμοκατάλογος της ντροπής και οι αποκαλύψεις για τα σύγχρονα σκλαβοπάζαρα σε Σαουδική Αραβία και Αφρική…
